Oskar Hoßfeld: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m dodanie daty do szablonu źródła na podstawie http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Oskar%20Ho%C3%9Ffeld&diff=prev&oldid=22743355
Cojan (dyskusja | edycje)
poprawa linków
Linia 6:
Uczeń [[Karl Lüdecke|Karla J. Lüdecke]] we [[Wrocław]]iu, w latach 1868-1872 uczęszczał do Akademii Budowlanej ([[język niemiecki|niem.]] ''Bauakademie'') w [[Berlin]]ie<ref name="NDB"/>. W latach 1872–1876 był kierownikiem budowy [[Siegessäule|Kolumny Zwycięstwa]] (proj. [[Heinrich Strack]]) i [[Stara Galeria Narodowa w Berlinie|Starej Galerii Narodowej]] w Berlinie<ref name="NDB"/>. W 1875 zdobył I nagrodę w konkursie im. [[Karl Friedrich Schinkel|K. F. Schinkla]] na projekt budynku biblioteki krajowej<ref name="NDB"/>.
 
Odbył podróże naukowe do [[Włochy|Włoch]], [[Francja|Francji]] i [[Austria|Austrii]]. Od 1876 asystent [[Reinhold Persius|Reinholda Persiusa]], dyrektora Komisji Budowy Zamku (niem. ''Schlossbaukommission'')<ref name="NDB"/>. Był autorem wyróżnionych projektów kolegium uniwersytetu w [[Strasburg]]u (1878), zabudowy [[Wyspa Muzeów w Berlinie|Wyspy MuzealnejMuzeów]] (1884) i [[gmach parlamentu Rzeszy w Berlinie|gmachu Reichstagu]] (1882) w Berlinie.
 
Od 1888 inspektor budownictwa (niem. ''Landbauinspektor'') w Ministerstwie Robót Publicznych, tajny radca budowlany, był jednym z redaktorów naczelnych opiniotwórczych periodyków fachowych "Zeitschrift für Bauwesen" i "Zentralblatt der Bauverwaltung", przyczynił się do uformowania niemieckiego ruchu ochrony zabytków, od 1899 wydawał czasopismo "Denkmalpflege". W latach 1890-1895 równolegle wykładał na [[Uniwersytet Techniczny w Berlinie|Politechnice w Charlottenburgu]]<ref name="NDB"/>. Od 1900 kierował w ministerstwie działem budowy [[muzeum|muzeów]], kościołów i budowli zabytkowych w [[Królestwo Prus|Prusach]]<ref name="NDB"/>, rozwijając przy tej sposobności żywą własną działalność budowlaną. Zaprojektował wiele kościołów, zarówno katolickich, jak i ewangelickich, miejskich i na wsi, na terenie Niemiec i dzisiejszej Polski<ref name="NDB"/>. W swoich projektach posługiwał się formami [[historyzm (architektura)|historyzującymi]], głównie [[neogotyk|neogotyckimi]] i [[architektura neobarokowa|neobarokowymi]]. Pozostawił wyczerpująca dokumentację działalności architektonicznej w formie szeregu artykułów prasowych, następnie opublikowanych w formie książkowej (4 wydania do 1915). Do jego współpracowników należeli m.in. G. Güldenpfennig, [[Roger Sławski]] i C. Weber. Z budowli świeckich projektował gmach Szkoły Rzemiosł Artystycznych (niem. ''Kunstgewerbeschule'') w Berlinie i ratusz w [[Lützen]] (współaut. Karl Hinckeldeyn).