Jan Berner: Różnice pomiędzy wersjami

'''Jan Berner''' (ur. [[2 marca]] [[1932]] w [[Pabianice|Pabianicach]]) – [[Polska|polski]] chirurg, profesor nauk medycznych, nauczyciel akademicki, w latach [[2002]]–[[2006]]2002–2006 [[Prezydent miasta|prezydent]] Pabianic.

Syn Stefana Bernera i Aleksandry z domu Dawidziak. Okres jego nauki szkolnej przypadł na lata [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Kształcił się w ramach [[Tajne komplety|tajnego nauczania]]. Od [[1944]] był łącznikiem [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]] i następnie organizacji [[Wolność i Niezawisłość]], nosił pseudonimy ''Zuch'' oraz ''Huzar''. Po wojnie uczęszczał do Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Pabianicach, gdzie w [[1950]] zdał egzamin maturalny. Równolegle uczęszczał do Szkoły Muzycznej, ucząc się gry na skrzypcach.

W latach [[1950]]–[[1955]]1950–1955 studiował na Wydziale Lekarskim [[Akademia Medyczna w Łodzi|Akademii Medycznej w Łodzi]] i uzyskał dyplom lekarza.

Po stażu podyplomowym podjął pracę w Szpitalu Miejskim w Pabianicach, następnie również w Miejskiej Poradni Chirurgicznej i w stacji pogotowia ratunkowego. Zajmował się też medycyną przemysłową, ogólną i sportową. Specjalizację I stopnia w dziedzinie [[Chirurgia|chirurgii]] uzyskał [[26 września]] [[1960]]. W [[1962]], dzięki stypendium ministra zdrowia, przeszedł do III Kliniki Chirurgicznej AM w Łodzi, gdzie [[26 czerwca]] [[1965]] obronił pracę [[Doktor (stopień naukowy)|doktorską]], a [[29 kwietnia]] [[1966]] uzyskał II stopień specjalizacji z [[Chirurgia|chirurgii]].

Stopień [[Habilitacja|doktora habilitowanego]] nauk medycznych uczelnia nadała mu [[12 czerwca]] [[1973]]. W [[1978]] został mianowany kierownikiem Kliniki Chirurgii Onkologicznej AM w Łodzi. Nominację na [[Profesor nadzwyczajny|profesora nadzwyczajnego]] otrzymał [[16 listopada]] [[1984]]. W latach [[1981]]–[[1987]]1981–1987 był dwukrotnie wybierany na [[Dziekan (szkoła wyższa)|dziekana]] Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Łodzi. W 1985 otrzymał tytuł naukowy profesora. W latach [[1990]]–[[1996]]1990–1996 również przez dwie kadencje pełnił funkcję [[rektor]]a tej uczelni<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.umed.lodz.pl/pl/index1.php?dir=inf&mn=rek_am|tytuł=Rektorzy Akademii Medycznej|opublikowany=umed.lodz.pl|data dostępu=26 października 2011}}</ref>. Od [[1988]] do [[1990]] pracował w [[Libia|Libii]], pełniąc funkcję dyrektora Polskiego Zespołu Medycznego w szpitalach w Zawii, [[Sabrata|Sabratha]], Surmanie i Zakrze. Po powrocie do kraju [[16 stycznia]] [[1992]] objął stanowisko [[Profesor zwyczajny|profesora zwyczajnego]]. W latach [[1993]]–[[1995]]1993–1995 był członkiem Rady ds. Ochrony Zdrowia działającej przy Prezydencie Rzeczypospolitej. Od [[1996]] kierował również Katedrą Onkologii AM w Łodzi. Na emeryturę przeszedł w [[2002]], pozostał czynny zawodowo.

Uprawiał wyczynowo [[sport motorowy]] jako członek [[Polski Związek Motorowy|Polskiego Związku Motorowego]], [[PTC Pabianice]] i MRKS Włókniarz. Kilkakrotnie zdobył mistrzostwo okręgu łódzkiego. Brał też udział w rajdach międzynarodowych, zdobywając łącznie około 50 medali. Był również członkiem [[Aeroklub Polski|Aeroklubu]] Łódzkiego (od [[1953]]), gdzie ukończył kurs [[Szybowiec|szybowcowy]] I i II stopnia.

Odznaczony m.in. Srebrnym [[Krzyż Zasługi|Krzyżem Zasługi]] ([[1971]]), Krzyżem Kawalerskim ([[1986]]) i Komandorskim ([[1998]]) [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]], medalem [[Pro Ecclesia et Pontifice]] ([[1996]]). Otrzymał tytuł doktora [[Doctor honoris causa|''honoris causa'']] Uniwersytetu im. Claude’a Bernarda w [[Lyon]]ie ([[1997]]), a także tytuł honorowego obywatela Pabianic ([[2002]]). Wyróżniany przez środowiska kombatanckie, a także honorowymi odznakami [[Polski Czerwony Krzyż|Polskiego Czerwonego Krzyża]] i Polskiego Związku Motorowego.