Adolf Szyszko-Bohusz: Różnice pomiędzy wersjami

'''Adolf Szyszko-Bohusz''' (ur. [[1 września]] [[1883]] w [[Narwa (miasto)|Narwie]], zm. [[1 października]] [[1948]] w [[Kraków|Krakowie]]) – polski architekt, przedstawiciel [[Historyzm (architektura)|historyzmu]] i [[modernizm (architektura)|modernizmu]], [[konserwator zabytków]].

 

 

Po powrocie do Krakowa otrzymał w 1916 roku stanowisko kierownika prac renowacyjnych na [[Zamek Królewski na Wawelu|Zamku Królewskim na Wawelu]]. Na stanowisku tym pozostał do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Jako konserwator Wawelu dokonał odkrycia romańskiej [[Sala o 24 słupach na Wawelu|Sali o 24 słupach]] i rekonstrukcji [[Rotunda Najświętszej Marii Panny na Wawelu|Rotundy Najświętszej Marii Panny (św. Feliksa i Adaukta)]], a ponadto badał [[Bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie|Katedrę Wawelską]] ([[Krypta św. Leonarda na Wawelu|Kryptę św. Leonarda]]) oraz [[Gotyk|wczesnogotyckie]] systemy obronne [[Wzgórze Wawelskie|Wzgórza Wawelskiego]]. Jego dziełem jest odnowienie większości wnętrz zamkowych, [[Brama Herbowa na Wawelu]] (1921), powiększenie krypty Wieszczów i sarkofag [[Juliusz Słowacki|Juliusza Słowackiego]] (1927-1928) oraz urządzenie krypty Marszałka [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]] wraz z nowym zejściem do podziemi katedry z [[baldachim]]em (1936-1938). Wyniki swoich badań ogłosił w artykułach: ''Rotunda świętych Feliksa i Adaukta (Najśw. Panny Marii) na Wawelu'' (1918), ''Z historii romańskiego Wawelu. Pierwsza katedra romańska'' (1923), ''Wawel średniowieczny'' (1932).