Karakalla: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}}
PG (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 33:
W polityce zewnętrznej Karakalla musiał tradycyjnie bronić granicy (limesu) nad Renem i Dunajem oraz prowadzić wojnę z Partami. Gdy na odcinku limesu retyckiego i górnogermańskiego pojawił się nowy przeciwnik w postaci germańskiego plemenia Alamanów, Karakalla odniósł nad nim jesienią 213 r. znaczące zwycięstwo, co pozwoliło mu przybrać tytuł ''Germanicus Maximus''. W następnym roku cesarz zwycięsko rozprawił się z Karpami nad dolnym Dunajem. W 215 r. rozpoczął konflikt z Partami nieudanym uderzeniem na Armenię wojsk pod dowództwem jego wyzwoleńca Teokryta. Przed rozpoczęciem głównego uderzenia w 216 r., cesarz krwawo spacyfikował zbuntowaną Aleksandrię, której mieszkańcy zapewne odmawiali zwiększonych świadczeń na wyprawę wschodnią<ref>J. Prostko-Prostyński, ''Karakalla'' [w] ''Słownik...'', s. 115-116.</ref>.
 
Jako gorliwy naśladowca [[Aleksander Macedoński|Aleksandra Wielkiego]], Karakalla zamierzał połączyć cesarstwo rzymskie z imperium Partów - w tym celu zażądał ręki córki Króla Królów [[Artabanus IV|Artabana IV]]. Otrzymując odmowę rozpoczął wojnę z [[Królestwo Partów|Partami]] i przyłączył [[Armenia|Armenię]] do imperium jako nową prowincję. W [[217]] udając się z Edessy na wojnę został zamordowany z inspiracji prefekta pretorianów - [[Makrynus|Makryna (Macrinusa)]] pod Carrhae (dzis. Harran w Turcji)<ref>Przez nasłanego setnika Marcjalisa wgwedług Herodiana (13,1-6), co powtarza Eliusz Spartianus (''Historia Augusta'', Anton. Karakalla 7); przez żołnierza-łucznika wgwedług Kasjusza Diona (LXXIX, 4-6). </ref>. Choć nie został pośmiertnie uznany za "boskiego" (''divus''), prochy jego spoczęły w mauzoleum Hadriana.
 
== Zobacz też ==
Linia 42:
 
== Bibliografia ==
* Cary M. Cary, Scullard H. H. Scullard, ''Dzieje Rzymu. Od czasów najdawniejszych do Konstantyna''. t. I, PIW, Warszawa 1992
* Herodian, ''Historia cesarstwa rzymskiego'' (przekł., wstęp i komentarz J. Wolski), Ossolineum, Wrocław 2004
* ''Historycy cesarstwa rzymskiego. Żywoty cesarzy od Hadriana do Numeriana'' (przekł., wstęp i kom. H. Szelest), Czytelnik, Warszawa 1966
* Kasjusz Dion, ''Historia rzymska'' (przekł.,wstęp i kom. Wł. Madyda), Ossolineum, Wrocław 1967
* Kotula T. Kotula, ''Septymiusz Sewerus, cesarz z Lepcis Magna'', Ossolineum, Wrocław 1987
* Krawczuk A. Krawczuk, ''Poczet cesarzy rzymskich'', Iskry, Warszawa 2006
* Iwaszkiewicz P. Iwaszkiewicz, Łoś W. Łoś, Stępień M. Stępień,''Władcy i wodzowie starożytności. Słownik'', WSiP, Warszawa 1998
* J. Prostko-Prostyński J., ''Karakalla'' [w] ''Słownik cesarzy rzymskich'', Wyd. Poznańskie, Poznań 2001
{{Władca-Cesarz rzymski|urząd=Cesarz rzymski|lata=[[211]] - [[217]]|poprzednik=[[Septymiusz Sewer]]|następca=[[Makrynus]]}}