Państwo neutralne: Różnice pomiędzy wersjami

Niektóre z państw zachowują neutralność jedynie w określonym konflikcie lub określonej sytuacji, niektóre natomiast czynią z niej podstawą swojej [[polityka zagraniczna|polityki zagranicznej]]. Wśród tych ostatnich wymienia się m.in. [[Finlandia|Finlandię]] i [[Szwecja|Szwecję]]{{fakt|data=2010-03}}. Prawa i obowiązki państwa neutralnego normuje [[Konwencje haskie|V Konwencja Haska]] z 1907 r. Prowadzenie polityki neutralności nie jest jednak tożsame z posiadaniem statusu państwa trwale (wieczyście) neutralnego i w jakimkolwiek stopniu nie zabezpiecza bezpieczeństwa państwa neutralnego, jego niepodległości i integralności terytorialnej, jest bowiem jedynie cechą własnej polityki, nie odnosi się natomiast do polityki innych państw, ani też nie istnieją jakiekolwiek szczególne gwarancje bezpieczeństwa państw neutralnych na gruncie prawa międzynarodowego. Co więcej, zabezpieczenie bezpieczeństwa państwa przy prowadzeniu polityki neutralności, wymaga dysponowania szczególnie silnymi siłami zbrojnymi w porównaniu do innych państw danego regionu. Ogłoszenie neutralności w konflikcie zbrojnym nie gwarantuje bezpieczeństwa danemu państwu np. podczas [[III wojna północna|III wojny północnej]] wojska szwedzkie wkroczyły na terytorium formalnie neutralnej wówczas [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej]] (do 1704), <ref>Natomiast na początku II wojny światowej Szwecja jako państwo neutralne pełniła funkcję opiekuna polskich jeńców w niewoli niemieckiej ([[Polsko-szwedzkie stosunki podczasw latach II wojny światowej]])</ref> podczas II wojny światowej początkowo Holandia ogłosiła neutralność co nie zapobiegło atakowi ze strony III Rzeszy (podobnie atak Cesarstwa Niemieckiego na Francję nastąpił przez terytorium neutralnej Belgii na początku I wojny światowej).