Ordowik: Różnice pomiędzy wersjami

Wśród bezkręgowców najliczniejsze były trylobity, które zwłaszcza we wczesnym ordowiku kontynuowały swój szczyt rozwoju. Z ordowiku znany jest największy trylobit w historii – ''[[Isotelus|Isotelus rex]]'' o długości około 72 cm – jednak większość gatunków ma typowe rozmiary kilku-kilkunastu centymetrów. W tym okresie dochodzi do wielkiego rozwoju graptolitów, zarówno [[bentos|bentonicznych]] [[dendroidy|dendroidów]] jak i nowo powstałych we wczesnym ordowiku planktonicznych [[graptolity właściwe|graptolitów właściwych]]. Te ostatnie w środkowym i późnym ordowiku są dominującą grupą wśród graptolitów. Równie duży rozwój przechodzą w ordowiku [[konodonty|zwierzęta konodontonośne]], które stają się powszechne we wszystkich środowiskach morskich. Bardzo liczne były także [[ramienionogi]], zarówno bezzawiasowe, jak i zawiasowe ze skorupkami zbudowanymi z węglanu wapnia. Ramienionogi zawiasowe zaczynają zdecydowanie przeważać nad bezzawiasowymi od późnego ordowiku. Bardzo szybką radiację oraz wielki wzrost liczebności odnotowuje się u [[łodziki|łodzikowatych]], które w tym okresie przeszły szczyt swego rozwoju. Szczególnie ważna była wtedy podgromada Endoceratoidea i rząd Orthocerida. Największe ówczesne łodzikowate miały muszle dochodzące do 9 metrów długości. Większość łodzikowatych z ordowiku miała muszle o kształcie lekko zwężającej się prostej rurki. Wielki rozwój nastąpił u [[Pęcherzowce|cystoidów]], które były wówczas głównymi przedstawicielami [[szkarłupnie|szkarłupni]]. Dość często spotykane są [[gąbki]], zwłaszcza o szkielecie krzemionkowym, oraz [[ślimaki]] i [[małżoraczki]]. Również [[hiolity]] i [[jednotarczowce]] były dość pospolite, choć obserwuje się spadek ich liczebności w porównaniu do kambru.