Galeazzo Ciano: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}} |
Liczne poprawki redakcyjne |
||
Linia 23:
}}
'''Galeazzo Ciano''', hrabia di Cortelazzo (ur. [[18 marca]] [[1903]] w [[Livorno]], zm. [[11 stycznia]] [[1944]] w okolicach [[Werona|Werony]]), [[Zjednoczone Królestwo Włoch|włoski]] polityk, dyplomata i dziennikarz, czołowy działacz ruchu faszystowskiego, zięć [[Benito Mussolini]]ego. [[24 kwietnia]] [[1930]] roku ożenił się z jego córką Eddą w kościele San Giuseppe przy via Nomentana w Villa Torlonia.
Syn wybitnego dowódcy i weterana [[I wojna światowa|I wojny światowej]] Constanzo Ciano. Jako młody człowiek wstąpił do ruchu [[faszyzm|faszystowskiego]], był uczestnikiem [[marsz na Rzym|marszu na Rzym]] w [[1922]]. W latach 1925-1930 przebywał na placówkach dyplomatycznych m.in. w [[Rio de Janeiro]], [[Pekin]]ie i [[Szanghaj]]u (jako konsul generalny). Po powrocie do Włoch był m.in. ministrem prasy i propagandy w latach 1935-1936, a w 1936 objął posadę ministra spraw zagranicznych i członka [[Wielka Rada Faszystowska|Wielkiej Rady Faszystowskiej]].
Bywalec [[Salon Kitty|salonu Kitty]], ekskluzywnego domu publicznego w Berlinie. W trakcie pobytu w Pekinie przypisywano mu romans z [[Wallis Simpson|Wallis Warfield Simpson]], przyszłą żoną króla [[Edward VIII Windsor|Edwarda VIII]]<ref>Laura Laurenzi, ''Najsłynniejsze historie miłosne XX wieku'', str. 52
Początkowo zwolennik sojuszu z hitlerowskimi [[Trzecia Rzesza|Niemcami]] i ekspansji terytorialnej [[Zjednoczone Królestwo Włoch|Włoch]], w miarę upływu czasu opowiadał się za podpisaniem separatystycznego pokoju z [[Alianci|aliantami]]. [[25 lipca]] [[1943]], podczas pamiętnego zebrania [[Wielka Rada Faszystowska|Wielkiej Rady Faszystowskiej]], poparł przeciwników Mussoliniego i głosował za jego usunięciem (jako jeden z dziewiętnastu spiskowców). Internowany przez rząd marszałka [[Pietro Badoglio|Badoglia]], zdołał uciec i przedostać się do Niemiec. Został aresztowany przez [[gestapo]] w związku ze swoim udziałem w usunięciu Duce i próbami negocjacji z aliantami, co zostało uznane za działalność antyniemiecką. Następnie przekazany w ręce włoskich faszystów (uwięziony w średniowiecznym więzieniu Scalzich w [[Werona|Weronie]]), stał się jednym z oskarżonych w pokazowym procesie w Weronie.
Linia 33:
Mimo wysiłków żony został skazany na karę śmierci za zdradę stanu i rozstrzelany na terenie wojskowej strzelnicy na poligonie w San Procolo<ref>Laura Laurenzi, ''Najsłynniejsze historie miłosne XX wieku'', str. 58</ref>.
Autor słynnych ''Dzienników'', na które złożyły się prowadzone przez niego notatki z podróży (także w Polsce) i z kontaktów z politykami wielu
W [[1938]] roku odznaczony [[Order Orła Białego|Orderem Orła Białego]]<ref>Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 306.</ref>.
Z Eddą Mussolini (zmarła w kwietniu 1995 roku) miał
{{wikiquote|z Galeazzo Ciano}}
| |||