Sztuka konceptualna: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
ort., ort. |
|||
Linia 3:
[[Plik:Arambol-give-tylicki.jpg|right|thumb|[[Jacek Tylicki]], Rzeźba kamienna, Arambol, [[Indie]], 2009]]
'''
Konceptualizmem nazywamy kierunek w sztuce nowoczesnej, którego początki sięgają lat 60. Wtedy to w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] zaczął kształtować się styl, który był swoistą odpowiedzią na formalną i dekoracyjną estetykę [[Minimalizm (sztuka)|minimalizmu]], oraz na sam przedmiot, który odgrywa pierwszoplanową, najważniejszą rolę w [[Pop-art|pop-arcie]]. Na zdefiniowanie konceptualizmu zdecydował się R. Atkins, który powiedział, że polega on na ''„sprowadzeniu sztuki do czystych idei, w które nie ingeruje żadne rzemiosło artystyczne„.'' Oznaczało to, że artyści konceptualni dają pierwszeństwo idei i jej transpozycji na dzieło sztuki. Uciekano często od tradycyjnych form przekazu takich jak obraz, czy [[rzeźba]] (nie odrzucano ich jednak). Uważano, iż nie jest ważne samo dzieło sztuki, większą rolę przykładano do samego procesu twórczego, a swoje prace prezentowano w formie [[film]]ów, [[Fotografia|fotografii]], [[Inscenizacja|inscenizacji]], [[happening]]ów, [[Performance|performance-ów]], płócien wraz z zapisami słownymi lub matematycznymi wzorami mającymi wyrażać jakąś myśl. Przykładem jest koncepcja J. Dibetsa (1941-) – seria zdjęć przesuwającego się po podłodze promienia słonecznego. Rewolucja konceptualna lat 60. nie polegała jednak na zastąpieniu jednej techniki drugą, czyli malarstwa – akcją lub filmem i fotografią. Polegała na zastąpieniu sztuki jako przedmiotu, sztuką jako ideą. W tej koncepcji postać materialna dzieła jest drugoplanowa, a wszystkie techniki artystyczne są równorzędne, także malarstwo.
|