'''Skala twardości Mohsa''' to− dziesięciostopniowa skala twardości [[minerał]]ów charakteryzująca odporność na zarysowania materiałów twardszych przez materiały bardziej miękkie. Została stworzona w [[1812]] roku przez niemieckiego [[Mineralogia|mineraloga]] [[Friedrich Mohs|Friedricha Mohsa]]. Twardość poszczególnych [[minerał]]ów nie jest ułożona proporcjonalnie i liniowo, lecz ma charakter porównawczy. Minerały są ustawione od najbardziej miękkiego do najtwardszego. Każdy minerał może zarysować minerał poprzedzający go na skali (bardziej miękki) i może zostać zarysowany przez następujący w skali po nim (twardszy). Jest to jedynie skala orientacyjna, a klasyfikacja polega na tym, że jeżeli badany minerał będzie w stanie zarysować powierzchnię minerału wzorcowego, będzie zaklasyfikowany z jego twardością. Przykładowo jeżeli minerał badany zarysuje powierzchnię [[kwarc]]u, będąc jednocześnie rysowany przez niego, będzie miał taką samą twardość. Jeżeli minerał badany będzie w stanie zarysować np. kwarc, a ten nie będzie w stanie zarysować materiału badanego, to twardość próbki jest uznawana za co najmniej 7,5 (porównanie z [[topaz]]em mówi, czy nie jest większa).
Twardość minerałów jest własnością kierunkową tzn., że może być odmienna w różnych kierunkach (przykładem takiej anizotropii twardości jest minerał [[kyanit]] (zwanym dawniej ''dysten'' co znaczy dwie twardości) o wzorze chemicznym Al<sup>VI</sup>Al<sup>IV</sup>[SiO<sub>5</sub>]. Wzdłuż osi krystalograficznej Z wykazuje twardość ok. 3,5 w skali Mohsa, natomiast prostopadle do tej osi twardość zwiększa się do około 7.
