Chorągiew Łódzka ZHP: Różnice pomiędzy wersjami

Działa na terenie [[województwo łódzkie|województwa łódzkiego]]. Siedzibą władz [[chorągiew (harcerstwo)|Chorągwichorągwi]] jest miasto [[Łódź]].

Bohaterem Chorągwichorągwi jest [[harcmistrz|hm.]] [[Aleksander Kamiński]] – [[pedagog]], wychowawca, twórca metody [[zuchy|zuchowej]], żołnierz [[Armia Krajowa|AK]] w [[Szare Szeregi|Szarych Szeregach]].

Łódzki [[skauting]] swe początki ma w roku [[1910]], kiedy przy organizacji "[[Zarzewie]]" powstał pierwszy Oddziałoddział Ćwiczebnyćwiczebny. Z tego oddziału wyrosły pierwsze łódzkie [[drużyna (harcerstwo)|drużyny harcerskie]] im. [[Emilia Plater|Emilii Plater]] i [[Tadeusz Kościuszko|Tadeusza Kościuszki]]. Za sprawą Antoniego Ostrowskiego w lesie [[Lutomiersk|lutomierskim]] odbył się pierwszy kurs skautowy. Komendantem i późniejszym drużynowym [[I Łódzka Drużyna Harcerzy im. Tadeusza Kościuszki|I Łódzkiej Drużyny Harcerzy im. Tadeusza Kościuszki]] był [[Konstanty Zachert]]. Po nim kierownictwo nad Tajnytajnym Skautingiemskautingiem w Łodzi objął Tadeusz Kalusiński – uczestnik kursu instruktorskiego w Skolem[[Skole]]m.

W [[1912]] w [[Kutno|Kutnie]] w ramach [[Polska Organizacja Wojskowa|Polskiej Organizacji Wojskowej]] powstaje zastęp strzelców. Z biegiem czasu przekształcił się z inicjatywy Alojzego Olińskiego przekształcił się w [[I Kutnowska Drużyna Wędrownicza im. Tadeusza Rejtana|I Drużynę im. T. Rejtana w Kutnie]] oficjalnie zarejestrowaną jako zastęp harcerski 8 lipca 1916, a jako drużyna rok później 26 lipca 1917 na czele z drużynowym Felicjanem Wiśniewskim.

We wrześniu 1913 roku prowadzenie drużyn skautowych w Łodzi, przejmuje z rąk [[Tadeusz Kalusiński|Tadeusza Kalusińskiego]] –przejmuje [[Jerzy Szletyński]], stając się komendantem łódzkiego harcerstwa.

Pierwsza siedziba komendy łódzkiego skautingu (harcerstwa) mieściła się w mieszkaniu zasłużonej dla łódzkiego skautingu i harcerstwa rodziny Wocalewskich, przy ul. Konstantynowskiej (dziś [[Ulica Legionów w Łodzi|Legionów]]) 51.

W okresie międzywojennym Komenda Zarządu Okręgu łódzkiego Związku Harcerstwa Polskiego mieściła się przy ul. Ewangelickiej (od VII 1934 – B. Pierackiego; dziś F.D. Roosevelta) 9.

Harcerstwo łódzkie działało w okresie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] w ścisłym związku z łódzkim [[Związek Walki Zbrojnej|ZWZ]]-[[Armia Krajowa|AK]]. Harcerki i harcerze rozpoczęli swa działalność samorzutnie niemal od początku okupacji miasta. Organizowali pomoc dla ukrywających się żołnierzy polskich, działaczy politycznych i społecznych oraz innych osób dotkniętych prześladowaniami okupanta. Pomagano polskim jeńcom wojennym znajdującym się w przejściowych obozach jenieckich bądź w szpitalach. Starano się także zabezpieczyć harcerski sprzęt obozowy, polskie książki i inne przedmioty, które mogły ulec zniszczeniu przez okupanta.

