Dwie wieże: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
Tłumaczenie z Angielskiej Wikipedii Znacznik: wulgaryzmy lub nieodpowiednie słownictwo (filtr nadużyć) |
||
Linia 1:
{{Książka infobox
| tytuł = Dwie Wieże
Linia 20 ⟶ 19:
'''Dwie wieże''' ([[język angielski|ang.]] ''The Two Towers'') – drugi tom powieści (błędnie nazywanej trylogią) pt. ''[[Władca Pierścieni]]'' autorstwa [[John Ronald Reuel Tolkien|Johna R. R. Tolkiena]]. Tom ten obejmuje księgę trzecią (''Zdrada Isengardu'') i czwartą (''Podróż do Mordoru'') powieści, a został po raz pierwszy wydany 11 listopada 1954 roku w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]].
==Tytuł==
''Władca Pierścieni'' składa się z sześciu "ksiąg" poza wstępem, prologiem oraz rozszerzeniami. Powojenne braki papieru wymusiły na wydawcy opublikowanie powieści w trzech oddzielnych tomach.<ref>The Lord of the Rings Extended Movie Edition, Appendix Part 4</ref>Akcja ''Dwóch Wież'' obejmuje Księgi trzecią oraz czwartą.
Zgodnie ze słowami Tolkiena "Dwie Wieże to możliwie najwłaściwszy tytuł który określa treść różniących się od siebie Ksiąg trzeciej i czwartej; można pozostawić go nie do końca jasnym."<ref name="TheLetters1981">Carpenter, Humphrey, ed. (1981), ''The Letters of J.R.R Tolkien, Boston: Houghton Mifflin #140, ISBN 0-395-31555-7</ref> Proponowany tytuł który miano nadać Księdze III nosił nazwę "Zdrady Isengardu". Księgę IV zatytułowano "Wędrówką Powierników Pierścienia" lub "Pierścień Wędruje na Wschód". Tytuły "Zdrada Isengardu" oraz "Pierścień Wędruje na Wschód" zostały wykorzystane w ''wydaniu Tysiąclecia''.
W korespondencji z [[Rayner Unwin|Raynerem Unwinem]] Tolkien rozważał nazwanie wież [[Orthank|Orthankiem]] i [[Barad-dûr]], [[Minas Tirith]] oraz Barad-dûr lub Orthankiem oraz Wieżą Cirith Ungol.<ref name="TheLetters1981">Carpenter, Humphrey, ed. (1981), ''The Letters of J.R.R Tolkien, Boston: Houghton Mifflin #145, ISBN 0-395-31555-7</ref>Jednakże, miesiąc później napisał on załącznik który umieszczono na końcu ''Wyprawy'' oraz naszkicował ilustrację mającą znaleźć się na okładce, które utożsamiono z [[Minas Morgul]] oraz Orthankiem.<ref>"The second part is called ''The Two Towers'', since the events recounted in it are dominated by Orthanc, ..., and the fortress of Minas Morgul..."</ref><ref>[http://images.harpercollins.co.uk/hcwebimages/hccovers/032800/032878-fc170.jpg Tolkien's own cover design for ''The Two Towers'']</ref>
==Treść==
===Księga III: Zdrada Isengardu===
Podczas gdy [[Aragorn]] poszukuje [[Frodo Baggins|Froda]], dobiega do niego dźwięk rogu. Odnajduje on śmiertelnie rannego, przeszytego strzałami [[Boromir|Boromira]]. Przed swoją śmiercią mówi on Aragornowi, że [[Meriadoc Brandybuck|Merry]] oraz [[Peregrin Took|Pippin]] zostali złapani przez Uruk-hai [[Saruman|Sarumana]] pomimo wysiłków które włożył w ich ochronę. Aragorn dowiaduje się także, że Frodo zniknął zaraz po jak Boromir próbował odebrać mu Pierścień oraz tego, że bardzo żałuje swoich czynów. W ostatnich chwilach życia Boromir nakłada na Aragorna obowiązek obrony [[Minas Tirith]] przed siłami Saurona. Wraz z [[Legolas|Legolasem]] oraz [[Gimli|Gimlim]], którzy samotnie walczyli z Orkami, Aragorn oddaje hołd Boromirowi oraz spuszcza jego ciało w dół Wielkiej Rzeki [[Anduin]] na łódce. Trójka bohaterów wyrusza w pościg za [[Uruk-hai]]. W