Virginia Woolf: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
BlackBot (dyskusja | edycje)
m →‎Linki zewnętrzne: ZdB: ujednolicenie szablonów filmowych
→‎Życiorys: do dalszych poprawek
Linia 23:
 
== Życiorys ==
[[Plik:House of Virginia Woolf5d5 b.jpg|thumb|left|Dom VirginiVirginii Woolf i jej męża Leonarda]]
Urodziła się jako Adeline Virginia Stephen przy 22 Hyde Park Gate w dzielnicy Kensington, w Londynie. Była córką sir [[Leslie Stephen|Lesliego Stephena]] i Julii Prinsep Duckworth, z domu Jackson (1846-1895).
Urodziła się w Londynie jako córka sir [[Leslie Stephen|Lesliego Stephena]] i Julii Prinsep Duckworth ([[1846]]-[[1895]]), i została wykształcona przez swoich rodziców w ich dobrze ustosunkowanym domu na 22 Hyde Park Gate w Kensington. Rodzice Virginii pobrali się po tym jak każde z nich owdowiało, w związku z czym w ich domu mieszkały dzieci z trzech małżeństw: dzieci Julii, które miała ze swoim pierwszym mężem Herbertem Duckworth; George Duckworth ([[1868]]-[[1934]]); Stella Duckworth ([[1869]]-[[1897]]); i Gerald Duckworth ([[1870]]-[[1937]]). Laura Makepeace Stephen ([[1870]]-[[1945]]), córka [[Leslie Stephen|Lesliego]] i Minny Thackeray, była psychicznie chora, mieszkała z rodzicami do momentu aż została umieszczona w zakładzie w roku [[1891]] gdzie spędziła resztę życia; oraz dzieci [[Leslie Stephen|Lesliego]] i Julii: [[Vanessa Bell|Vanessa Stephen]] ([[1879]]-[[1961]]); Thoby Stephen ([[1880]]-[[1906]]); Virginia i Adrian Stephen ([[1883]]-[[1948]]).
 
Urodziła się w Londynie jako córka sir [[Leslie Stephen|Lesliego Stephena]] i Julii Prinsep Duckworth ([[1846]]-[[1895]]), i została wykształcona przez swoich rodziców w ich dobrze ustosunkowanym domu na 22 Hyde Park Gate w Kensington. Rodzice Virginii pobrali się po tym, jak każde z nich owdowiało,. wW związkuwyniku ztakiego czymzwiązku w ich domu mieszkały dzieci z trzech małżeństw:. dzieciDzieci Julii, które miała ze swoim pierwszym mężem Herbertem Duckworth;Duckworthem, to: George Duckworth ([[1868]]-[[1934]]); Stella Duckworth ([[1869]]-[[1897]]); i Gerald Duckworth ([[1870]]-[[1937]]). Laura Makepeace Stephen ([[1870]]-[[1945]]), córka [[Leslie Stephen|Lesliego]] i Minny Thackeray, była psychicznie chora, mieszkała z rodzicami do momentu, aż została umieszczona w zakładzie zamkniętym w roku [[1891]], gdzie spędziła resztę życia;. orazCzworo dzieci [[Leslie Stephen|Lesliego]] i Julii to: [[Vanessa Bell|Vanessa Stephen]] ([[1879]]-[[1961]]); Thoby Stephen ([[1880]]-[[1906]]); Virginia (1882-1941) i Adrian Stephen ([[1883]]-[[1948]]).
Sława sir [[Leslie Stephen|Lesliego Stephena]] jako redaktora, krytyka i biografa, jak również jego znajomość z [[William Thackeray|Williamem Thackerayem]] (był wdowcem po jego najstarszej córce) oznaczały, że Virginia Woolf wychowywała się w środowisku nasyconym wpływami wiktoriańskiego społeczeństwa literackiego. [[Henry James]], [[George Henry Lewes]], [[Julia Margaret Cameron]] (ciotka Julii Duckworth), i [[James Russell Lowell]], który był ojcem chrzestnym Virginii, również odwiedzali jej dom rodzinny. Julia Duckworth Stephen była równie dobrze ustosunkowana. Jako potomkini damy dworu [[Maria Antonina Austriaczka|Marii Antoniny]], pochodziła z rodziny słynącej z piękności, które pozostawiły swój ślad w społeczeństwie wiktoriańskim jako modelki dla artystów [[prerafaelici|prerafaelickich]] i wczesnych fotografów. Uzupełnieniem tych wpływów była ogromna biblioteka na 22 Hyde Park Gate, za pomocą której Virginię zaznajamiano z filologią klasyczną i angielską literaturą. Jednakże, według jej pamiętników, jej najbarwniejsze wspomnienia z dzieciństwa nie są związane z Londynem, lecz z [[Saint Ives]] w [[Kornwalia|Kornwalii]] gdzie jej rodzina spędzała każde lato aż do [[1895]]. Wspomnienia rodzinnych wakacji i wrażenie jakie wywarł na niej krajobraz, a zwłaszcza Godrevy Lighthouse, były źródłem powieści, które pisała w późniejszych latach, szczególnie ''Do Latarni Morskiej''.
 
