|
'''Pochodnie Nerona''' (inny tytuł to ''Świeczniki chrześcijaństwa'') – obraz olejny [[Henryk Siemiradzki|Henryka Siemiradzkiego]] o wymiarach 385×704 cm, namalowany w roku [[1876 w sztukach plastycznych|1876]] w Rzymie.
Obraz przedstawia scenę z czasów [[Cesarze rzymscy|cesarza]] [[Cesarstwo rzymskie|rzymskiego]] [[Neron]]a. W roku [[64]] spłonął Rzym, o co Neron oskarżył chrześcijan, którzy schwytani zostali przywiązani do pali w ogrodach słynnego [[Domus Aurea]]. Na obrazie uchwyconeuchwycony jest oczekiwanie moment oczekiwania cesarza i jego świty na rozpalenie pochodni z pojmanych męczenników.
Jest to modelowy przykład ''wielkiego tematu'' w malarstwie [[akademizm|akademickim]]. Inspiracją były opowiadania [[Swetoniusz]]a, ''[[Roczniki (Tacyt)|Roczniki]]'' [[Publiusz Korneliusz Tacyt|Tacyta]] oraz modny w XIX wieku ''Antychryst'' (1873) [[Ernest Renan|Ernesta Renana]], opowiadającytraktujący o prześladowaniach chrześcijan w czasach Nerona. „Poszukując źródeł inspiracji Siemiradzkiego, nie zwrócono dotąd dostatecznej uwagi na utwór [[Józef Ignacy Kraszewski|Józefa Ignacego Kraszewskiego]] zatytułowany ''[[Rzym za Nerona]]'', którego pierwodruk książkowy ukazał się w Krakowie w roku 1866, a więc mógł być znany Siemiradzkiemu przed namalowaniem obrazu”<ref>Franciszek Stolot, ''Henryk Siemiradzki'', Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2001, s. 16.</ref>.
Niedawno przeprowadzone badania, ujawniły, że pierwotnie artysta chciał sprzedać obraz [[Aleksander II Romanow|carowi]] za sumę 50 tysięcy rubli<ref>M.Maria Poprzęcka, ''Neron czy chrześcijanie?'', [w:] tejżeM. Poprzęcka, ''Kochankowie z masakrą w tle i inne eseje o malarstwie historycznym'', Warszawa 2004, s. 166</ref>. W liście skierowanym do rosyjskiego władcy zaznaczył, że jest skłonny przyjąć zapłatę w ratach, ale ofertaofertę i tak została odrzuconaodrzucono. W roku [[1879]], na 50-lecie pracy literackiej swojego przyjaciela, [[Józef Ignacy Kraszewski|Józefa Ignacego Kraszewskiego]], autor postanowił przekazać obraz do Krakowa jako zaczątek Muzeum Narodowego w [[Sukiennice w Krakowie|Sukiennicach]]. Jeszcze przed namalowaniem tego płótna artysta odwiedził w Dreźnie pisarza, którym spotykał się jeszcze parokrotnie i wymieniał z nim listy. Fakt, iż Siemiradzki udał się na jubileusz pisarza decydując się na ofiarowanie obrazu miastu, pozwala przypuszczać, że był to „nie tylko spontaniczny odruch czy kaprys malarza wywołany wyjątkowością chwili”<ref>F. Stolot, ''Henryk Siemiradzki'', dz. cyt., s. 17.</ref>.
Podczas remontu Sukiennic obraz eksponowany był w [[Muzeum Narodowe w Poznaniu|Muzeum Narodowym w Poznaniu]]. Obecnie powrócił na swoje dawne miejsce.
|
