Lublana (powieść): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dr. zmiany i uzupełn. red.
dod./popr. linki, dr. red.
Linia 20:
| quote =
}}
[[Plik:Lestek.PNG|thumb|180px|''Leniwy kneź...poczuł się znowu wojakiem i wodzem'' ("Kneź Lestek" – rys. W.Walery Eljasz -Radzikowski]]
'''Lublana''' – dwutomowa powieść historyczna o czasach przedpiastowskich, napisana przez [[Józef Ignacy Kraszewski|Józefa Ignacego Kraszewskiego]] w 1878 r. w [[Drezno|Dreźnie]] i nie należąca do cyklu ''Dzieje Polski''.
 
Linia 31:
== Cechy powieści ==
„Na całość powieści składają się legendy przedhistoryczne połączone z wątkami czysto baśniowymi, co w sumie tworzy jeszcze jeden – obok ''[[Stara baśń (powieść)|Starej baśni]]'' – obraz czasów przedpiastowskich”<ref>Nota wydawnicza do edycji z 1986 r., s. 215.</ref>. Fabuła tej opowieści charakteryzuje się jednak większym dynamizmem niż w przypadku ''[[Stara baśń|Starej baśni]]'': przy mniejszej objętości tekstowej utworu, wartka i trzymająca w napięciu akcja obfituje w liczne zwroty i zaskoczenia. Dodatkowym ożywieniem szczuplejszego utworu jest wielość i różnorodność postaci, wśród nich licznych drugo- i trzecioplanowych zarysowanych wyraziście i przedstawionych barwnie (wiedźma "baba" Rusa, kneziowy zausznik Berzda, tajemniczy wróżbita Znosek, parobek Czomber, demoniczny stryj Lublany – Czerniak, jej towarzyszka Mucha, Mirkowi towarzysze Czapla i Dryja itd.)
 
Akcja pozornie realna zawiera miejscami typowe elementy baśniowe (np. pojawianie się widm w momentach krytycznych, pokonanie wielkich i możnych przez niepozornego i ubogo odzianego). Choć w dwutomowej konstrukcji autor pierwotnie opatrzył część pierwszą tytułem ''Baśń'', a drugą – ''Powieść'', to w końcowych rozdziałach (drugiego tomu) wyraźnie przechodzi w od konwencji "kronikarskiej" do baśniowej.
„Jest to – jak zauważył [[Wincenty Danek]] – odbitka z kliszy ''Starej baśni'', ale należałby się tej powieści raczej tytuł jej poprzedniczki, bo została napisana niemal całkowicie w konwencji baśniowej i przypomina klechdę ludową czy bylinne opowiadanie”<ref>Cyt. za Notą wydawniczą do edycji z 1986 r., s. 215.</ref>.
 
Stanowi to pośredni efekt tego, że zarys zdarzeń Kraszewski oparł w znacznej części na ahistorycznej relacji kronikarskiej [[Kronika Wincentego Kadłubka|Wincentego Kadłubka]]<ref>Prof. W. Danek widzi w tym typowy dla Kraszewskiego przykład umiejętnego wykorzystywania niewielkich kronikarskich wzmianek dla komponowania większych całości beletrystycznych (W. Danek, dz. cyt. poniżej, s. 123).</ref>i utrwalonej przez niego postaci drugiego z kolei knezia [[Lestek|Leszka]] ([[Leszko II]]). Temu na wpół legendarnemu źródłu należy też zawdzięczać swoisty komizm niektórych sytuacji i zdarzeń, jak np. pomysł, by o powierzeniu naczelnej godności w państwie rozstrzygały zawody sportowe (wyścigi konnne). Trudno również wykluczyć wpływ innych źródeł literackich: np. przedstawienie wojsk kmieci otaczających gród Leszka nieodparcie przypomina scenę z kroczącym Lasem Birnamskim z [[William Shakespeare|szekspirowskiego]] ''[[Makbet]]a''.
 
== Porównania ze ''[[Stara baśń (powieść)|Starą baśnią]]'' ==
Powstała już po ''Starej baśni'' (1876) powieść ta (oprócz tła tej samej epoki) wykazuje z nią niemało podobieństw. Główny wątek miłosny w istocie powtarza trudną miłość Domana i Dziwy, identyczny też jest narastający konflikt kmiecej gromady z samowolnym kneziem, zakończony jego usunięciem. Więcej różnic zawarł autor w charakterystyce postaci. O ile Mirek zbliżony jest do postaci Domana, to postać gnuśnego, rozwiązłego i brutalnego, ale mężnego knezia [[Lestek|Leszka]] wykazuje cechy pozytywne w porównaniu z tchórzliwym samochwałą Chwostkiem. Jeśli "baba" Rusa może być odpowiednikiem Jaruhy, to niepokojąca i poczwarna postać Znoska jako [[wróżbita|wróżbity]] wrogiego złu – także dodatnio różni się od jego imiennika ze ''Starej baśni''. Podobne są nikczemne postacie kneziowych zauszników – Berzdy i Smerdy, lecz odmienne ojców – prymitywnego, popędliwego Ryżca i rozważnego, szanowanego Wisza.
 
Wierny swym uprzedzeniom i antygermańskiemu uczuleniu, autor i tu sygnalizuje (choć nieznacznie w porównaniu ze ''Starą baśnią'') odwieczne zagrożenie przez niemczyznę, częstokroć działającą na rzecz wroga wewnętrznego. Próżno jednak w ''Lublanie'' szukać dydaktycznego historyzmu cechującego wcześniejszy utwór wraz z jego obszernym epilogiem"dopiskiem" (''Dziejowe legendy'') poświęconym krytyczno-historycznemu omówieniu czasów przedpiastowskich.
 
{{Przypisy}}
Linia 47:
== Bibliografia==
* Józef Ignacy Kraszewski, ''Lublana'' (przygot. do druku i przypisami opatrzyła H. Krzyżak), Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1986 ISBN 83-205-3724-X
* Wincenty Danek, ''Powieści historyczne J. I. Kraszewskiego'', Ludowa Spółdzielnia Wyd.Wydawnicza, Warszawa 1966
 
[[Kategoria:Powieści historyczne Józefa Ignacego Kraszewskiego]]