Sława Lesliego Stephena jako redaktora, krytyka i biografa, jak również jego znajomość z [[William Thackeray|Williamem Thackerayem]] (wdowcem po jego najstarszej córce) oznaczały, że Virginia Woolf wychowywała się w środowisku nasyconym wpływami wiktoriańskiego społeczeństwa literackiego. [[Henry James]], [[George Henry Lewes]], [[Julia Margaret Cameron]] (ciotka Julii Duckworth) i [[James Russell Lowell]], który był ojcem chrzestnym Virginii, również odwiedzali jej dom rodzinny.
Nagła śmierć matki z powodu grypy i przyrodniej siostry Stelli dwa lata później, były przyczyną pierwszego z kilku załamań nerwowych u Virginii. Śmierć jej ojca w roku [[1904]] spowodowała jej najbardziej niepokojące załamanie nerwowe i została ona na krótki czas umieszczona w zakładzie psychiatrycznym. Współcześni uczeni stwierdzili, że załamania i późniejsze powtarzające się okresy depresji były również wywołane przez fakt, że Virginia i Vanessa były wykorzystywane seksualnie przez swoich przyrodnich braci George’a i Geralda. Współczesne metody diagnostyczne sprawiły, że postrzega się Virginię jako osobę cierpiącą z powodu [[Choroba afektywna dwubiegunowa|choroby afektywnej dwubiegunowej]], która rzutowała na jej życie i twórczość i ostatecznie doprowadziła ją do samobójstwa.
 
Sława sir [[Leslie Stephen|Lesliego Stephena]] jako redaktora, krytyka i biografa, jak również jego znajomość z [[William Thackeray|Williamem Thackerayem]] (był wdowcem po jego najstarszej córce) oznaczały, że Virginia Woolf wychowywała się w środowisku nasyconym wpływami wiktoriańskiego społeczeństwa literackiego. [[Henry James]], [[George Henry Lewes]], [[Julia Margaret Cameron]] (ciotka Julii Duckworth), i [[James Russell Lowell]], który był ojcem chrzestnym Virginii, również odwiedzali jej dom rodzinny. Julia Duckworth Stephen była równie dobrze ustosunkowana. Jako potomkini damy dworu [[Maria Antonina Austriaczka|Marii Antoniny]], pochodziła z rodziny słynącej z piękności, które pozostawiły swój ślad w społeczeństwie wiktoriańskim jako modelki dla artystów [[prerafaelici|prerafaelickich]] i wczesnych fotografów. Uzupełnieniem tych wpływów była ogromna biblioteka na 22 Hyde Park Gate, zaz pomocą której Virginię zaznajamiano z filologią klasyczną i angielską literaturą. Jednakże, według jej pamiętników, jej najbarwniejsze wspomnienia z dzieciństwa nie są związane z Londynem, lecz z [[Saint Ives]] w [[Kornwalia|Kornwalii]], gdzie jej rodzina spędzała każde lato, aż do [[1895]]. Wspomnienia rodzinnych wakacji i wrażenie jakie wywarł na niej krajobraz, a zwłaszcza Godrevy Lighthouse, były źródłem powieści, które pisała w późniejszych latach, szczególnie ''Do Latarnilatarni Morskiejmorskiej''.
Po śmierci ojca i jej drugim poważnym załamaniu nerwowym, Virginia, Vanessa i Adrian sprzedali dom na 22 Hyde Park Gate i kupili nowy na 46 Gordon Square w [[Bloomsbury]]. Tam poznali [[Lytton Strachey|Lyttona Strachey]], [[Clive Bell|Clive’a Bella]], [[Saxon Sydney-Turner|Saxona Sydneya-Turnera]], [[Duncan Grant (malarz)|Duncana Granta]] i [[Leonard Woolf|Leonarda Woolfa]], którzy stanowili rdzeń koła intelektualnego znanego jako [[Bloomsbury Group]].
 
