Nakszbandijja: Różnice pomiędzy wersjami

Wielu jej członków stało na czele powstań przeciwko władzy [[car]]skiej i komunistycznej na ziemiach byłych republik [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] w Azji Środkowej. Tariki nakszbandijja była głównym organizatorem religijnej i antykolonialnej walki na [[Kaukaz Północny|Północnym Kaukazie]]. Wpływy tego porządku wzrosły na [[Kaukaz (kraina historyczna)|Kaukazie]] na początku [[XIX wiek|XIX]] w., głównie za sprawą jego bocznego nurtu – [[chalidija]], biorącego swą nazwę od imienia [[szejch]]a [[Chalid al-Szachrazuri|Chalida al-Szachrazuri]]. Pierwszym z przywódców religijnych wprowadzających porządek nakszbandijja na Kaukazie był [[Ismail al-Kurdumiri]], czynny w [[Chanat Szirwa|chanacie szirwańskim]]. Jego nauki na grunt [[Dagestan]]u z powodzeniem przeniósł szejch [[Chas Muhammad al-Shirwani]], który z czasem zastąpił [[Muhammad al-Jaragi|Muhammadzie al-Jaragi]]. Działalność kaznodziejska tego ostatniego zyskała wielki rozgłos, wzmacniany opowieściami, jakoby czynił [[Cud (religia)|cuda]] i był zesłany przez samego [[Allah]]a. Wielu uczonych uważa go za twórcę religijno-politycznego ruchu zwanego [[miurydyzm]]em. Jego następcą (jako przywódca nakszbandijji na Kaukazie) został [[Said Dżamal al-Ghumuqi]].

 

 

== Najważniejsze odłamy ==