Wikipedia

Jan Władyka: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
drobne merytoryczne
drobne merytoryczne
Linia 15:
|lata służby = [[1916]]-[[1948]]
|siły zbrojne = [[Armia Austro-Węgier|cesarska i królewska Armia]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojsko Polskie]]<br />
|jednostki = 13 batalion saperów<br /> [[3 Pułk Saperów Wileńskich|3 Pułk Saperów]]<br/> [[1 Batalion Saperów Legionów|1 Pułk Saperów]] <br /> [[Szkoła Podchorążych Saperów|Szkole Podchorążych Saperów]]<br/> [[21 Dywizja Piechoty Górskiej]]<br/> [[5 Batalion Saperów (II RP)|5 Pułk Saperów]] <br/> [[6 Batalion Saperów (1939)|6 batalion saperów]]<br /> [[Armia Kraków|Armia „Kraków”]] [[Armia Krajowa]].
|stanowiska = dowódca kompanii<br/> zastępca dowódca batalionu <br /> dowódca batalionu saperów<br /> dowódcąszef saperów [[21 Dywizja Piechoty Górskiej|21 Dywizji Piechoty Górskiej]]dywizji<br />
|wojny i bitwy = [[I wojna światowa]]<br /> [[Wojna polsko-bolszewicka]]<br /> [[Kampania wrześniowa]]<br />[[II wojna światowa]]
|późniejsza praca =
Linia 30:
Od kwietnia 1919 roku był w [[Wojsko Polskie|Wojsku Polskim]], początkowo jako członek misji wojskowej francusko-polskiej we Włoszech, a od 28 września 1919 roku znalazł się w 4 pułku inżynieryjnym gdzie był dowódcą plutonu w 13 batalionie saperów Grupy genenerał [[Franciszek Krajowski|Franciszka Krajowskiego]]. W 1920 roku krótko służył w kompanii saperów 7 Dywizji Strzelców Armii gen. Hallera, po czym został przeniesiony do 18 batalionu saperów w [[3 Pułk Saperów Wileńskich|3 Pułku Saperów]] na stanowisku dowódcy kompanii i następnie adiutanta batalionu odbył całą kampanię bolszewicką{{r|barszcz}}<ref>''Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku'', s. 338, 948.</ref>.
 
