Dwie wieże: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Tłumaczenie z Angielskiej Wikipedii
Znacznik: wulgaryzmy lub nieodpowiednie słownictwo (filtr nadużyć)
Linia 13:
| data I wyd pol = 1962
| I wydawca pol =
| tłumacz = [[Maria Skibniewska]], <br />[[Jerzy Łoziński (tłumacz)|Jerzy Łoziński]], <br />[[Maria i Cezary Frącowie|Maria Frąc]] i [[Maria i Cezary Frącowie|Cezary Frąc]]
| poprzednia = ''[[Drużyna Pierścienia (powieść)|Drużyna Pierścienia]]''
| następna = ''[[Powrót Króla (powieść)|Powrót Króla]]''
Linia 19:
'''Dwie wieże''' ([[język angielski|ang.]] ''The Two Towers'') – drugi tom powieści (błędnie nazywanej trylogią) pt. ''[[Władca Pierścieni]]'' autorstwa [[John Ronald Reuel Tolkien|Johna R. R. Tolkiena]]. Tom ten obejmuje księgę trzecią (''Zdrada Isengardu'') i czwartą (''Podróż do Mordoru'') powieści, a został po raz pierwszy wydany 11 listopada 1954 roku w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]].
 
== Tytuł ==
''Władca Pierścieni'' składa się z sześciu "ksiąg"„ksiąg” poza wstępem, prologiem oraz rozszerzeniami. Powojenne braki papieru wymusiły na wydawcy opublikowanie powieści w trzech oddzielnych tomach.<ref>The Lord of the Rings Extended Movie Edition, Appendix Part 4</ref>.Akcja ''Dwóch Wież'' obejmuje Księgi trzecią oraz czwartą.
 
Zgodnie ze słowami Tolkiena "Dwie„Dwie Wieże to możliwie najwłaściwszy tytuł, który określa treść różniących się od siebie Ksiąg trzeciej i czwartej; można pozostawić go nie do końca jasnym."<ref name="TheLetters1981">Carpenter, Humphrey, ed. (1981), ''The Letters of J.R.R Tolkien, Boston: Houghton Mifflin #140, ISBN 0-395-31555-7</ref> Proponowany tytuł który miano nadać Księdze III nosił nazwę "Zdrady„Zdrady Isengardu"Isengardu”. Księgę IV zatytułowano "Wędrówką„Wędrówką Powierników Pierścienia"Pierścienia” lub "Pierścień„Pierścień Wędruje na Wschód"Wschód”. Tytuły "Zdrada„Zdrada Isengardu"Isengardu” oraz "Pierścień„Pierścień Wędruje na Wschód"Wschód” zostały wykorzystane w ''wydaniu Tysiąclecia''.
 
W korespondencji z [[Rayner Unwin|Raynerem Unwinem]] Tolkien rozważał nazwanie wież [[Orthank|Orthankiem]]iem i [[Barad-dûr]], [[Minas Tirith]] oraz Barad-dûr lub Orthankiem oraz Wieżą Cirith Ungol.<ref name="TheLetters1981">Carpenter, Humphrey, ed. (1981), ''The Letters of J.R.R Tolkien, Boston: Houghton Mifflin #145, ISBN 0-395-31555-7</ref>. Jednakże, miesiąc później napisał on załącznik, który umieszczono na końcu ''Wyprawy'' oraz naszkicował ilustrację mającą znaleźć się na okładce, które utożsamiono z [[Minas Morgul]] oraz Orthankiem.<ref>"The second part is called ''The Two Towers'', since the events recounted in it are dominated by Orthanc, (...,) and the fortress of Minas Morgul..."</ref><ref>[http://images.harpercollins.co.uk/hcwebimages/hccovers/032800/032878-fc170.jpg Tolkien's own cover design for ''The Two Towers'']</ref>.
 
== Treść ==
=== Księga III: Zdrada Isengardu ===
Podczas gdy [[Aragorn]] poszukuje [[Frodo Baggins|Froda]]a, dobiega do niego dźwięk rogu. Odnajduje on śmiertelnie rannego, przeszytego strzałami [[Boromir|Boromira]]a. Przed swoją śmiercią mówiBoromir onmówi Aragornowi, że [[MeriadocMeriadok Brandybuck|Merry]] oraz [[Peregrin Took|PippinTuk]] zostali złapani przez [[Uruk-hai]] [[Saruman|Sarumana]]a pomimo wysiłków, które Boromir włożył w ich ochronę. Aragorn dowiaduje się także, że Frodo zniknął zaraz po tym, jak Boromir próbował odebrać mu Pierścień oraz tego, że bardzoBoromir żałuje swoich czynów. W ostatnich chwilach życia Boromir nakłada naprosi Aragorna obowiązeko obronyobronę [[Minas Tirith]] przed siłami Saurona. Wraz z [[Legolas|Legolasem]]em oraz [[Gimli|Gimlim]]m, którzy samotnie walczyli z Orkamiorkami, Aragorn oddaje hołd Boromirowi oraz spuszcza jego ciało w dół Wielkiej Rzeki [[Anduin]]y na łódce. Trójka bohaterów wyrusza w pościg za [[Uruk-hai]]. W międzyczasie po wielu trudnościach Merry i Pippin uciekają w chwili, gdy Uruk-hai zostają zaatakowani przez konnicę [[Rohan (Śródziemie)|Rohanu]] zwanął Rohhirimem lub "Jeźdźcami Rohanu". Udają się oni do leżącego w pobliżu Lasu [[Lista lasów Śródziemia$Fangorn|Fangorn]], gdzie na swojej drodze napotykają olbrzymich, drzewopodobnych [[Ent|Entówent]]ów. Entowie przypominają zwykłe drzewa, choć są w stanie widzieć, rozmawiać i poruszać się. Opiekunowie lasu zwykle nie wdają się w żadne spory, lecz po długimPo rozważaniu tego, czy [[Hobbit (rasa)|Hobbicihobbici]] są przyjaciółmi czy też wrogami, ich przywódca entów, [[Drzewiec|Drzewobrody]], nakłania radę Entówentów do przeciwstawienia się Sarumanowi, co sugerują Merry i Pippin po tym, gdy istoty zdają sobie sprawę z tego, że olbrzymie połacie lasu zostały wycięte, by zasilić ogromne piece potrzebne mrocznej armii.
 
