Ezer Weizman: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}}
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Robot wspomógł poprawę ujednoznacznienia Szymon Peres – zmieniono link(i) do Szimon Peres
Linia 19:
Pełnił szereg funkcji wojskowych, a następnie politycznych w Izraelu. W latach [[1958]]-[[1966]] stał na czele lotnictwa wojskowego, a od [[1967]] był zastępcą szefa sztabu generalnego. Jako koordynator lotnictwa odegrał ważną rolę w [[wojna sześciodniowa|wojnie sześciodniowej]] z państwami arabskimi.
 
Przeszedł do rezerwy w [[1969]] i rozpoczął działalność polityczną. Jako członek partii Herut [[Menachem Begin|Menachema Begina]] wszedł w skład rządu na stanowisko ministra transportu. Po opuszczeniu koalicji rządowej przez Herut w [[1970]] koncentrował się na działalności partyjnej, został szefem komitetu wykonawczego i organizował zwycięską kampanię wyborczą w [[1977]]; objął wówczas tekę ministra obrony w gabinecie Begina. W tym okresie zmienił swoje poglądy na stosunki polityczne Izraela z sąsiadami; stał się zwolennikiem idei pokojowego współistnienia izraelsko-arabskiego w regionie i przyczynił się do zawarcia porozumienia Izraela z [[Egipt]]em w [[1979]]. Złagodzenie stanowiska wkrótce doprowadziło go do konfliktu z Beginem i dymisji w [[1980]]; w [[1984]] Weizman założył własną partię Jahad i w wyborach latem tr. zdobył trzy mandaty parlamentarne. Został ministrem bez teki w rządzie [[SzymonSzimon Peres|Szymona Peresa]] i nawiązał bliską współpracę z Partią Pracy; w [[1988]] prowadził kampanię wyborczą Partii Pracy. W nowym rządzie [[Icchak Szamir|Icchaka Szamira]] został ministrem edukacji; na krótko utracił tekę w styczniu [[1990]] po ujawnieniu prowadzonych przez niego negocjacji z Palestyńczykami, ale został niebawem mianowany ponownie w obliczu kryzysu rządowego. W [[1992]] złożył mandat parlamentarny na znak protestu wobec przeciągania się procesu pokojowego.
 
Partia Pracy wysunęła kandydaturę Ezera Weizmana na prezydenta Izraela po upływie drugiej kadencji [[Chaim Herzog|Chaima Herzoga]] w [[1993]]; został wybrany [[24 marca]] i zaprzysiężony [[13 maja]] 1993. Zachował stanowisko na drugą kadencję, ale po ujawnieniu w końcu [[1999]] skandalu finansowego – przyjęcia łapówki od przedstawicieli biznesu – ustąpił ze stanowiska prezydenta w lipcu [[2000]]. Jego następcą wybrano [[Mosze Kacaw]]a.