|
Od kwietnia 1919 roku był w [[Wojsko Polskie|Wojsku Polskim]], początkowo jako członek misji wojskowej francusko-polskiej we Włoszech, a od 28 września 1919 roku znalazł się w 4 pułku inżynieryjnym gdzie był dowódcą plutonu w 13 batalionie saperów Grupy genenerał [[Franciszek Krajowski|Franciszka Krajowskiego]]. W 1920 roku krótko służył w kompanii saperów 7 Dywizji Strzelców Armii gen. Hallera, po czym został przeniesiony do 18 batalionu saperów w [[3 Pułk Saperów Wileńskich|3 Pułku Saperów]] na stanowisku dowódcy kompanii i następnie adiutanta batalionu odbył całą kampanię bolszewicką{{r|barszcz}}<ref>''Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku'', s. 338, 948.</ref>.
Z dniem 20 sierpnia 1922 roku został przeniesiony do [[1 Batalion Saperów Legionów|1 PułkPułku Saperów]]<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 29 z 26 sierpnia 1922 roku, s. 641.</ref>, w którym pełnił służbę kolejno na stanowiskach: dowódcy kompanii, adiutanta[[adiutant]]a baonubatalionu ioraz komendanta składów i warsztatów pułku. W 1923 roku ukończył KDOKurs Doskonalenia Oficerów w [[Obóz Szkolny Saperów|Kościuszkowskim Obozie Szkolnym Saperów]] w Warszawie. W styczniu 1924 roku został przeniesiony do [[5 Batalion Saperów (II RP)|5 Pułk Saperów]] w Krakowie<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 1 stycznia 1924 roku, s. 16.</ref>, w którym pełnił obowiązki referenta mobilizacyjnego, dowódcy XXI Górskiego Batalionu Saperów i dowódcy batalionu szkolnego. W grudniu 1929 roku został przeniesiony do [[5 Batalion Saperów (II RP)|5 Batalionu Saperów]] w Krakowie<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 390.</ref>, a we wrześniu 1930 roku do Dowództwa [[21 Dywizja Piechoty Górskiej|21 Dywizji Piechoty Górskiej]] w Bielsku na stanowisko szefa saperów<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 301.</ref>. W październiku 1931 roku powrócił do 5 Batalionu Saperów na stanowisko oficera sztabu do spraw wyszkolenia<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 333.</ref>. W 1935 roku objął obowiązki zastępcy dowódcy [[6 Batalion Saperów|6 batalionu saperów]], a w latach 1937-1939 dowodził batalionem szkolnym w [[Szkoła Podchorążych Saperów|Szkole Podchorążych Saperów]] w [[Warszawa|Warszawie]]<ref name=barszcz>{{Cytuj książkę | nazwisko =Barszczewski|imię =Zdzisław|tytuł =Sylwetki saperów| strony =146-147}}</ref>. W wojnie[[Kampania obronnejwrześniowa|kampanii Polskiwrześniowej]] 1939 roku w stopniu majora dowodził [[6 Batalion Saperów (1939)|6 batalionem saperów]]{{r|barszcz}}, utworzonymz przezktórym [[5walczył Batalionmiędzy Saperówinnymi (IIw RP)[[Bitwa pszczyńska|5bitwie batalionpod saperówPszczyną]]. 21 września 1939 w [[Kraków|Krakowie]]wyniku dlakapitulacji [[6 Dywizja Piechoty (II RP)|6 Dywizji Piechoty]] [[Armia Kraków|Armii „Kraków”]]{{r|barszcz}}bierze udział miedzy innymi w bitwie pod Pszczyną. 21 września 1939 w wyniku kapitulacji 6 Dywizji Piechoty w rejonie [[Tomaszów Lubelski|Tomaszowa Lubelskiego]] dostał się do niewoli niemieckiej. i przebywał odOd 1 października 1939 roku przebywał w obozie jenieckim w Braunschweig, od 15 kwietnia 1940 roku w [[Oflag II C Woldenberg| Woldenbergu]] i od 15 sierpnia 1940 roku w [[Ostrzeszów |Ostrzeszowie]], skądz którego uciekł 21 lutego 1941 roku.
W marcu 1941 roku przedostał się do [[Warszawa|Warszawy]], gdzie wstępujewstąpił do konspiracji[[Związek ZWZ,Walki odZbrojnej|Związku Walki Zbrojnej]]. Od października 1941 zostajeroku został skierowany do [[Obszar Lwowski AK|Obszaru Lwowskiego AK]],. dowodziDowodził [[Kedyw (wojsko) |Kedywem]] w oddziale „Orzecha” - pseudonim "Adaś". W 1944 jestroku był w oddziale „Lutni” jako dowódca „Oddział VIII kryptonim "Margiel" – pseudonim „Łopot”. Szef Sztabu, a następnie Komendantkomendant Obszaru Lwowskiego „Nie” od lutego 1945 do października 1945 – pseudonim „Janina” „Rajgras II”, „Zygfryd” vel Jan Korytowski, Jan Michalski. Od października 1945 r.roku w Krakowie gdzie zamieszkał przy ul. Juliusza Leon nr 10/6. Od 1946 do 1948 pracował jako współwłaściciel i główny księgowy hurtowni owoców przy ul. Skałecznej 4. Jednocześnie utrzymywał kontakty z komendantami okręgów Lwów i Tarnopol działających w ramach [[Wolność i Niezawisłość|Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość]]. W październiku 1948 zatrzymany przez funkcjonariuszów Sekcji II Wydziału III WUBP [[Kraków]] i przewieziony do [[Warszawa|Warszawie]]. W lutym 1950 skazany na karę 15 lat więzienia. Więziony na [[Mokotów|Mokotowie]], potem od września 1950 w [[Rawicz|Rawiczu]]. W czerwcu 1954 z powodu ciężkiej choroby otrzymał roczny urlop w odbywaniu kary, który przedłużano mu jeszcze dwukrotnie, a 21 maja 1956 Sąd Wojewódzki w Warszawie złagodził mu karę na podstawie amnestii z 27 IV 1956 do 5 lat więzienia uznając jednocześnie karę za odbytą. Zwolniony z wiezienia 13 czerwca 1956. Zamieszkał w Krakowie. W marcu 1960 sąd uniewinnił go ze stawianych mu zarzutów i tym samym zrehabilitował<ref>http://fundacjagp.pl/wystawy/zw.pdf</ref><ref>http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=32&sub=446</ref>.
== Awanse ==
|
