Anioł Pański: Różnice pomiędzy wersjami

 

== W literaturze polskiej ==

Pierwsze wzmianki o modlitwie pojawiły się w literaturze polskiej w okresie przełomu romantycznego, m.in. w wierszu ''Dzwonek wiejski'' [[Kazimierz Brodziński|Kazimierza Brodzińskiego]], w ''[[Pan Tadeusz|Panu Tadeuszu]]'' ks. XI [[Adam Mickiewicz|Adama Mickiewicza]], w ''Złotej czaszce'', ''Księdzu Marku'' i ''Śnie srebrnym Salomei'' [[Juliusz Słowacki|Juliusza Słowackiego]], w ''Mazurze za wołami'' [[Teofil Lenartowicz|Teofila Lenartowicza]]. Motyw tej modlitwy ma bardziej refleksyjny charakter u [[Kornel Ujejski|Kornela Ujejskiego]] ''Anioł Pański'', [[Henryk Sienkiewicz|Henryka Sienkiewicza]] ''[[Rodzina Połanieckich]]'', ''[[Potop (powieść)|Potop]]'', i [[Władysław Reymont|Władysława Reymonta]] ''[[Chłopi (powieść)|Chłopi]]''. Poeci [[Młoda Polska|młodopolscy]] wykorzystywali ten motyw do uzyskania efektów nastrojowych (m.in. [[Włodzimierz Perzyński]] ''Anioł Pański'', [[Kazimierz Przerwa-Tetmajer]] ''Anioł Pański''). Motyw dzwonów bijących na Anioł Pański pojawia się też w powieści [[Pola Gojawiczyńska|Poli Gojawiczyńskiej]] pt. ''Stolica''<ref>Jerzy Starnawski, ''Anioł Pański'', [w:] ''Encyklopedia katolicka'', t. 1, Lublin 1973, s. 614.</ref>.