Leon III (papież): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 68:
Leon III uciekł i udał się do Karola Wielkiego do [[Paderborn]], gdzie znalazł schronienie; jednak jego przeciwnicy oskarżyli go przed Karolem o [[cudzołóstwo]] i [[wiarołomstwo]]{{r|Kelly}}. Król [[Frankowie|Franków]] odesłał z eskortą papieża do Rzymu, gdzie dotarł 29 listopada. 1 grudnia 800 roku Karol Wielki wziął udział w synodzie, mającym na celu zbadanie oskarżeń względem Leona{{r|Kelly}}. 23 grudnia tego samego roku papież oczyścił się z zarzutów składając uroczystą przysięgę na [[Ewangelia|Ewangelię]] w [[Bazylika św. Piotra na Watykanie|bazylice św. Piotra]], a jego oskarżycieli skazano na śmierć, zamienioną potem na wygnanie{{r|Kelly}}.
 
25 grudnia 800 Leon [[koronacja|koronował]] Karola Wielkiego na cesarza rzymskiego, po czym złożył hołd nowemu cesarzowi, przyklękając przed nim{{r|Kelly}}. Był to jedyny taki przypadek w dziejach papiestwa i w konsekwencji doprowadził do podziału Kościoła na wschodni i zachodni, gdyż Karol, mając nieograniczoną władzę nad kościołemKościołem, wprowadził w 810 roku do modlitw mszalnych nowe [[Apostolski symbol wiary|Credo]] różniące się od [[Nicejskie wyznanie wiary|nicejskiego wyznania wiary]] i ono stało się głównym powodem rozdarcia Kościoła{{r|Kelly}}. Ponadto frankijski król wymusił na Leonie wyniesienie [[Salzburg]]a do statusu [[Metropolia (religia)|metropolii]] (798 rok), a także potępienie [[adopcjanizm]]u Feliksa, [[biskup]]a Urgel{{r|Kelly}}.
 
W kontaktach z Kościołem w Anglii, Leon pomagał królowi [[Eardwulf z Nortumbrii|Eardwulfowi z Nortumbrii]] w odzyskaniu tronu, pozbawił [[paliusz]]a, biskupa [[Lichfield]] i rozstrzygał spory pomiędzy arcybiskupami [[Canterbury]] i [[York]]u{{r|Kelly}}. Po śmierci Karola Wielkiego w 814 roku, papież wykrył spisek mający na celu zdjęcie go z urzędu i przeprowadził proces, czego efektem było skazanie wielu osób na śmierć{{r|Kelly}}.