Wojna domowa w Rzeczypospolitej (1704–1709): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
W listopadzie 1704r. doszło do bitwy pod Poniecem.
Linia 12:
Dotychczasowy król Polski, August II, nie miał jednak zamiaru abdykować. W maju 1704 doprowadził do zawiązania konfederacji sandomierskiej, grupującej jego zwolenników, ogłosił [[pospolite ruszenie]] obronne i [[30 sierpnia]], w [[Narwa (miasto)|Narwie]] zawarł w imieniu Rzeczypospolitej [[Traktat narewski|traktat sojuszniczy z Carstwem Rosyjskim]] [[Piotr I Wielki|Piotra I]], od tego momentu Polska była formalnie w stanie wojny ze Szwecją.
 
W kraju zaczęła rozwijać się [[wojna domowa]] pomiędzy zwolennikami saskiego Augusta II i St. Leszczyńskiego, zgodnie z powiedzeniem: ''Jedni do Sasa, drudzy do Lasa''. Augustowi udało się odbić Warszawę, jednak już po dwóch miesiącach wycofał się do Saksonii. W listopadzie 1704r. doszło do bitwy pod [[Poniecem]]. W [[1705]] powrócił do Polski, odbył nawet tzw. radę grodzieńską, na której uzyskał powszechne poparcie większości senatorów. [[13 lutego]] [[1706]] spóźnił się na plac boju i poniósł klęskę w [[bitwa pod Wschową|bitwie pod Wschową]].
 
==Krótkotrwałe zwycięstwo Leszczyńskiego==