Max von Sydow: Różnice pomiędzy wersjami

'''Max Carl Adolf von Sydow''' (ur. 10 kwietnia 1929 roku w [[Lund (miasto)|Lund]], w prowincji [[Skania]], na południu [[Szwecja|Szwecji]]) – [[Szwecja|szwedzki]] [[aktor]] znany przede wszystkim z wielu filmów wyreżyserowanych przez [[Ingmar Bergman|Ingmara Bergmana]].

Urodził się w rodzinie klasy średniej jako syn [[baron]]owej Grety Rappe i [[Etnologia|etnologa]] profesora Carla Wilhelma von Sydow. W szkole średniej wraz z kilkoma kolegami założył klub teatralny, który zachęcił go do decyzji o przyszłym zawodzie. W [[1948]] został przyjęty do Królewskiej Akademii Teatralnej w [[Sztokholm]]ie. W latach [[1948]]-[[1951|51]] występował na deskach [[teatr]]ów z [[Ingrid Thulin]]. Jego pierwszą rolą ekranową był Nils w dramacie [[Alf Sjöberg|Alfa Sjöberga]] ''Tylko matka'' (''Bara en mor'', [[1949 w filmie|1949]]). Po ukończeniu studiów otrzymał angaż w teatrze w [[Norrköping]] i [[Malmö]]. Jego praca na planie filmowym [[Ingmar Bergman|Ingmara Bergmana]] stała się dobrze znana na arenie międzynarodowej, co sprawiło, że zaczął otrzymywać oferty z zagranicy.

Jego światowa kariera rozpoczęła się od kreacji [[Jezus Chrystus|Jezusa]] w [[Biblia|biblijnej]] superprodukcji [[hollywood]]zkiej ''Opowieść wszech czasów'' (''The Greatest Story Ever Told'', [[1965 w filmie|1965]]) z udziałem takich sław jak [[Charlton Heston]], [[Martin Landau]], [[Angela Lansbury]], [[Sidney Poitier]], [[Telly Savalas]], [[Shelley Winters]] i [[John Wayne]]. Od tamtej pory jego kariera obejmuje bardzo różne ekranowe role, takie jak Abner Hale, religijny fundamentalista, który otrzymuje rozkaz udania się na [[Hawaje]] jako [[misjonarz]] w dramacie ''Hawaje'' (''Hawaii'', [[1966 w filmie|1966]]) z [[Julie Andrews]], [[Gene Hackman]]em i [[Richard Harris|Richardem Harrisem]], cesarz Ming w filmie [[Fantastyka naukowa|sci-fi]] ''[[Flash Gordon (film 1980)|Flash Gordon]]'' ([[1980 w filmie|1980]]), artysta Fryderyk w [[Komedia romantyczna|komedii romantycznej]] [[Woody Allen]]a ''[[Hannah i jej siostry]]'' (''Hannah and Her Sisters'', [[1986 w filmie|1986]]) z [[Mia Farrow|Mią Farrow]] [[Dianne Wiest]], [[John Turturro|Johna Turturro]] i [[Carrie Fisher]], Ernst Stavro Blofeld w nieoficjalnej produkcji o [[James Bond|Jamesie Bondzie]] ''[[Nigdy nie mów nigdy (film 1983)|Nigdy nie mów nigdy]]'' (''Never Say Never Again'', [[1983 w filmie|1983]]), Sidka w telefilmie [[Biblia|biblijnym]] [[American Broadcasting Company|ABC]] ''Samson i Dalila'' (''Samson and Delilah'', [[1984 w filmie|1984]]) u boku [[Antony Hamilton|Antony'egoAntony’ego Hamiltona]], [[Piotr Apostoł]] w [[miniserial]]u ''[[Quo Vadis? (serial telewizyjny)|Quo vadis?]]'' ([[1985 w filmie|1985]]) z [[Klaus Maria Brandauer|Klausem Marią Brandauerem]] czy [[Dawid (król Izraela)]] w telefilmie [[Biblia|biblijnym]] ''Salomon'' (''Solomon'', [[1997 w filmie|1997]]) u boku [[Ben Cross|Bena Crossa]], [[Anouk Aimée]], [[Dexter Fletcher|Dextera Fletchera]] i [[Vivica A. Fox|Viviki A. Fox]]. Był także [[narrator]]em telefilmu [[Biblia|biblijnego]] ''Opowieści biblijne: Samson i Dalila'' (''Samson and Delilah'', [[1996 w filmie|1996]]) z [[Elizabeth Hurley]].

Za rolę Lassefara w dramacie ''[[Pelle zwycięzca]]'' (''Pelle erobreren'', [[1987 w filmie|1987]]) zdobył nominację do nagrody [[Nagroda Akademii Filmowej|Oscara]]. W [[1988]] roku debiutował jako [[reżyser]] [[melodramat]]u ''Ved Vejen''.

Był żonaty z Christiną Olin (od [[1 sierpnia]] [[1951]] do [[1996]]), z którą ma dwóch synów: Claesa S. i Henrika. W dniu [[30 kwietnia]] [[1997]] roku w [[Prowansja|Prowansji]] ponownie się ożenił z francuską reżyser Catherine Brelet, matką dwóch synów – Cédric'aCédrica i Yvana. Zamieszkali w [[Paryż]]u.

* ''[[Sędzia Dredd (film 1995)|Sędzia Dredd]]'' (''Judge Dredd'', [[1995 w filmie|1995]]) -– Sędzia Fargo