Juan de Lángara: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Bułczatow (dyskusja | edycje)
infobox
Bułczatow (dyskusja | edycje)
m poprawa linków, drobne redakcyjne
Linia 34:
 
== Początki kariery ==
Lángara przyszedł na świat w Corunii. Wychowywał się w szanowanej rodzinie [[Baskowie|baskijskiej]]. Jego ojcem był admirał Juan de Langara Arizmendi, który w stopniu porucznika (''Teniente de Navío'')  uczestniczył w [[Bitwa u brzegów Minorki|bitwie u brzegów Minorki]] w roku 1756 przeciwko [[Wielka Brytania|Brytyjczykom]] pod dowództwem [[John Byng|Johna Bynga]], zakończonej zwycięstwem [[Królestwo Francji (987-1791)|Francuzów]] oraz hiszpańskich popleczników [[Burbonowie|rodu Burbonów]]. Wstąpiwszy do hiszpańskiej marynarki w roku 1750 Lángara wkrótce wyróżnił się w kilku kampaniach. W latach 1766-1771 prowadził kilka wypraw naukowych. Podróżował m.in. na [[Filipiny]], żeglował po morzach oblewających [[Chiny]] od południa i od wschodu. Odbytym wyprawom zawdzięcza swój wkład w rozwój kartografii. W trakcie wyprawy naukowej w roku 1774 dowodził [[Fregata (okręt żaglowy)|fregatą]] ''La Rosalia''. Ekspedycja ta dostarczyła kilku odkryć w dziedzinie pilotażu oraz [[Nawigacja|nawigacji]].
 
== Udział w wojnie o niepodległość USA ==
Linia 42:
 
== Na wojnie przeciw rewolucyjnej Francji ==
W roku 1793 na czele eskadry złożonej z 18 hiszpańskich okrętów liniowych, Lángara wspierał flotę brytyjską pod komendą [[Samuel Hood, 1. wicehrabia Hood|Samuela Hooda]] podczas operacji przejmowania arsenału francuskiej marynarki w [[Tulon]]ie (w okresie od sierpnia do grudnia 1793). Współpraca brytyjsko-hiszpańska naznaczona była wzajemną nieufnością oraz napiętą atmosferą. Podczas wizyty w porcie w [[Kadyks]]ie, w trakcie podróży po [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]], brytyjski dowódca [[Horatio Nelson]] wyrobił sobie nieprzychylną opinię na temat hiszpańskich marynarzy. W tym czasie hiszpańska flota handlowa była niewielka, a załoga okrętów wojennych tylko w 10 procentach składała się z doświadczonych marynarzy.<ref>Gardiner s.86</ref> Podczas [[Oblężenie Tulonu (1793)|obrony Tulonu]] przed francuskimi siłami [[I Republika Francuska|republikańskimi]], narodowe uprzedzenia pomiędzy aliantami utrudniały współpracę w działaniach obronnych. Kiedy admirał [[Federico Carlos Gravina y Nápoli|Gravina]] został ciężko ranny, hiszpański generał-lejtnant Valdez zażądał, by obwołano go dowódcą sił koalicyjnych w miejsce admirała.<ref>Gardiner s.86</ref> Lángara postanowił wesprzeć rodaka w jego aspiracjach, wywierając nacisk na Anglików. W tym celu ustawił swój trójpokładowy okręt flagowy ''Reina Luisa'' obok angielskiego okrętu ''HMS Victory'', a dwa kolejne trójpokładowe liniowce – z przodu i po drugiej stronie drugiej burty brytyjskiego statku, otaczając go w ten sposób.<ref>Gardiner s.86</ref> Hood jednak nie uległ naciskom i zignorował tę próbę zastraszenia.
 
Przed ewakuacją garnizonu w Tulonie, brytyjsko-hiszpańskim oddziałom dywersyjnym pod wodzą [[Sidney Smith (oficer Royal Navy)|Sidney'a Smitha]] wyznaczono zadanie zniszczenia arsenału oraz statków stacjonujących w porcie. Lángara przeprowadził wówczas sprawną akcję, polegającą na wysadzeniu w powietrze arsenału oraz na zepchnięciu części okrętów wojennych z mielizn, w celu ich ewakuacji do Wielkiej Brytanii. Później jednak Lángara przyznał, że postanowił wycofać z akcji hiszpański kontyngent, by nie pozwolić Brytyjczykom uzyskać zbyt dużej przewagi na morzu.<ref>Gardiner s.86</ref> Natomiast Hood zdołał wyprowadzić z tulońskiego portu piętnaście statków, zanim miasto dostało się w ręce francuskich republikanów. W dniu 14 lutego 1795, po sześciogodzinnym pościgu trójpokładowego okrętu ''Reina Luisa'' za fregatą ''Helène'', Lángarze udało się zdobyć francuski okręt wyposażony w 32 działa.