Bitwa pod Guilford Court House: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 47:
Po bitwie brytyjscy żołnierze znaleźli się rozproszeni na obszernym, zalesionym terenie, bez żywności i dachu nad głową. W nocy nastąpiła gwałtowna ulewa; 50 rannych zmarło przed świtem. Pogoń za Amerykanami nie była możliwa bez taborów, a te znajdowały się kilkanaście kilometrów w tyle.
Greene, pragnąc za wszelką cenę uniknąć następnej bitwy wycofywał się, przy czym przywrócił porządek w szeregach i wzmocnił morale wojska. Cornwallis ze swej strony, mając obecnie mniej niż półtora tysiąca ludzi pod bronią, zrezygnował z pościgu za Greene'm, zawrócił do Hillsborough, gdzie przez krótki czas odgrywał rolę zwycięzcy, zdobywcy Georgii i obu Karolin. Jednak po kilku tygodniach opuścił wnętrze kraju i wycofał się na wybrzeże, do [[Wilmington (Karolina Północna)|Wilmington]], gdzie miał zamiar zdobyć uzupełnienia i zaopatrzenie dla swej armii.
W Wilmington generał brytyjski zdołał wprawdzie zyskać setki koni dla swej kawalerii i około 12 tysięcy "wyzwolonych" czarnych niewolników, którzy zasilili jego wojsko, ale stracił całkowicie kontrolę nad południowymi koloniami, ku którym skierował się, niezrażony porażką Greene. Ten ostatni powiedział po wojnie: ''"Walczyliśmy, braliśmy cięgi i znów walczyliśmy"''. Greene poniósł porażkę w polu, ale tak poważnie osłabił Cornvallisa, że zdecydowanie przyspieszył jego kapitulację wobec [[
== Zobacz też ==
|