40 mm armata przeciwlotnicza wz. 36 Bofors: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Użycie w Wojsku Polskim: drobne techniczne |
|||
Linia 45:
Działo odznaczało się dobrymi właściwościami balistycznymi i było skuteczne w walce z celami powietrznymi na pułapie do 3000 m. Przed wojną zamierzano osiągnąć stan 638 armat. Mimo braków tej armaty w armii firma [[SePeWe]] sprzedała za granicę 168 armat m.in. do Wielkiej Brytanii, Rumunii i Holandii. Trakcję dla armaty stanowił ciągnik artyleryjski [[C2P]], który również był używany w roli siły pociągowej dla przyczep amunicyjnych oraz sprzętowych.
10 grudnia 1937 I Wiceminister Spraw Wojskowych, generał brygady [[Janusz Głuchowski]] wprowadził do użytku służbowego regulamin artylerii przeciwlotniczej „Działoczyny przy 40 mm armacie przeciwlotniczej wz. 1936 <math>\tfrac{Art. 2-1}{1937}</math>”. Regulamin stanowił, że obsługa [[działon]]u liczyła dziewięciu [[kanonier]]ów pod dowództwem [[Działonowy|działonowego]]: celowniczy kierunku, [[celowniczy]] wysokości, celownikowy, [[ładowniczy]], przelicznikowy, [[amunicyjny]], wręczyciel, kierowca ciągnika z działem, kierowca ciągnika z przyczepką amunicyjną. Dwa działony tworzyły pluton ogniowy. Ponadto w skład plutonu wchodził dowódca plutonu, „pomiarowy”-zastępca dowódcy plutonu i dowódca drużyny pomiarowej, patrol radiowy i dowódca wozów bojowych<ref>Regulamin artylerii przeciwlotniczej „Działoczyny przy 40 mm armacie przeciwlotniczej wz. 1936 <math>\tfrac{Art. 2-1}{1937}</math>”, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1938.</ref>.<br />
Pod koniec 1938 roku opracowano polską wersję armaty z dolną lawetą półstałą (wz.38). Armaty te były mniej mobilne i przeznaczone do ochrony obiektów. Uproszczona laweta była tańsza w produkcji a do jej przetaczania wystarczył samochód ciężarowy. <ref name=Rozdżestwieński>{{Cytuj książkę | nazwisko =Rozdżestwieński | imię =Paweł | autor link = | tytuł =Armata Bofors 40 mm i ciągnik C2P | wydawca =Edipresse Polska S.A. | rok =2013 | strony =26, 36 | tom =19 | seria =Wielki Leksykon Uzbrojenia. Wrzesień 1939 | isbn =978-83-7769-567-8 | język =pl}} </ref>.<br />
We wrześniu 1939 [[Wojsko Polskie II RP|Wojsko Polskie]] dysponowało 358 armatami tego typu. Pozwoliło to na sformowanie 40 czterodziałowych baterii dla dywizji piechoty, 2 czterodziałowych baterii dla brygad pancerno-motorowych, 11 dwudziałowych baterii dla brygad kawalerii oraz 81 lotniczych, wojskowych i fabrycznych plutonów składających się z 2 armat. Po klęsce wrześniowej armata ponownie trafiła do jednostek PSZ na Zachodzie m.in. 1 Dywizja Pancerna i 2 Korpus Polski.
| |||