międzyczasie po wielu trudnościach Merry i Pippin uciekają w chwili gdy Uruk-hai zostają zaatakowani przez konnicę [[Rohan|Rohanu]] zwanął Rohhirimem lub "Jeźdźcami Rohanu". Udają się oni do leżącego w pobliżu Lasu [[Fangorn]], gdzie na swojej drodze napotykają olbrzymich, drzewopodobnych [[Ent|Entów]]. Entowie przypominają zwykłe drzewa, choć są w stanie widzieć, rozmawiać i poruszać się. Opiekunowie lasu zwykle nie wdają się w żadne spory, lecz po długim rozważaniu tego czy [[Hobbit (rasa)|Hobbici]] są przyjaciółmi czy też wrogami, ich przywódca [[Drzewiec|Drzewobrody]] nakłania radę Entów do przeciwstawienia się Sarumanowi, co sugerują Merry i Pippin po tym gdy istoty zdają sobie sprawę z tego, iż olbrzymie połacie lasu zostały wycięte by zasilić ogromne piece potrzebne mrocznej armii.
Aragorn, Gimli oraz Legolas spotykają Jeźdźców Rohanu którymi dowodzi [[Éomer|Éomer]], bratanek króla [[Théoden|Théodena]]. Trójka dowiaduje się że kawaleria zaatakowała grupę Orków noc wcześniej oraz że nie pozostawili żadnego przy życiu. Aragorn odkrywa jednak ślady małych stóp prowadzące do Fangornu, gdzie spostrzegają starca który znika zaraz po tym gdy go zauważyli – zakładają że to Saruman. Krótko po tym spotykają [[Gandalf|Gandalfa]] (znów biorą go za Sarumana) który miał zginąć kopalni Morii. Mówi on im o swoim upadku w otchłań, walką na śmierć i życie z [[Balrog|Balrogiem]] której konsekwencją był powrót do życia i wielka siła. Czwórka udaje się do stolicy Rohanu [[Edoras]], gdzie Gandalf wybudza Theodena z bierności którą przejawiał ku zagrożeniu jakie stwarza Saruman. W tym samym czasie szpieg Sarumana (a także zaufany doradca króla Theodena) [[Gríma|Gríma Robaczywy Język]] zostaje wygnany z Rohanu. Aragorn, Gimli, Legolas oraz wojska króla kierują się ku [[Rogaty Gród|Rogatemu Grodowi]] w dolinie [[Helmowy Jar|Helmowego Jaru]]. Gandalf odjeżdża zanim rozpoczna się bitwa, nie uzasadniając swojego czynu. W Rogatym Grodzie, armia Rohanu której przewodzi Król Theoden oraz Aragorn stawia opór siłom Sarumana. Najeźdzca odnosi sukcesy, dopóki Gandalf nie przybywa z pomocą. Wówczas szala zwycięstwa ostatecznie przechyla się na stronę Rohanu, zaś orkowie uciekają do lasu [[Ent|Entów]] z którego to żaden nie wychodzi żywy. Gandalf, Aragorn, Gimli oraz Legolas wraz z królem Théodenem i Éomerem udają się do twierdzy Isengardu Sarumana.
Spotykają Merry'ego i Pippina oraz zastają Isengard spustoszonym przez Entów, którzy zalali go niszcząc tamę rzeki Isen oraz oblegli główną wieżę Orthanku w której uwięzieni zostali Saruman i Robaczywy Język. Gandalf proponuje Sarumanowi szansę na odkupienie swoich przewin, lecz ten ostatni odmawia przez co zostaje wykluczony z Zakonu Czarodziejów oraz [[Biała Rada|Białej Rady]]. Gríma zrzuca coś z okna na Gandalfa lecz nie trafia go. Przedmiot zostaje podniesiony przez Pippina. Okazuje ise że to jeden z [[Lista_artefaktów_Śródziemia#Palant.C3.ADry|Widzących Kryształów]]. Nie mogąc stłumić ciekawości hobbit spogląda w niego oraz dostrzega [[Sauron|Oko Saurona]] lecz wychodzi cało z tej sytuacji. Gandalf i Pippin udają się następnie ku Minas Tirith w [[Gondor]]ze celem przygotowania przed nieuchronną [[Wojna o Pierścień|wojną]] przeciwko Mordorowi, podczas gdy Théoden, Merry, Aragorn i Legolas pozostają w tyle by zebrać wojska Rohanu i wyruszyć z pomocą [[Gondor]]owi.