Aragorn, Gimli oraz Legolas spotykają Jeźdźców Rohanu, którymi dowodzi [[Éomer|Éomer]], bratanek króla [[Théoden|Théodena]]a. Trójka dowiaduje się, że kawaleria zaatakowała grupę Orkóworków noc wcześniej oraz że nie pozostawili żadnego przy życiu. Aragorn odkrywa jednak ślady małych stóp prowadzące do Fangornu, gdzie spostrzegają starca, który znika zaraz po tym, gdy go zauważyli – zakładają, że to Saruman. Krótko po tym spotykają [[Gandalf (Śródziemie)|Gandalfa]] (znów biorą go za Sarumana) który miał zginąć kopalni [[Moria (Śródziemie)|Morii]]. Mówi on im o swoim upadku w otchłań, walką na śmierć i życie z [[Balrog|Balrogiem]]iem, której konsekwencją był powrót do życia i wielka siła. Czwórka udaje się do stolicy Rohanu, [[Edoras]], gdzie Gandalf wybudza TheodenaThéodena z bierności, którą przejawiał ku zagrożeniu, jakie stwarza Saruman. W tym samym czasie szpieg Sarumana (a także zaufany doradca króla TheodenaThéodena) [[Gríma|Gríma Robaczywy Język]] zostaje wygnany z Rohanu. Aragorn, Gimli, Legolas oraz wojska króla kierują się ku [[Lista zamków i twierdz Śródziemia#Rogaty Gród|Rogatemu Grodowi]] w dolinie [[HelmowyRohan Jar(Śródziemie)#Podział ogólnogeograficzny|Helmowego Jaru]]. Gandalf odjeżdża, zanim rozpocznarozpoczyna się bitwa, nie uzasadniając swojego czynu. W Rogatym Grodzie, armia Rohanu, której przewodzi Król TheodenThéoden oraz Aragorn, stawia opór siłom Sarumana. NajeźdzcaNajeźdźca odnosi sukcesy, dopóki Gandalf nie przybywa z pomocą. Wówczas szala zwycięstwa ostatecznie przechyla się na stronę Rohanu, zaś orkowie uciekają do lasu [[Ent|Entów]]entów, z którego to żaden nie wychodzi żywy. Gandalf, Aragorn, Gimli oraz Legolas wraz z królem Théodenem i Éomerem udają się do twierdzy Isengardu Sarumana.
 
Spotykają Merry'ego i Pippina oraz zastają Isengard spustoszonym przez Entówentów, którzy zalali go niszcząc tamę rzeki IsenIseny oraz oblegli główną wieżę Orthanku, w której uwięzieni zostali Saruman i Robaczywy JęzykGríma. Gandalf proponuje Sarumanowi szansę na odkupienie swoich przewin, lecz ten ostatni odmawia, przez co zostaje wykluczony z Zakonuzakonu Czarodziejówczarodziejów oraz [[Biała Rada|Białej Rady]]. Gríma zrzuca coś z okna na Gandalfa, lecz nie trafia go. Przedmiot zostaje podniesiony przez Pippina. Okazuje isesię, że to jeden z [[Lista_artefaktów_ŚródziemiaLista artefaktów Śródziemia#Palant.C3.ADryPalantíry|Widzących Kryształów]]. Nie mogąc stłumić ciekawości, hobbit spogląda w niego oraz dostrzega [[Sauron|Oko Saurona]], lecz wychodzi cało z tej sytuacji. Gandalf i Pippin udają się następnie ku Minas Tirith w [[Gondor]]ze celem przygotowania przed nieuchronną [[Wojna o Pierścień|wojną]] przeciwko Mordorowi]], podczas gdy Théoden, Merry, Aragorn i Legolas pozostają w tyle, by zebrać wojska Rohanu i wyruszyć z pomocą [[Gondor]]owiGondorowi.
 
