Jules Dassin: Różnice pomiędzy wersjami

'''Jules''' (właśc. Julius) '''Samuel Dassin''' (ur. [[18 grudnia]] [[1911]] w [[Middletown (Connecticut)|Middletown]] w stanie [[Connecticut]], zm. [[31 marca]] [[2008]] w [[Ateny|Atenach]]) – amerykański [[reżyser]] filmowy.

Jego synem był znany piosenkarz [[Joe Dassin]].

Był jednym z ośmiorga dzieci [[Żydzi|żydowskiego]] [[fryzjer]]a, [[Migracja ludności|emigranta]] z [[Rosja|Rosji]]. Dorastał w [[Harlem (Nowy Jork)|Harlemie]]. Po ukończeniu w [[1929]] r. szkoły w [[Bronx|Bronksie]] odbył studia teatralne w Europie. W latach [[1934]]-[[1939]] występował jako aktor w ARTEF (Yiddish Proletarian Theater) w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]], grając głównie w [[jidysz]]. W tym czasie przez krótki czas należał do [[Komunistyczna Partia Stanów Zjednoczonych|partii komunistycznej]].

W [[1940]] pojawił się w [[Hollywood]], gdzie m.in. asystował [[Alfred Hitchcock|Alfredowi Hitchcockowi]]. Zadebiutował w [[1941]] r., reżyserując adaptację utworu [[Edgar Allan Poe|Edgara Allana Poe]]. Stał się znany pod koniec [[Lata 40. XX wieku|lat 40.]] po zrealizowaniu filmów [[Film noir|kina "noir"]]: ''Brute Force'', ''The Naked City'' czy ''Night and the City''. Zadenuncjowany przez reżysera [[Edward Dmytryk|Edwarda Dmytryka]] w [[Lata 50. XX wieku|latach 50.]] został oskarżony o działalność antyamerykańską i znalazł się na [[czarna lista|czarnej liście]] [[Hollywood]].

W [[1953]] przeniósł się do [[Francja|Francji]], gdzie również z powodzeniem realizował filmy. Za film ''Du rififi chez les hommes'' ([[1955]]) otrzymał nagrodę dla najlepszego reżysera na [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|Festiwalu Filmowym w Cannes]]. Tam spotkał swą przyszłą żonę, [[Melina Mercouri|Melinę Mercouri]]. W [[1960]] r. film Dassina ''Pote tin Kyriaki'' otrzymał nagrodę dla najlepszej aktorki (Mercouri) na festiwalu w Cannes oraz [[Nagroda Akademii Filmowej|Oscara]] za muzykę, był także nominowany do Oscara w czterech innych kategoriach (w tym dla Dassina za reżyserię i scenariusz).

W połowie [[Lata 60. XX wieku|lat 60.]] Dassin wrócił do USA. Wraz z Meliną Mercouri aktywnie działał przeciw greckiej [[Junta czarnych pułkowników|juncie wojskowej]]. Po upadku dyktatury, w [[1974]] r., małżonkowie osiedlili się w [[Grecja|Grecji]], a Mercouri została ministrem kultury Grecji. Po jej śmierci żony Dassin założył Melina Mercouri Institution.

* z [[Beatrice Launer]] ([[1932]]-[[1962]], syn [[Joe Dassin|Joe]], córki Richelle i Julie)

* z [[Melina Mercouri|Meliną Mercouri]] ([[1920]]-[[1994]]).