Kościół Przemienienia Pańskiego w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

Biskup poznański [[Stefan Wierzbowski|Wierzbowski]] wydał 27 grudnia [[1681]] kanoniczne zezwolenie na założenie klasztoru. Król zakupił plac i dom na ul. Miodowej. W pierwszej kolejności wybudowana została kaplica ([[1682]]), w której zakonnicy rozpoczęli odprawianie nabożeństw, szybko zyskując przychylność mieszkańców Warszawy. W kolejnym roku (11 lipca) król nakazał wydać ''dyplom fundacyjny'' dla klasztoru. Kamień węgielny pod kościół został położony 23 lipca [[1683]], w przededniu [[Bitwa pod Wiedniem (1683)|wyprawy wiedeńskiej]]. Na uroczystości był obecny [[Jan III Sobieski]], królowa [[Maria Kazimiera d'Arquien|Maria Kazimiera]], synowie, nuncjusz apostolski Opizo Pallavicini arcybiskup Efezu, biskup Wierzbowski, senatorowie, hetmani, ministrowie i tłumy warszawiaków. Na kamieniu, zamiast pierwotnych słów ''Christo Redemptori Joannes III. Polon. Rex …'' król nakazał wyryć słowa ''Christo Triumphatori Joannes III. Polon. Rex ….''

 

 

Ostateczny projekt realizacyjny kościoła przygotował prawdopodobnie [[Tylman z Gameren]]. Papież [[Innocenty XII]] w brewe z 1 grudnia [[1694]] wcielił ''fundacje'' (wyniesione później do stopnia ''klasztory'') w Warszawie i Krakowie do prowincji toskańskiej, zakazał zakonnikom opuszczania konwentów bez zgody Stolicy Apostolskiej, wyjął braci spod jurysdykcji biskupa diecezjalnego i zezwolił na utworzenie nowicjatu dla 12 Polaków. Nowym ''kommissarzem jeneralskim'' kapucynów w Polsce został o. Franciszek Arrezzi. Tak opisuje przybycie o. Arrezzi do Warszawy J. Bartoszewicz<ref name="Kap" /> (pisownia oryginalna):{{Cytat|... ojciec Franciszek Arrezzi przez Kraków Wisłą z czternastą braćmi przybył do Warszawy. Udali się prosto do kościoła ś-to Jańskiego; tu padłszy na kolana, podziękowali Bogu za szczęśliwą podróż i hymn do ś-go Ambrożego odmówili. Przybiegł zaraz do kościoła ks. Mikołaj Popławski biskup inflancki i czule ich powitał. Było tam, jak mówi kronika klasztorna, kapłanów siedmiu, kleryków trzech i braci pięciu. Szli ojcowie wśród tłumów ludu do swojego klasztoru, tutaj przybywszy złożyli brewjarze (to był cały ich majątek który z sobą przynieśli) i udali się do nuncyjusza księdza Santa Crozze z uszanowaniem... czule od niego powitani wrócili do klasztoru, gdzie zastali już listy od króla i królowej z Jaworowa... Ojcowie nasi oglądali już kościół skończony zupełnie podówczas, skromny na pozór, wewnątrz całkiem mozaikowany. Ojciec Arrezzi przeląkł się tego niesłychanego na kapucynów zbytku...}}