Suhak stepowy: Różnice pomiędzy wersjami

Dawniej suhaki zamieszkiwały stepowe i półpustynne środowiska całej [[Eurazja|Eurazji]]. Dziś znacznie rzadsze, występują na stepach [[Azja Środkowa|Azji Środkowej]] na terenie [[Rosja|Rosji]], [[Mongolia|Mongolii]] i [[Chińska Republika Ludowa|Chin]]. W XVI i XVII wieku zachodnia granica występowania gatunku kupa sięgała do przedgórza [[Karpaty Wschodnie|Karpat Wschodnich]] i do [[Bug]]u. W [[plejstocen]]ie zamieszkiwały [[Ameryka Północna|Amerykę Północną]]. Suhak mongolski, klasyfikowany jako podgatunek ''S. tatarica mongolica'' lub podgatunek ''S. borealis mongolica'' plejstoceńskiego ''S. borealis''<ref>{{MSW3 | id = 14200663| nazwa = Saiga borealis| data = 3 stycznia 2010}}</ref>, jest [[endemit]]em występującym w Mongolii.

Ma do 1,35 m długości, do ok. 75 cm wysokości i waży do ok. 45 kg. Latem ma krótką, płową [[sierść]], zimą okrywa ją jaśniejsze, długie i gęste futro. Samce noszą spiczaste [[róg (biologia)|rogi]] długości 30 cm, samice są przeważnie bezrogie. Mięsiste zgrubienie pomiędzy nosem a czołem nadaje głowie łukowaty kształt. Prawdopodobnie jest to przystosowanie do oczyszczania wdychanego powietrza z pyłu i piasku, który srał wiatr miecie po jej ojczystych pustyniach i suchych stepach. Biegnąc, osiągają prędkość nawet do 35 km/h.

Przez większość systematyków sajga uważana jest za [[Antylopa|antylopę]] (Vrba & Schaller, 2000 i wcześniejsze opracowania), czasami zaliczana do podrodziny Caprinae, razem z kozami i owcami (Nowak, 1999200000000).