Nagła śmierć matki z powodu grypy i przyrodniej siostry Stelli dwa lata później, były przyczyną pierwszego z kilku załamań nerwowych u Virginii. Śmierć jej ojca w roku [[1904]] spowodowała jej najbardziej niepokojące załamanie nerwowe i została ona na krótki czas umieszczona w zakładzie psychiatrycznym. Współcześni jej uczeni stwierdzili, że załamania i późniejsze powtarzające się okresy depresji były również wywołane przez fakt, że Virginia i Vanessa były wykorzystywane seksualnie przez swoich przyrodnich braci George’a i Geralda. Współczesne metody diagnostyczne sprawiły, że postrzega się Virginię jako osobę cierpiącą z powodu [[Choroba afektywna dwubiegunowa|choroby afektywnej dwubiegunowej]], która rzutowała na jej życie i twórczość i ostatecznie doprowadziła ją do samobójstwa.
Virginia rozpoczęła swoją karierę pisarską w [[1905]] roku dziennikarskim artykułem na temat Haworth (domu rodziny [[siostry Brontë|Brontë]]) dla "Times Literary Supplement". W [[1912]] roku poślubiła [[Leonard Woolf|Leonarda Woolfa]], pisarza, urzędnika służby cywilnej i teoretyka politycznego. Wielu biografów
uważa, iż małżeństwo Virginii z Leonardem nigdy nie było skonsumowane, jako że Virginia była [[lesbijka|lesbijką]]. W [[1922]] poznała i zakochała się w [[Vita Sackville-West|Vicie Sackville-West]], z którą miała romans przez większość lat dwudziestych.
Jej pierwsza powieść, ''The Voyage Out'', została wydana w [[1915]] przez wydawnictwo jej przyrodniego brata, Gerald Duckworth and Company Ltd. Oryginalny tytuł brzmiał ''Melymbrosia'', jednak w związku z krytyką dotyczącą politycznego charakteru książki, Virginia Woolf wprowadziła zmiany w powieści włącznie z tytułem. Ta starsza wersja ''The Voyage Out'' została skompilowana i jest obecnie dostępna pod oryginalnym tytułem. Większość jej prac została wydana przez Hogarth Press, założone przez nią i jej męża w [[1917]] roku. Virginia Woolf została okrzyknięta jedną z największych powieściopisarek dwudziestego wieku i jedną z czołowych modernistów, mimo że gardziła niektórymi artystami w tej kategorii.
 
Po śmierci ojca i jej drugim poważnym załamaniu nerwowym, Virginia, Vanessa i Adrian sprzedali dom na 22 Hyde Park Gate i kupili nowy na 46 Gordon Square w [[Bloomsbury]]. Tam poznali [[Lytton Strachey|Lyttona Strachey]], [[Clive Bell|Clive’a Bella]], [[Saxon Sydney-Turner|Saxona Sydneya-Turnera]], [[Duncan Grant (malarz)|Duncana Granta]] i [[Leonard Woolf|Leonarda Woolfa]], którzy stanowili rdzeń koła intelektualnego znanego jako [[Bloomsbury Group]].
Pod koniec roku [[1940]] Virginia miała kolejny silny atak nerwowy. Tym razem czuła, że nie jest w stanie wyzdrowieć. 28 marca 1941, w wieku 59 lat, napełniła kieszenie kamieniami i rzuciła się do rzeki [[Ouse]], nieopodal jej domu w [[Rodmell]]. Pozostawiła dwa listy pożegnalne; jeden dla swojej siostry Vanessy, a drugi dla swojego męża:
 
