Plebiscyt terytorialny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 178.218.239.90 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to PG.
m WP:SK, lit.
Linia 1:
[[Plik:Plakat plebiscyt.jpg|thumb|right|200px|Polski [[plakat propagandowy]] z okresu [[plebiscyt na Górnym Śląsku]].]]
 
'''Plebiscyt''' ([[łacina|łac.]] ''plebis scitum'' = 'uchwała zgromadzenia ludowego, plebejuszy') - wyrażenie, poprzez [[głosowanie]], woli ludności w sprawie przyłączenia [[Terytorium sporne|spornego terytorium]] do któregoś z istniejących państw lub utworzenia nowego, niezależnego państwa.
 
== Starożytny Rzym ==
Początków plebiscytu niektórzy doszukują się w starożytnym Rzymie, w zasadach według których [[Komicja trybusowe|comitia tributa]] pod przywództwem [[Trybun ludowy|trybuna ludowego]] podejmowały decyzje dotyczące spraw plebejuszy, w szczególności wyboru [[edyl]]ów i trybunów. Od 287 r. p.n.e. na mocy [[lex Hortensia]] uchwały comitia tributa nie wymagały zatwierdzenia przez senat i tym samym były ostateczne.
==Rys historyczny==
 
== Rys historyczny ==
Pierwszego plebiscytu w znaczeniu współczesnym dokonano we Francji republikańskiej gdzie po raz pierwszy obywatele stali się równi i uzyskali suwerenność a więc prawo wyrażania swej woli.
Zasady i podstawy ideowe pierwszego plebiscytu na podstawie myśli [[Jean-Jacques Rousseau|J.-J. Rousseau]] przygotował w 1791 r. [[Jakub Menou]] odpowiedzialny za jego ideologiczną podbudowę. Przyjął on zasadę że władza pochodzi od ludu zaś legalna zmiana suwerenności terytorium może nastąpić za zgodą ludności go zamieszkującej.
Linia 14 ⟶ 16:
W centralnych Włoszech 1859 r. po raz pierwszy wprowadzono kartę do głosowania i umożliwiono głosowanie tajne.
 
24 marca 1860 r. zasady plebiscytu zostały wpisane w międzynarodowy traktat miedzymiędzy Francją a Sardynią. Następne plebiscyty o charakterze międzynarodowym objęły Wyspy Jońskie (1863), Szlezwik (1866), Wenecję (1866) oraz wyspę św. Bartłomieja (1877).
 
W trakcie i po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] chętnie szermowano zasadą samostanowienia narodów, nie mniej w praktyce, naczelną zasadą działania poszczególnych rządów były siła i własne interesy gospodarcze. Państwa kolonialne zmieniły jedynie właścicieli zaś przeprowadzone w Europie plebiscyty posłużyły jako wygodne uzasadnienie działań państw rozgrywających. Legalność działań zapewnił traktat Wersalski. Artykuły 32-34 ustanowiły plebiscyt w okręgach Eupen oraz Malmédy (pogranicze niemiecko-belgijskie), art. 48 i 50 zarządziły plebiscyt w zagłębiu Saary (13 stycznia 1935), art. 88 [[Plebiscyt na Górnym Śląsku]], art. 94-97 [[Plebiscyt na Warmii, Mazurach i Powiślu]], art. 109-110 w południowym Szlezwiku (14 marca 1920). Ponadto uzupełniający traktat Saint Germain-en-Laye zawarty z Austrią na podstawie art. 49-50 przewidywał plebiscyt w południowej Karyntii. Jego uzupełniający dokument z Wenecji (13 października 1921) podpisany przez Austrię i Węgry zarządzał plebiscyt w [[Sopron]]ie (austr. Ödenburg). Decyzją Rady Najwyższej [[Konferencja pokojowa w Paryżu (1919)|paryskiej Konferencji Pokojowej]] z 27 września 1919 roku zapowiedziano plebiscyty w Spiszu, na Orawie oraz na [[Śląsk Cieszyński|Śląsku Cieszyńskim]] - ten, ze względu na rozwój sytuacji politycznej został odwołany (zobacz więcej: [[polsko-czechosłowackie konflikty graniczne]]).
Linia 24 ⟶ 26:
 
== Bibliografia ==
* Bożena Malec-Masnyk, Plebiscyt na Górnym Śląsku (Geneza i charakter), Instytut Śląski w Opolu, Opole 1989, str. 7-16 oraz 23 i 46/47
 
== Zobacz też ==