Bitwa pod Kijami: Różnice pomiędzy wersjami

Siły rosyjskie pod dowództwem [[Piotr Sałtykow|Piotra Sałtykowa]] zamierzały połączyć się z nadciągającymi wojskami [[austria]]ckimi Laudona. Pomiędzy [[Kije (województwo lubuskie)|Kijami]] i [[Pałck]]iem (''Paltzig'' albo ''Paltzern'') zostały jednak zaatakowane przez wojska pruskie pod dowództwem von Wedela.

 

 

Generał Wedel przybył do korpusu 22 lipca. Miał do dyspozycji ok. 30 000 żołnierzy, 46 dział ciężkich i 40 batalionowych. W nocy z 22 na 23 lipca Rosjanie zajmujący pozycje na linii Golce-Stare Kramsko-Klępsk rozpoczęli manewr oskrzydlający prawe skrzydło korpusu generała Wedela. Sałtykow, niedawno mianowany głównodowodzącym armii rosyjskiej miał zamiar wyjść na tyły Prusaków rozciągniętych wzdłuż linii ''Kalzig'' (Kalsk)-Radlin-Sulechów i odciąć ich od ''Crossen'' ([[Krosno Odrzańskie]]). Oddziały rosyjskie nie były niepokojone przez nieprzyjaciela i około 9.00 zakończyły swój manewr. Zaskoczeni Prusacy zostali pokonani przez Rosjan w krwawej i zaciętej bitwie, trwającej prawie do godziny 22.00. Wedel wycofał się ścigany przez lekką jazdę rosyjską, kierując się na ''Züllichau'' ([[Sulechów]]) i ''Tschicherzig'' ([[Cigacice]]) za Odrę, na jej lewy brzeg. W trakcie działań odwrotowych zginął generał Wabersnow, który kierował walkami osłonowymi. Straty pruskie były poważne – ponad 6 tys. żołnierzy i 14 dział. Rosjanie stracili około 4 600 żołnierzy. Maszerująca z Poznania awangarda Mordwinowa noc z 22 na 23 lipca spędziła około 10 km od ''Goltzen'' (Kolesin) i nie wzięła udziału w bitwie pod Kijami (''Kay'').