: ''Jestem pewna, że znów szaleję: Czuję, że nie damy rady przejść przez te kolejne trudne chwile. I że tym razem nie wyzdrowieję. Zaczynam słyszeć głosy i nie mogę się skoncentrować. Więc robię to co uważam za najlepsze. Dałeś mi radość największą z możliwych… Nie mogę dalej z tym walczyć, wiem, że niszczę Twoje życie i że beze mnie mógłbyś pracować'' (tłumaczenie własne)
Virginia rozpoczęła swoją karierę pisarską w [[1905]] roku dziennikarskim artykułem na temat Haworth (domu rodziny [[siostry Brontë|Brontë]]) dla "Times Literary Supplement". W [[1912]] roku poślubiła [[Leonard Woolf|Leonarda Woolfa]], pisarza, urzędnika służby cywilnej i teoretyka politycznego. Wielu biografów
 
W 1912 poślubiła Leonarda Woolfa, pisarza, urzędnika służby cywilnej i teoretyka politycznego. Wielu biografów uważa, iż małżeństwo Virginii z Leonardem nigdy nie było skonsumowane, jako że Virginia była [[lesbijka|lesbijką]]. W [[1922]] poznała i zakochała się w [[Vita Sackville-West|Vicie Sackville-West]], z którą miała romans przez większość lat dwudziestych.
 
Jej pierwsza powieść, ''The Voyage Out'', została wydana w [[1915]] przez wydawnictwo jej przyrodniego brata, Gerald Duckworth and Company Ltd. Oryginalny tytuł brzmiał ''Melymbrosia'', jednak w związku z krytyką dotyczącą politycznego charakteru książki, Virginia Woolf wprowadziła zmiany w powieści włącznie z tytułem. Ta starsza wersja ''The Voyage Out'' została skompilowana i jest obecnie dostępna pod oryginalnym tytułem. Większość jej prac została wydana przez firmę Hogarth Press, założonezałożoną przez nią i jej męża w [[1917]] roku. Virginia Woolf została okrzyknięta jedną z największych powieściopisarek dwudziestego wieku i jedną z czołowych przedstawicielek modernistów, mimo że gardziła niektórymi artystami w tej kategorii.
 
Pod koniec roku [[1940]] Virginia miała kolejny silny atak nerwowy. Tym razem czuła, że nie jest w stanie wyzdrowieć. 28 marca 1941, w wieku 59 lat, napełniła kieszenie kamieniami i rzuciła się do rzeki [[Ouse]], nieopodal jej domu w [[Rodmell]]. Pozostawiła dwa listy pożegnalne;: jeden dla swojej siostry Vanessy, a drugi dla swojego męża:
: ''Jestem pewna, że znów szaleję:. Czuję, że nie damy rady przejść przez te kolejne trudne chwile. I że tym razem nie wyzdrowieję. Zaczynam słyszeć głosy i nie mogę się skoncentrować. Więc robię to, co uważam za najlepsze. Dałeś mi radość największą z możliwych… Nie mogę dalej z tym walczyć, wiem, że niszczę Twoje życie i że beze mnie mógłbyś pracować'' (tłumaczenie własne)
oryginalny cytat:
: "IDearestDearest, I feel certain that I am going mad again. I feel we can't go through another of those terrible times. And I shan't recover this time. I begin to hear voices, and I can't concentrate. So I am doing what seems the best thing to do. You have given me the greatest possible happiness. You have been in every way all that anyone could be. I don't think two people could have been happier 'til this terrible disease came. I can't fight any longer. I know that I am spoiling your life, that without me you could work. And you will I know. You see I can't even write this properly. I can't read. What I want to say is I owe all the happiness of my life to you. You have been entirely patient with me and incredibly good. I want to say that – everybody knows it. If anybody could have saved me it would have been you. Everything has gone from me but the certainty of your goodness. I can't go on spoiling your life any longer. I don't think two people could have been happier than we have been. V." (''The Letters of Virginia Woolf</i>, vol. VI, p. 481''').
 
Jej nazwisko naziści niemieccy umieścili na liście wrogów [[III Rzesza|III Rzeszy]] w tzw. [[Sonderfahndungsliste G.B.|Czarnej Księdze]].
 
== Dzieła ==