Juan de Lángara: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Udział w wojnie o niepodległość USA ==

 

 

== Na wojnie przeciw rewolucyjnej Francji ==

W roku 1793 na czele eskadry złożonej z 18 hiszpańskich okrętów liniowych, Lángara wspierał flotę brytyjską pod komendą [[Samuel Hood, 1. wicehrabia Hood|Samuela Hooda]] podczas operacji przejmowania arsenału francuskiej marynarki w [[Tulon]]ie (w okresie od sierpnia do grudnia 1793). Współpraca brytyjsko-hiszpańska naznaczona była wzajemną nieufnością oraz napiętą atmosferą. Podczas wizyty w porcie w [[Kadyks]]ie, w trakcie podróży po [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]], brytyjski dowódca [[Horatio Nelson]] wyrobił sobie nieprzychylną opinię na temat hiszpańskich marynarzy. W tym czasie hiszpańska flota handlowa była niewielka, a załoga okrętów wojennych tylko w 10 procentach składała się z doświadczonych marynarzy.<ref>Gardiner s.86</ref> Podczas [[Oblężenie Tulonu (1793)|obrony Tulonu]] przed francuskimi siłami [[I Republika Francuska|republikańskimi]], narodowe uprzedzenia pomiędzy aliantami utrudniały współpracę w działaniach obronnych. Kiedy admirał [[Federico Carlos Gravina y Nápoli|Gravina]] został ciężko ranny, hiszpański generał-lejtnant Valdez zażądał, by obwołano go dowódcą sił koalicyjnych w miejsce admirała.<ref>Gardiner s.86</ref> Lángara postanowił wesprzeć rodaka w jego aspiracjach, wywierając nacisk na Anglików. W tym celu ustawił swój trójpokładowy okręt flagowy ''Reina Luisa'' obok angielskiego okrętu ''HMS Victory'', a dwa kolejne trójpokładowe liniowce – z przodu i po stronie drugiej burty brytyjskiego statku, otaczając go w ten sposób.<ref>Gardiner s.86</ref> Hood jednak nie uległ naciskom i zignorował tę próbę zastraszenia.

 

 

Przez niedługi okres po zawarciu sojuszu pomiędzy Francją i Hiszpanią w roku 1795 Lángara współpracował z [[Napoleon Bonaparte|Napoleonem Bonaparte]] w ramach kampanii włoskiej. Na czele eskadry złożonej z dziewiętnastu liniowców oraz dziesięciu fregat wypłynął z Kadyksu, odrzucając oddział admirała Mana, któremu admirał [[John Jervis, 1. hrabia St Vincent|Jervis]] powierzył zadanie obserwacji Kadyksu, po czym wpłynął na Morze Śródziemne. W Cartagenie pozyskał kolejnych siedem statków, po czym wyruszył w kierunku [[Korsyka|Korsyki]]. Nie zaatakował jednak brytyjskiej eskadry, stacjonującej w zatoce San Fiorenzo. Skierował eskadrę do Tulonu, gdzie połączone siły francusko-hiszpańskie, składające się z 38 liniowców zdecydowanie górowały pod względem liczebnym nad eskadrą brytyjską. Admirał Man stracił jedną trzecią swoich okrętów w trakcie pośpiesznego odwrotu w kierunku kanału [[La Manche]]. Ze względu na zagrożenie ze strony połączonych sił morskich Francji i Hiszpanii oraz w obliczu nadciągającego antybrytyjskiego powstania na Korsyce, rząd angielski postanowił ewakuować angielską flotę z portów korsykańskich oraz z całego basenu Morza Śródziemnego.

W tym samym roku Lángara objął urząd sekretarza stanu w ministerstwie marynarki oraz stanowisko radcy stanu. W roku 1797 mianowano go generalnym inspektorem hiszpańskiej marynarki. W roku 1799 przeszedł w stan spoczynku. Na kilka miesięcy przed śmiercią w roku 1806, hiszpańska flota poniosła sromotną klęskę w [[Bitwa pod Trafalgarem|bitwie pod Trafalgarem]]. Według wszystkich relacji Lángara odznaczał się wysokimi umiejętnościami, odwagą, skrupulatnością, znajomością osiągnięć naukowych oraz poświęceniem. Jego głównymi wadami były: duma oraz wyniosłość, szczególnie wobec brytyjskich sprzymierzeńców, których traktował z wyraźną pogardą, graniczącą z obrzydzeniem.

 

 

W czasie gdy Lángara piastował urząd szefa hiszpańskiej marynarki, Hiszpańscy odkrywcy opracowywali mapy wybrzeża terenów zwanych dzisiaj [[Kolumbia Brytyjska|Kolumbią Brytyjską]] (obecnie część [[Kanada|Kanady]]). Niektóre miejsca oznaczane na mapach otrzymały nazwy na cześć Lángary. Część spośród nazw geograficznych oraz instytucjonalnych na terenie Kolumbii Brytyjskiej, upamiętniających hiszpańskiego admirała zachowały się po dzień dzisiejszy, np. [[Wyspa Langary]] u wybrzeży północnych rejonów Kolumbii Brytyjskiej, Kolegium Langary w [[Vancouver]] (utworzone w roku 1970), oraz kampus im. Langary należący do uczelni ''Vancouver Community College''.