Karol IX Waza: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}}
Kelvin (dyskusja | edycje)
Linia 43:
 
== Książę Karol i Jan III ==
W okresie panowania Jana III (1568–1592) na wielu płaszczyznach panowała niezgoda pomiędzy oboma braćmi. Karol dążył do umocnienia swej książęcej niezależności. Swym księstwem zarządzał z talentami organizacyjnymi i szybko jego posiadłości zaczęły wyróżniać się poziomem rozwoju gospodarczego na tle pozostałych części państwa. Własna polityka ekonomiczna księcia Karola doprowadziła do sporów z Janem III. Karol odmawiał także przyjęcia nowej liturgii, zbliżonej do katolickiej, którą Jan III wprowadził do [[Kościół Szwecji|Szwedzkiego Kościoła Luterańskiego]] w 1572. książęKsiążę Södermanlandu aktywnie wspierał przeciwników polityki kościelnej króla. Sam był podejrzewany o sympatie do wyznania kalwińskiego. Poza tym Karol rościł sobie pretensje do prawa wzywania do służby konnej (''rusttjänst'') szlachty w obrębie swego księstwa oraz wyznaczania sędziów (''lagman''). W końcu Jan III odwołał się do riksdagu zwołanego do Sztokholmu w 1582. Postanowiono wówczas ograniczyć prawa księcia, wzmacniając władzę królewską. Decyzje te w wielu miejscach podobne były do artykułów z Arboga (1561). Kiedy w 1585 Jan III ożenił się z [[Gunilla Bielke|Gunillą Bielke]], Karol odmówił przybycia na wesele brata. Odmówił też uznania ustaw riksdagu z 1582. Otwarta wojna pomiędzy braćmi wydawała się nieunikniona, doszło jednak do rozmów. Z pomocą rady królestwa (''riksråd'') obie strony doszły do porozumienia, zawartego w 1587 na spotkaniu w [[Vadstena|Vadstenie]] ([[Konstytucje z Vadsteny]]). Karol ustąpił bratu we wszystkich kwestiach spornych poza sprawami, które dotyczyły polityki kościelnej.
 
W 1587 na elekcyjny tron [[Polska|Rzeczypospolitej Polskiej]] wybrano syna Jana III, [[Zygmunt III Waza|Zygmunta]]. Wydane wówczas [[statuty kalmarskie]] regulowały sprawy dotyczące przyszłej unii personalnej z Polską. Postanowiono, że w czasie, gdy król Zygmunt przebywać będzie w Polsce, Szwecja rządzona będzie przez radę złożoną z siedmiu osób. Książę Karol nie miał wejść w skład tejże rady, lecz miał jedynie wyznaczać jednego z jej członków. Miało to znacznie wzmocnić arystokrację szwedzką kosztem Karola, który zdecydowanie sprzeciwił się tym postanowieniom. Uważał, że kraj podczas nieobecności króla powinien być rządzony przez najstarszego pełnoletniego księcia dziedzicznego.