Wigilia św. Jana: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Tanja5 (dyskusja | edycje)
m cytatów nie poprawia się; zamiana niektórych ref-ów na "uwaga"
http://www.cerkiew.pl/index.php?id=kalendarium&tx_orthcal%5Bday%5D=7&tx_orthcal%5Bmonth%5D=7&tx_orthcal%5Byear%5D=2013&tx_orthcal%5Bstyl%5D=0&cHash=bc758cde83b470218ab8f4c031e65d99
Linia 17:
.
 
W obrzędowości [[Prawosławie|prawosławnej]] wigilia św. Jana wypada [[23 czerwca]]/[[6 lipca]] (wg [[kalendarz gregoriański|kalendarza gregoriańskiego]]) i poprzedza święto Narodzenia proroka [[Jan Chrzciciel|Jana Chrzciciela]].
W obrzędowości [[Prawosławie|prawosławnej]] jako ''Święto Iwana Kupały'' (ukr. ''Свято Івана Купала''; ros. ''Иван Купала'') obchodzone jest na Ukrainie, Białorusi i Rosji w dniu [[7 lipca]] i posiada wiele zapożyczeń z wcześniejszego, pogańskiego [[Noc Kupały|święta Kupały]]<ref group="uwaga">„na ziemi nowogródzko-wileńskiej, [[Białoruś|Białorusi]] i Ukrainie w kalendarzu wschodnim z [[6 lipca|6]] na [[7 lipca]] w: Włodzimierz Wilczyński. Leksykon kultury ukraińskiej. 2000. s. 168; „Na Rusi Kupała ma poświadczenie już z wieku XIII (jako ''kupalija'' – Litopis ipatiewski 1262) i XIV (jako l. mn. Kupały), potem występuje Kupała i Kupało. [[Aleksander Gieysztor]]. Mitologia Słowian. 1982.</ref><ref group="uwaga">„Na [[Podlasie|Podlasiu]] i [[Mazowsze|Mazowszu]] zwie się „kupalnocką”, a na Rusi „kupałą”.” w: Ilustrowana encyklopedja Trzaski, Everta i Michalskiego. 1928 zob. Sobótka; „Podlasie i Lubelskie, ale też Sieradzkie i Kaliskie z postaciami ''kupalonecka, kopernacka, kupałnocka''” w: Franciszek Sławski. Słownik etymologiczny języka polskiego: Zeszyt 4-5 str. 375.</ref>.
 
W obrzędowościtradycji [[Prawosławie|prawosławnej]] jakowschodniosłowiańskiej ''Święto Iwana Kupały'' (ukr. ''Свято Івана Купала''; ros. ''Иван Купала'') obchodzone jest głównie na Ukrainie, Białorusi i Rosji w dniu [[24 czerwca]]/[[7 lipca]] i(wg [[kalendarz gregoriański|kalendarza gregoriańskiego]]). Posiada posiadaono wiele zapożyczeń z wcześniejszego, pogańskiego święta tzw. [[Noc Kupały|świętaNocy Kupały]]<ref group="uwaga">„na ziemi nowogródzko-wileńskiej, [[Białoruś|Białorusi]] i Ukrainie w kalendarzu wschodnim z [[6 lipca|6]] na [[7 lipca]] w: Włodzimierz Wilczyński. Leksykon kultury ukraińskiej. 2000. s. 168; „Na Rusi Kupała ma poświadczenie już z wieku XIII (jako ''kupalija'' – Litopis ipatiewski 1262) i XIV (jako l. mn. Kupały), potem występuje Kupała i Kupało. [[Aleksander Gieysztor]]. Mitologia Słowian. 1982.</ref><ref group="uwaga">„Na [[Podlasie|Podlasiu]] i [[Mazowsze|Mazowszu]] zwie się „kupalnocką”, a na Rusi „kupałą”.” w: Ilustrowana encyklopedja Trzaski, Everta i Michalskiego. 1928 zob. Sobótka; „Podlasie i Lubelskie, ale też Sieradzkie i Kaliskie z postaciami ''kupalonecka, kopernacka, kupałnocka''” w: Franciszek Sławski. Słownik etymologiczny języka polskiego: Zeszyt 4-5 str. 375.</ref>.
 
W krajach anglosaskich pod nazwą ''Midsummer'', w germańskich ''Mittsommerfest''.
 
W [[KościółPolska|Polsce]] katolicki[[ wkościół Polscekatolicki|Polsce Kościół katolicki]], nie mogąc wykorzenić z obyczajowości ludowej corocznych obchodów „pogańskiej”pogańskiej ''Sobótki ''(''Nocy Kupały'')<ref group="uwaga">„w Polsce południowej i na [[Śląsk]]u – sobótka” w: [[Aleksander Gieysztor]]. Mitologia Słowian. 1982; „Nazwa obrzędu – sobótka – kojarzonego przede wszystkim z wigilią św. Jana, ale obchodzonego też w wigilię św. Piotra i Pawła oraz [[Zielone Świątki|Zielonych Świątek]] według jednych pochodzi od dnia poprzedzającego święto, czyli soboty, według innych zaś od słowa sob oznaczającego coś odludnego i samotnego (sobótki odprawiane były w miejscach odosobnionych).” w: Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych, tom 1. PWN. 2004 str. 69.</ref>, podjął próbę zasymilowania święta z obrzędowością chrześcijańską.
 
== Początki zwyczaju ==