Walery Łoziński: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Linki zewnętrzne: alfabetyczne uszeregowanie |
drobne redakcyjne, poprawa linków |
||
Linia 29:
Pochodził z rodziny drobnoszlacheckiej, syn Waleriana - poczmistrza i [[mandatariusz]]a oraz Julii z Lewickich. Był bratem [[Władysław Łoziński|Władysława]], późniejszego historyka i publicysty, a także kuzynem [[Karol Szajnocha|Karola Szajnochy]]. Rodzina przeprowadziła sie do Smolnicy pod [[Sambor (miasto)|Samborem]], uczęszczał do gimnazjum w [[Sambor (miasto)|Samborze]], gdzie powstały jego pierwsze wprawki literackie. Pierwszym młodzieńczym utworem literackim, który nie ukazał się drukiem była powieść ''Kamień w Spasie (Kamień nad Spasem)''<ref>za życiorysem autora [w:] {{cytuj książkę | autor = | tytuł = Pisma pomniejsze Walerego Łozińskiego : z życiorysem autora.
| wydawca = Nakładem Karola Wilda| miejsce = Lwów| rok = 1865| strony =483-484| isbn =| oclc= 33031019}}</ref><ref name="AL">Władysław Zawadzki ''Pamięci Walerego Łozińskiego'' [w:] {{cytuj książkę | autor = | tytuł = Album Lwowskie : Wydane przez Henryka Nowakowskiego.
| wydawca = drukarnia E. Winiarza| miejsce = Lwów| rok = 1862| strony =345-349| isbn =| oclc= 230753943}}</ref>. Za działalność patriotyczną został w [[1855]] r. wyrzucony ze szkoły z [[wilczy bilet|wilczym biletem]]. Wówczas zaopiekował się nim jego kuzyn, [[Karol Szajnocha]], który znalazł mu posadę w redakcji urzędowej „[[Gazeta Lwowska (1810-1939)|
Do najbardziej znanych utworów Łozińskiego należą powieści: ''[[Zaklęty dwór]]'' (pierwsza część zaplanowanej trylogii – ukazała się jeszcze jej druga, mocno okrojona przez cenzurę część ''[[Dwie noce]]''), ''Szlachcic chodaczkowy'', ''Szaraczek i karmazyn'', ''Czarny Matwij''. Wszystkie powieści ukazywały się w odcinkach w gazetach lwowskich. Autor wykazał się w nich sporym talentem literackim, łącząc umiejętnie styl gawędy szlacheckiej z wątkami historycznymi, przygodowo-sensacyjnymi i romantycznymi. Poruszał w nich problematykę narodową, sięgając do krwawych wydarzeń z okresu [[rzeź galicyjska|rzezi galicyjskiej]] [[1846]] r. i [[Wiosna Ludów|Wiosny Ludów]] w [[Królestwo Galicji i Lodomerii|Galicji]]. Z tego powodu jego utwory były poddawane ostrej cenzurze zaborcy. Łoziński nie pozostawał dłużny: w swej publicystyce na tyle, na ile mógł, atakował austriackie porządki i stojących na ich straży urzędników.
Dzięki swej twórczości Łoziński zyskał we [[Lwów|Lwowie]] spory rozgłos i uznanie, również wśród miejscowej [[bohema|bohemy]]. Przyjaźnił się z literatem [[Bruno Bielawski|Brunonem Bielawskim]]<ref name="AL"/>. Był też znany ze swej porywczości, z zamiłowania do libacji i awantur, a od pewnego momentu – również do [[pojedynek|pojedynków]]. Głośnym echem odbił się w Galicji w lutym [[1860]] r. jego niedoszły pojedynek z porucznikiem armii cesarskiej, Thelemem.
Jego burzliwe życie opisał Adam Bar w książce ''[[Zapomniany powieściopisarz lwowski]]''.
|