Boris Spasski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wlod (dyskusja | edycje)
→‎Biografia: Brak źródła (w ogóle nic o tym nie wiem).
Wlod (dyskusja | edycje)
→‎Biografia: Wystarczy podawać fakty. Wikipedia nie potrzebuje lipnych deklamacji.
Linia 19:
== Biografia ==
[[Plik:Boris Spassky 1973.jpg|thumb|left|180px|Boris Spasski, Amsterdam 1973]]
Spasski był uważany za tzw. [[Cudowne dzieci szachowe|cudowne dziecko]] (źródło?), już w wieku 10 lat pokonał sławnego [[Michaił Botwinnik|Michaiła Botwinnika]] podczas [[Symultana|symultany]]. Pierwszy znaczący sukces na arenie międzynarodowej osiągnął w wieku 18 lat wygrywając [[Mistrzostwa świata juniorów w szachach|mistrzostwa świata juniorów]] w [[Antwerpia|Antwerpii]]. Za ten wynik otrzymał tytuł [[arcymistrz]]a. Spasskiego uważano za wszechstronnego szachistę o "uniwersalnym stylu". W przeciwieństwie np. do [[Michaił Tal|Michaiła Tala]], któremu błyskotliwe poświęcenia i niewiarygodne komplikacje w grze środkowej przyniosły miano "Czarodzieja z Rygi" lub [[Tigran Petrosjan|Tigrana Petrosjana]] zwanego "Żelaznym Tigranem" z powodu niezwykle uważnej i konsekwentnej gry, styl gry Spasskiego trudno było jednoznacznie określić. Potrafił on wybrać sposób gry, który najmniej odpowiadał przeciwnikowi. Ta jego niezwykła elastyczność dawała mu sporą przewagę nad innymi współczesnymi mu [[arcymistrz]]ami. W finałowym meczu pretendentów w [[1965]] roku w [[Tbilisi]] przeciwko Talowi potrafił skierować grę na spokojne tory, by uniknąć taktycznych komplikacji i nie pozwolić legendarnemu taktykowi na rozwinięcie jego umiejętności. Po pokonaniu Tala przed Spasskim otworzyła się pierwsza możliwość zdobycia tytułu mistrza świata, jednak w rozegranym rok później meczu z Petrosjanem doznał porażki.
 
Lata [[1966]]–[[1969]] to okres umacniania się Spasskiego w światowej elicie szachistów. W tym czasie wygrywał bez porażki prestiżowe turnieje, m.in. w [[Santa Monica]] (podczas którego pokonał w bezpośrednim pojedynku [[Bobby Fischer|Bobby'ego Fischera]]), w [[Beverwijk]] i [[Soczi]]. W [[Szachowe mecze pretendentów|meczach pretendentów]] w [[1968]] roku pokonał kolejno [[Jefim Geller|Jefima Gellera]], [[Bent Larsen|Benta Larsena]] i [[Wiktor Korcznoj|Wiktora Korcznoja]] przegrywając w sumie zaledwie dwie partie i wygrywając jedenaście. Nie ulegało wątpliwości, że jest na dobrej drodze do odebrania tytułu mistrza świata Petrosjanowi. I tak też się stało. Rok później w emocjonującym meczu, w którym przeciwnicy na przemian osiągali przewagę, finisz należał do Spasskiego.