Elektorzy Rzeszy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Elektorzy: gram. |
m →Historia: poprawa linków |
||
Linia 9:
Początkowo, we wczesnym [[Średniowiecze|średniowieczu]], króla niemieckiego miał wybierać [[lud]], czyli [[plemiona germańskie]]. Jednak w rzeczywistości wiec ludowy kierował się sugestiami książąt plemiennych i dygnitarzy cieszących się autorytetem, stąd szybko elekcje zamieniły się w zjazdy książąt. W XII - XIII w. decydowali już tylko książęta o największym prestiżu, a pozostali zatwierdzali ich uchwały automatycznie i stało się to swoistym precedensem.
Z czasem skład kolegium elektorskiego uległ formalizacji. Już w [[1212]] cesarz [[Fryderyk II Hohenstauf]] potwierdził uprawnienia elektorskie królów Czech (''König von Böhmen''), choć później były one jeszcze czasem kwestionowane. Po zamieszaniu wokół wyboru następcy cesarza [[Henryk VI
Podczas obrad [[Zjazd elektorów w Rhense|zjazdu w Rhense]] w [[1338]] elektorzy ogłosili, że mają pełne i wyłączne prawo do wyboru króla, niezależne od innych monarchów czy [[papież]]a.
Linia 17:
[[Elekcja cesarska|Elekcji króla]] dokonywano większością głosów we [[Frankfurt nad Menem|Frankfurcie nad Menem]] i koronowano (przynajmniej do końca średniowiecza) w [[Akwizgran]]ie. Elektorzy układali tekst kapitulacji wyborczej, czyli zbioru warunków, które musiał zaakceptować elekt.
Złota Bulla nadawała księstwom elektorskim i ich władcom liczne przywileje. Jednym z ważniejszych była [[Ordynacja rodowa|ordynacja]] ich dóbr, co stanowiło o niepodzielności krajów elektorskich, a zapobiegało ich rozdrabnianiu (a w konsekwencji osłabianiu) i zwiększaniu liczby elektorów. Księstwom elektorskim nadano [[Autonomia|autonomię]] prawno-sądowniczą - ich poddani nie mogli odwoływać się od decyzji swoich książąt do cesarza i urzędów cesarskich. Elektorowie uzyskali też prawo majestatu - traktowano ich jak osoby rangi królewskiej. Elektorzy tworzyli odrębną kurię [[Sejm Rzeszy (Święte Cesarstwo Rzymskie)|Sejmu
W [[XVII wiek|siedemnastym stuleciu]] do [[kolegium]] włączeni zostali: [[Bawaria|książę bawarski]] (''Herzog von Bayern'') oraz książę [[Hanower (państwo)#Księstwo Brunszwiku i Lüneburga|brunszwicko-luneburski]] (''Herzog von Braunschweig-Lüneburg'').
W [[1711]] cesarz [[Karol VI Habsburg]], w swojej kapitulacji wyborczej, musiał dać elektorom prawo do przeprowadzania elekcji następcy za życia aktualnego cesarza (
== Elektorzy ==
| |||