PoZ wojniedniem od20 1921sierpnia 1922 roku służyłzostał wprzeniesiony do [[1 Batalion Saperów Legionów|1 Pułk Saperów]]<ref>"Dziennik Personalny MinistraMinisterstwa Spraw Wojskowych" nrNr 29 z 26 sierpnia 1922 roku, s. 641.</ref> na stanowiskach: dowódcy kompanii, adiutanta baonu i komendanta składów i warsztatów pułku. W 1923 roku ukończył KDO w [[Obóz Szkolny Saperów|Kościuszkowskim Obozie Szkolnym Saperów]] w [[Warszawa|Warszawie]]. W rokustyczniu 1924 roku został przeniesiony do [[5 Batalion Saperów (II RP)|5 Pułk Saperów]] w Krakowie<ref>"Dziennik Personalny MinistraMinisterstwa Spraw Wojskowych" nrNr 3 z 1 stycznia 1924 roku, s. 16.</ref>, pełniłw tamktórym obowiązkipełnił obowiązki referenta MOBmobilizacyjnego, dowódcy 21XXI Górskiego Batalionu Saperów i dowódcy batalionu szkolnego. PoW reorganizacjigrudniu pułku1929 naroku batalionzostał wprzeniesiony 1929do roku,[[5 zostałBatalion jegoSaperów kwatermistrzem,(II aRP)|5 następnieBatalionu zastępcąSaperów]] dowódcyw batalionu.Krakowie<ref>Dziennik WPersonalny latachMinisterstwa odSpraw 1930Wojskowych doNr 193120 z 23 grudnia 1929 roku, byłs. dowódcą390.</ref>, saperówa wwe wrześniu 1930 roku do Dowództwa [[21 Dywizja Piechoty Górskiej|21 Dywizji Piechoty Górskiej]] w Bielsku na stanowisko szefa saperów<ref>"Dziennik Personalny MinistraMinisterstwa Spraw Wojskowych" nrNr 14 z 20 września 1930 roku, s. 301.</ref>,. skądW październiku 1931 roku powrócił do [[5 BatalionBatalionu Saperów (IIna RP)|5stanowisko Pułkoficera sztabu Saperów]]do spraw wyszkolenia<ref>"Dziennik Personalny MinistraMinisterstwa Spraw Wojskowych" nrNr 7 z 23 października 1931 roku, s. 333.</ref> na stanowisko oficera sztabu ds. wyszkolenia. W 1935 roku objął obowiązki zastępcy dowódcy [[6 Batalion Saperów|6 batalionu saperów]], a w latach 1937-1939 dowodził batalionem szkolnym w [[Szkoła Podchorążych Saperów|Szkole Podchorążych Saperów]] w [[Warszawa|Warszawie]]<ref name=barszcz>{{Cytuj książkę | nazwisko =Barszczewski|imię =Zdzisław|tytuł =Sylwetki saperów| strony =146-147}}</ref>. W wojnie obronnej Polski 1939 roku w stopniu majora dowodził [[6 Batalion Saperów (1939)|6 batalionem saperów]] utworzonym przez [[5 Batalion Saperów (II RP)|5 batalion saperów]] w [[Kraków|Krakowie]] dla [[6 Dywizja Piechoty (II RP)|6 Dywizji Piechoty]] [[Armia Kraków|Armii „Kraków”]]{{r|barszcz}}bierze udział miedzy innymi w bitwie pod Pszczyną. 21 września 1939 w wyniku kapitulacji 6 Dywizji Piechoty w rejonie [[Tomaszów Lubelski|Tomaszowa Lubelskiego]] dostał się do niewoli niemieckiej i przebywał od 1 października 1939 w obozie jenieckim w Braunschweig, od 15 kwietnia 1940 w [[Oflag II C Woldenberg| Woldenbergu]] i od 15 sierpnia 1940 w [[Ostrzeszów |Ostrzeszowie]], skąd uciekł 21 lutego 1941.
 
W marcu 1941 przedostał się do [[Warszawa|Warszawy]], gdzie wstępuje do konspiracji ZWZ, od października 1941 zostaje skierowany do [[Obszar Lwowski AK|Obszaru Lwowskiego AK]], dowodzi [[Kedyw (wojsko) |Kedywem]] w oddziale „Orzecha” - pseudonim "Adaś". W 1944 jest w oddziale „Lutni” jako dowódca „Oddział VIII kryptonim "Margiel" – pseudonim „Łopot”. Szef Sztabu, a następnie Komendant Obszaru Lwowskiego „Nie” od lutego 1945 do października 1945 – pseudonim „Janina” „Rajgras II”, „Zygfryd” vel Jan Korytowski, Jan Michalski. Od października 1945 r. w Krakowie gdzie zamieszkał przy ul. Juliusza Leon nr 10/6. Od 1946 do 1948 pracował jako współwłaściciel i główny księgowy hurtowni owoców przy ul. Skałecznej 4. Jednocześnie utrzymywał kontakty z komendantami okręgów Lwów i Tarnopol działających w ramach [[Wolność i Niezawisłość|Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość]]. W październiku 1948 zatrzymany przez funkcjonariuszów Sekcji II Wydziału III WUBP [[Kraków]] i przewieziony do [[Warszawa|Warszawie]]. W lutym 1950 skazany na karę 15 lat więzienia. Więziony na [[Mokotów|Mokotowie]], potem od września 1950 w [[Rawicz|Rawiczu]]. W czerwcu 1954 z powodu ciężkiej choroby otrzymał roczny urlop w odbywaniu kary, który przedłużano mu jeszcze dwukrotnie, a 21 maja 1956 Sąd Wojewódzki w Warszawie złagodził mu karę na podstawie amnestii z 27 IV 1956 do 5 lat więzienia uznając jednocześnie karę za odbytą. Zwolniony z wiezienia 13 czerwca 1956. Zamieszkał w Krakowie. W marcu 1960 sąd uniewinnił go ze stawianych mu zarzutów i tym samym zrehabilitował<ref>http://fundacjagp.pl/wystawy/zw.pdf</ref><ref>http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=32&sub=446</ref>.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Władyka”