===Księga IV: Podróż do Mordoru===
Frodo i [[Sam Gamgee|Sam]] spotykają i łapią [[Gollum]]a który śledził ich w trakcie ich misji do [[Góra Przeznaczenia|Góry Przeznaczenia]] celem zniszczenia [[Jedyny Pierścień|Jedynego Pierścienia]]. Stwór zapragnął przywłaszczyć sobie artefakt, który odebrano mu wcześniej. Sam nie ufa mu, lecz Frodo odczuwa żal patrząc na biedne stworzenie. Gollum obiecuje przeprowadzić dwójkę do Czarnej Bramy Mordoru i przez piewien czas przypomina zachowaniem swoje wcześniejsze ja - Sméagola. Prowadzi ich przez ukrytą ścieżkę przez [[Martwe Bagna]] by uniknąć wykrycia przez Orków. Frodo i Sam dowiadują się że to miejsce było niegdyś polem starożytnej bitwy, przez które przetoczyła się [[Ostatni Sojusz|Wojna Ostatniego Przymierza]]. Po dotarciu do Czarnej Bramy, Gollum przekonuje Froda i Sama by przez nią nie przechodzili, jako ze zostaliby z pewnością złapani. Mówi im o sekretnej ścieżce prowadzacej do [[Mordor]]u. Dlatego też udają się na południe do jednej z prowincji Gondoru – [[Ithilien]], gdzie zostają pojmani przez grupę strażników której dowodzi [[Faramir]], brat Boromira. Frodo dowiaduje się o jego śmierci ze słów Faramira. Farami i strażnicy prowadzą Froda i Sama do tajemnej kryjówki gdzie Sam przez przypadek wyjawia iż Frodo jest Powiernikiem Pierścienia. Frodo jest zmuszony wyjaśnić w jaki sposób pragnie zniszczyć pierścień, to jest w otchłani Góry Przeznaczenia. Później w nocy, Gollum zostaje przyłapany na łowieniu ryb w świętych wodach. Frodo negocjuje wolność Goluma z Faramirem. Następnego poranka Faramir pozwala im odejść, lecz ostrzega że Gollu może ukrywać przed bohaterami prawdę o sekretnej ścieżce.
Gollum prowadzi dwójkę obok miasta [[Minas Morgul]] a następnie po długich, stromych schodach [[Cirith Ungol]] oraz do gniazda wielkiego pająka – [[Szeloba|Szeloby]]. Gollum ma nadzieję iż odnajdzie Pierścień wśród szczątek które pozostawi po sobie potwór. Hobbici uciekają i błędnie zakładają że są bezpieczni. Jednakże, Szeloba zakrada się ku Frodowi. Sam próbuje go ostrzec lecz zostaje zaatakowany przez Golluma. Szeloba dźga Froda w plecy, zaś ten upada na ziemię. Sam odgania Golluma, który ucieka z jamy potwora. Następnie rani go za pomocą ostrza Froda, Żądła. Widząc Froda bladym i bez życia, Sam zakłada że jest on martwy i zastanawia się czy w ramach zemsty nie powinien złapać Golluma zamiast kontynuowania powierzonego mu zadania. Decyduje się jednak je dokończyć i zabiera Pierścień, lecz gdy Orkowie zabierają jego ciało, Sam śledzi ich i dowiaduje się że nie jest martwy, lecz tylko nieprzytomny i stał się więźniem. Sam mdleje gdy orkowie docierają do bramy Wieży Cirith Ungol. Książka kończy się zdaniem: "Frodo był żywy lecz pojmany przez Wroga".
{{Przypisy}}
| |||