=== Księga IV: Podróż do Mordoru ===
Frodo i [[SamSamwise Gamgee|Sam]] spotykają i łapią [[Gollum]]a, który śledził ich w trakcie ich misji do [[Góra Przeznaczenia|Góry Przeznaczenia]] celem zniszczenia [[Jedyny Pierścień|Jedynego Pierścienia]]. Stwór zapragnął przywłaszczyć sobie artefakt, który odebrano mu wcześniej. Sam nie ufa mu, lecz Frodo odczuwa żal, patrząc na biedne stworzenie. Gollum obiecuje przeprowadzić dwójkę do Czarnej Bramy Mordoru i przez piewienpewien czas przypomina zachowaniem swoje wcześniejsze ja - Sméagola. Prowadzi ich przez ukrytą ścieżkę przez [[Martwe Bagna]], by uniknąć wykrycia przez Orków. Frodo i Sam dowiadują się że to miejsce było niegdyś polem starożytnej bitwy, przez które przetoczyła się [[Ostatni Sojusz|Wojna Ostatniego Przymierza]]orków. Po dotarciu do Czarnej Bramy, Gollum przekonuje Froda i Sama, by przez nią nie przechodzili, jako ze zostaliby z pewnością złapani. Mówi im o sekretnej ścieżce prowadzacejprowadzącej do [[Mordor]]u. Dlatego też udają się na południe do jednej z prowincji Gondoru – [[Gondor#Ithilien|Ithilien]], gdzie zostają pojmani przez grupę strażników, której dowodzi [[Faramir]], brat Boromira. Frodo dowiaduje się o jego śmierci ze słów Faramira. FaramiFaramir i strażnicy prowadzą Froda i Sama do tajemnej kryjówki, gdzie Sam przez przypadek wyjawia, że Frodo jest Powiernikiem Pierścienia. Frodo jest zmuszony wyjaśnić, w jaki sposób pragnie zniszczyć pierścień, to jest w otchłani Góry Przeznaczenia. Później w nocy, Gollum zostaje przyłapany na łowieniu ryb w świętych wodach. Frodo negocjuje wolność Goluma z FaramiremPierścień. Następnego poranka Faramir pozwala im odejść, lecz ostrzega że GolluGollum może ukrywać przed bohaterami prawdę o sekretnej ścieżce.
Gollum prowadzi dwójkę obok miasta [[Minas Morgul]] a następnie po długich, stromych schodach [[Cirith Ungol]] oraz do gniazda wielkiego pająka – [[Szeloba|Szeloby]]. Gollum ma nadzieję iż odnajdzie Pierścień wśród szczątek które pozostawi po sobie potwór. Hobbici uciekają i błędnie zakładają że są bezpieczni. Jednakże, Szeloba zakrada się ku Frodowi. Sam próbuje go ostrzec lecz zostaje zaatakowany przez Golluma. Szeloba dźga Froda w plecy, zaś ten upada na ziemię. Sam odgania Golluma, który ucieka z jamy potwora. Następnie rani go za pomocą ostrza Froda, Żądła. Widząc Froda bladym i bez życia, Sam zakłada że jest on martwy i zastanawia się czy w ramach zemsty nie powinien złapać Golluma zamiast kontynuowania powierzonego mu zadania. Decyduje się jednak je dokończyć i zabiera Pierścień, lecz gdy Orkowie zabierają jego ciało, Sam śledzi ich i dowiaduje się że nie jest martwy, lecz tylko nieprzytomny i stał się więźniem. Sam mdleje gdy orkowie docierają do bramy Wieży Cirith Ungol. Książka kończy się zdaniem: "Frodo był żywy lecz pojmany przez Wroga".
 
Gollum prowadzi dwójkę obok miasta [[Minas Morgul]], a następnie po długich, stromych schodach [[Cirith Ungol]] oraz do gniazda wielkiego pająka – [[Szeloba|Szeloby]]. Gollum ma nadzieję, że odnajdzie Pierścień wśród szczątek Froda, które pozostawi po sobie potwór. Hobbici uciekają i błędnie zakładają że są bezpieczni. Jednakże, Szeloba zakrada się ku Frodowi. Sam próbuje go ostrzec lecz zostaje zaatakowany przez Golluma. Szeloba dźgaobezwładnia Froda w plecy, zaś ten upada na ziemię. Sam odgania Golluma, który ucieka z jamy potwora. Następnie rani go za pomocą ostrza Froda, Żądła. Widząc Froda bladym i bez życia, Sam zakłada, że jest on martwy i zastanawia się, czy w ramach zemsty nie powinien złapać Golluma zamiast kontynuowania powierzonego mu zadania. Decyduje się jednak je dokończyć i zabiera Pierścień, lecz gdy Orkowieorkowie zabierają jego ciało, Sam śledzi ich i dowiaduje się że, nie jest martwy, lecz tylko nieprzytomny i stał się więźniem. Sam mdleje, gdy orkowie docierają do bramy Wieży Cirith Ungol. Książka kończy się zdaniem: "Frodo„Frodo był żywy lecz pojmany przez Wroga"Wroga”.
 
{{Przypisy}}