28 tygodni później: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Linki zewnętrzne: ZdB: ujednolicenie szablonów filmowych |
|||
Linia 32:
Don ([[Robert Carlyle]]) i jego żona Alice ([[Catherine McCormack]]) przygotowują obiad dla ocalałej grupy ludzi w silnie umocnionym domku gdzieś na wsi w opanowanej [[Wirusy|wirusem]] Furii [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. Posiłek przerywają im odgłosy dobijającego się do drzwi młodego chłopca. Don wpuszcza go do środka i dowiaduje się, że ten jest ścigany przez swoich rodziców, którzy zostali zakażeni wirusem. Chwilę później grupa zakażonych odkrywa kryjówkę niedobitków i włamuje się do niej. Przerażony Don porzuca na pastwę zarażonych swoją żonę, która chce za wszelką cenę uratować chłopca i odmawia ucieczki bez niego.
W ciągu następnych 28 tygodni wszystkie ofiary wirusa Furii zginęły śmiercią głodową
Tammy i Andy postanawiają pewnego dnia zapuścić się do zakazanej, niestrzeżonej części miasta, w której znajdował się ich dom. Niespodziewanie odnajdują tam swoją żywą matkę. Cała trójka zostaje przechwycona przez oddziały specjalne i poddana kwarantannie. Don dowiaduje się o całym zdarzeniu i jest zszokowany, że jego żona przeżyła. Okazuje się, że stało się tak dzięki wadzie genetycznej powodującej [[różnobarwność tęczówki]], którą posiada również jej syn, Andy. Pozwoliło to jej nie zachorować, jednak badania krwi wykazują, że jest ona [[nosiciel]]ką wirusa Furii. Don postanawia się podkraść do izolatki, w której zamknięta jest Alice. Próbuje się przed nią usprawiedliwiać i ją przepraszać i w końcu postanawia ją pocałować. W ten sposób za pośrednictwem [[ślina|śliny]] zaraża się wirusem.
|