W 1918 powrócił do kraju i zamieszkał w [[Lida|Lidzie]] na Wileńszczyźnie{{r|barszcz}}. W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i został skierowany na kurs oficerski w [[Dęblin]]ie. W lipcu 1920 został przeniesiony do XVII batalionu saperów. W jego składzie brał udział w walkach w 1920 przeciwko bolszewikom. 24 lipca 1920, podczas walk nad Niemnem, został po raz drugi ranny. Po przebytym leczeniu wrócił do służby w XVII batalionie saperów na stanowisko dowódcy kompanii saperów.
W latach 1921-1922 był słuchaczem kursu doskonalącego dla oficerów sztabowych saperów, po jego ukończeniu został mianowany kapitanem. W 1922 został przeniesiony z 7 Pułku Saperów do 8 Pułku Saperów na p.o.pełniącego dowódcęobowiązki dowódcy 4IV batalionu saperów<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 26 sierpnia 1922 r., Nr 29</ref>. Pełnił również -funkcję kierownikakomendanta Pułkowej Szkoły Podoficerskiej<ref>''Jednodniówka 8 Pułku Saperów'' z 17 sierpnia 1926 r., Nr 2 str. 47</ref>. ,31 apaździernika w1927 latachroku 1928-1929został byłprzesunięty kwatermistrzemze stanowiska dowódcy IV batalionu saperów na stanowisko kwatermistrza 8 Pułku saperówSaperów<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 327.</ref>. W grudniu 1929 został przeniesiony z [[3 Brygada Saperów (II RP)|3 Brygady Saperów]] do Dowództwa [[20 Dywizja Piechoty (II RP)|20 Dywizji Piechoty]] w Baranowiczach na stanowisko szefa saperów<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 23 grudnia 1929 r., Nr 20, s. 389.</ref>. W styczniu 1931 został przeniesiony do [[Korpus Ochrony Pogranicza|Korpusu Ochrony Pogranicza]] na stanowisko szefa saperów<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 28 stycznia 1931 r., Nr 1, s. 30.</ref>. W 1934 został przeniesiony do [[5 Batalion Saperów (II RP)|5 batalionu saperów]] w Krakowie na stanowisko dowódcy batalionu<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 22 grudnia 1934 r., Nr 14, s. 266.</ref>. W 1938 został przeniesiony do [[Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych|Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych]] i przydzielony do składu osobowego generała do prac przy GISZ, gen. bryg. [[Antoni Szylling|Antoniego Szyllinga]]. W marcu 1939 został dowódcą saperów [[Armia Kraków|Armii „Kraków"]] i na tym stanowisku walczył w [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]]{{r|barszcz}}. Po zakończeniu walk został internowany w Rumunii. W latach 1941-1945 przebywał w niewoli niemieckiej. Po wojnie powrócił do kraju.