Z dniem 2 XI 1939 w myśl instrukcji Głównej Kwatery „Szarych[[Szare Szeregów”Szeregi|Szarych Szeregów]] (konspiracyjny kryptonim ZHP) w Warszawie, rozwiązana została przedwojenna Komenda Chorągwi Łódzkiej Harcerzy i powołana nowa w składzie: [[Józef Pawliczak]] – komendant, [[Mieczysław Łętowski]] – zastępca komendanta, [[Dominik Patora]] – II zastępca komendanta. Harcerze wykonywali zadania zlecane im przez odpowiednie komórki SZP, a następnie ZWZ i AK. Działalnością harcerzy dla potrzeb ZWZ–AK kierował [[Mieczysław Łętowski]], utrzymujący bezpośrednie kontakty z szefem sztabu łódzkiego okręgu. Natomiast pracę ideowo-wychowawczą harcerstwo prowadziło samodzielnie, za którą odpowiadał D. Patora. W połowie 1940 [[Józef Pawliczak]] opuścił Łódź, a [[Mieczysław Łętowski]] przeszedł do pracy w sztabie łódzkiego okręgu ZWZ. Odtąd do końca okupacji komendantem Chorągwi Łódzkiej był [[Dominik Patora]].

Zarówno łódzka Organizacja Harcerek, jak i [[Szare Szeregi]] organizacyjnie w całości wchodziły w skład ZWZ–AK. Organizacja Harcerek stała się trzonem utworzonej w 1943 r. Wojskowej Służby Kobiet AK. Komendy łódzkie „SzarychSzarych Szeregów”Szeregów i Organizacji Harcerek, ze względu na trudne warunki działalności konspiracyjnej, nie angażowały w zasadzie do niej młodzieży poniżej 16 roku życia. Niektórzy instruktorzy przyjmowali do organizacji jedynie osoby w wieku ponad 18 lat:, Stądstąd liczba harcerzy pracujących w podziemiu nie była zbyt duża i wahała się w granicach 200 – 400 osób. Z pewnością nie jest, to pełna liczba, gdyż kilku instruktorów działało w mieście bez powiązania z Chorągwiąchorągwią. Natomiast zupełnie brak jest danych o liczbie harcerek pracujących w konspiracji.

Harcerze prowadzili w Łodzi akcje tzw. [[mały sabotaż|małego sabotażu]] oraz w ograniczanym zakresie sabotażu gospodarczego. W ramach małego sabotażu, który w Łodzi można było rozwinąć jedynie na niewielką skalę, rozklejano w mieście ulotki o treści patriotycznej, zrywano plakaty i rozporządzenia okupanta, na drogach rozrzucano tzw. kolczatki do niszczenia opon pojazdów, na początku okupacji przystrajano w barwy narodowe groby polskich żołnierzy na cmentarzach.

HarcerzaHarcerze łódzcy szeroko włączyli się także do akcji [[tajne komplety|tajnego nauczania]]. Sami niejednokrotnie ucząc się, organizowali dla młodszych dzieci zajęcia świetlicowe, wykonywali pomoce szkolne oraz nauczali w zakresie szkoły podstawowej. Rozprowadzali wśród uczestników tajnego nauczania podręczniki szkolne. Prowadzili działalność kulturalno-oświatową wśród młodzieży niezorganizowanej, by choć w części chronić ją przed destrukcyjnym wpływem polityki okupanta. Starano się rozbudzać u nich zainteresowania kulturalne, propagując czytelnictwo i organizując spotkania towarzyskie połączone z czytaniem książek, recytacją poezji i dyskusją. Urządzano także zabawy, gry i zajęcia sportowe.

Działalność „OrganizacjiOrganizacji Harcerek”Harcerek i „SzarychSzarych Szeregów”Szeregów w Łodzi prowadzona była z zachowaniem daleko idącej ostrożności, a jej formy dostosowane były do możliwości młodych ludzi, aby w warunkach ostrego terroru jak najmniej narażać ich na niebezpieczeństwo. Pomimo to wielu harcerzy zostało aresztowanych i zginęła za swą działalność. Jednakie obie organizacje harcerskie przetrwały i działały przez cały okres okupacji<ref>Opracowane na podst.: Bojanowski Tadeusz, ''Łódź pod okupacją niemiecką w latach II wojny światowej (1939-1945)''. Łódź 1992, s. 335-337</ref>.

Chorągiew tworzy 25 [[hufiec|hufców]] ([[2012]]), działających na terenie jednego lub więcej [[powiat|powiatów]] oraz dwie samodzielne jednostki: Ośrodek Szkoleniowo Wypoczynkowego ZHP „Nadwarciański Gród” w [[Załęcze Wielkie|Załęczu Wielkim]] oraz „Centrum Dialogu Kostiuchnówka”[[Kostiuchnówka]]” na Ukrainie. Stan organizacyjny Chorągwi na dzień [[1 stycznia]] [[2008]] roku wynosił 8 941 osób.

== Lista Hufcówhufców należących do chorągwi ==