Chrzest w Duchu Świętym: Różnice pomiędzy wersjami

Do XX wieku dominował pogląd, że Duchchrzest Świętyw Duchu Świętym udzielany jest podczas nawrócenia, podczas chrztu, albo przez sakramenty. W wyniku wzrostu kościołów zielonoświątkowych oraz charyzmatycznego ruchu, rozpowszechnił się pogląd, że chrzest w Duchu Świętym jest rezultatem drugiego błogosławieństwa (nie związanego z nawróceniem)<ref name=Grudem763-764>Grudem, Wayne. ''Systematic Theology: An Introduction to Biblical Doctrine''. Grand Rapids, Michigan: Zondervan, 1994. s. 763-764</ref>. Zgodnie z poglądem współczesnych teologów z kręgów charyzmatycznych chrzest w Duchu Świętym może być udzielony chrześcijaninowi na podstawie jego własnej modlitwy bez pośrednictwa innego człowieka. <!-- Niezupełnie tak jest, jest wielka różnorodność w przyjmowaniu tego charyzmatu, czasem pod wpływem modlitwy innej osoby. Czasem nikt się nie modli, a to przychodzi. -->

Według przyjmowanej głównie przez zielonoświątkowców oraz charyzmatyków doktryny, według której mówienie innymi językami ([[glosolalia]]) jest „dowodem” na przeżycie chrztu w Duchu Świętym. Jedynie niektórzy zielonoświątkowi teolodzy są zdania, że nie zawsze chrzest w Duchu Świętym jest związany z glosolalią, ale traktuje się to jako wyjątki. Jest ona różnie przyjmowana w innych wyznaniach ewangelikalnych, ale też w samych zborach jednego wyznania często występują odmienne poglądy na ten temat.