Kinder-KL Litzmannstadt: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AusLodz (dyskusja | edycje)
dodanie istotnych linków w punkcie "fakty i mity"
drb.
Linia 94:
W 70. rocznicę utworzenia obozu odsłonięto na ścianach kamienic w dzielnicy Bałuty trzy murale przedstawiające postaci dzieci z obozu dla dzieci i młodzieży polskiej. Autorami są Piotr Saul – asystent na Wydziale Malarstwa i Rzeźby [[Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu|ASP we Wrocławiu]] oraz student [[Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi|łódzkiej ASP]] Damian Idzikowski<ref>{{Cytuj stronę | url = http://wyborcza.pl/1,91446,13009555,Lodz__Obchody_70__rocznicy_utworzenia_przez_Niemcow.html | tytuł = Łódź. Obchody 70. rocznicy utworzenia przez Niemców obozu dla dzieci | opublikowany = Gazeta Wyborcza | data = 07 grudnia 2012 | data dostępu = 2014-01-30}}</ref>.
 
7 listopada 2013 r., w lewej nawie [[Bazylika archikatedralna św. Stanisława Kostki w Łodzi|łódzkiej katedry]], została odsłonięta tablica upamiętniająca ofiary obozu (jakkolwiek zawiera błąd merytoryczny dotyczący ogólnej ilościliczby ofiar obozu), poświęcona przez abp. M. Jędraszkiewicza{{u|jedraszkiewicz}}. Następnie zgromadzeni na uroczystości przeszli, niosąc zdjęcia identyfikacyjne niektórych małych więźniów, z katedry na teren byłego obozu, który otoczyli symbolicznym kręgiem<ref>mt, Procesja do obozu przy Przemysłowej, [w:] "Polska. Dziennik Łódzki", 7 XI 2013, nr 269, s. 5.</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://archidiecezja.lodz.pl/new/?news_id=26e37d1adcb320bed03384922e1bec96 | tytuł = Podsumowanie uroczystości ku czci ofiar obozu "na Przemysłowej" | data = 8 listopada 2013 r. | data dostępu = 2013-11-19}}</ref>.
 
{{Grafika rozwinięta
Linia 126:
 
== Fakty i mity na temat obozu ==
Z obozem przy ul. Przemysłowej związanychzwiązane jest kilkanieprawdziwe mitówinformacje lub wręcz bzdur([http://www.youtube.com/watch?v=od0E9pbj0kE]), które krążą jeszcze w popularnym obiegu informacyjnym -– dotyczą przede wszystkim ilośćliczby więźniów oraz ofiar - pomimo ciągłego ich korygowania przez oddz.oddział łódzki Instytutu Pamięci Narodowej [IPN] ([http://www.youtube.com/watch?v=qGT7DWkIi_0]) oraz pracowników merytorycznych [[Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi]], zajmujących się okresem II wojny światowej w Łodzi i okręgu łódzkim.
 
* '''ilośćliczba więźniów i ofiar''' - J. Witkowski, we wspomnianej monografii n.t.dotyczącej obozu (str. 113-114) zawarł informację nie sprawdzoną gruntownie oraz opartą na szacunkach iż przez obóz przeszło co najmniej 12-13 tys. więźniów, z których - według przez niego dokonanych szacunków - zmarło na miejscu około 1/3, czyli 4.0004000. Według ustaleń śledztwa prowadzonego przez łódzki IPN przez obóz przy ul. Przemysłowej przeszło ok. 3 tys. osób, natomiast zmarło, według udokumentowanych danych, minimum 130 więźniów; w dniu oswobodzenia na terenie obozu znajdowało się ok. 1 tys. małych więźniów.
* '''ilośćliczba ofiar epidemii tyfusu''' - według J. Witkowskiego (s. 114) podczas epidemii tyfusu naw przełomieokresie latod XIIgrudnia 1943/III do marca 1944 zachorowało ok. 1 tys. więźniów, z czego 2/3 zmarło, przy czym przeciętny stan obozu w tym okresie to ok. 1000 więźniów. Według oficjalnych raportów administracji obozowej w początkowej fazie epidemii zmarło kilkanaściekilkunastu małych więźniów. W czasie jej [[apogeum]], w specjalnie przeznaczonym dla jej zwalczenia szpitalu w getcie (przy MatrosenstrasseMatrossenstrasse, opróźnionymopróżnionym w trybie pilnym z pacjentów żydowskich), zostało umieszczonych ok. 280 dzieci, wśród których nie zanotowano żadnego przypadku śmiertelnego<ref>Kronika getta łódzkiego. Wyd. 2 popr. Łódź 2010 - Sprawozdania Dzienne z 1943, nr-y. 350-353, 357; 1944: 6, 20, 2931, 62, 65. / Na pewno, dla szybkiej likwidacji epidemii, administracja obozowa przekazywała do getta każdy przypadek zachorowania.</ref>.
 
{{Commonscat|The camp for Polish children and youth – Przemysłowa Street (Łódź)}}
Linia 136:
<ref name="nazwa">Dokładne przetłumaczenie jego oficjalnej nazwy na język polski jest kłopotliwe językowo i historycznie. ''Verwahren'' to m.in. schować, chować, przechowywać, czyli dokładnie przekładając winno być ''obóz przechowawczy dla młodych Polaków'', co nieco dziwnie brzmi w języku polskim. Zważywszy na główny powód jego utworzenia: odizolowanie niemieckich dzieci od polskich, przebywających do tej pory we wszelkiego rodzaju niemieckich placówkach wychowawczych, które ponoć miały je demoralizować, określenie „prewencyjny” lub wręcz „izolacyjny”, wydaje się być formą najbardziej właściwą z historycznego i językowego punktu widzenia. Natomiast oficjalna nazwa nie zawiera pierwiastka słownego sugerującego jakikolwiek charakter „wychowawczy” tegoż obozu.</ref>
<ref name="jazdzynski">Reportaż prezentował ówczesny, niepełny, stan wiedzy o obozie. Stało się to powodem oskarżania autora o fałszowanie historii (vide: [[Aleksander Szumański]], Mord polskich dzieci w Łódzkim getcie. W-wa 2013, Wyd. "Bollinari"; por. rec. Wojciech Źródlak, Mord polskich dzieci w łódzkim getcie. Plagiat w patriotycznym oleju; [w:] "Kronika miasta Łodzi", 2013, nr 3, ss. 219 - 224).</ref>
<ref name="jedraszkiewicz">Podana ilośćliczba ofiar obozu (12&nbsp;000) jest błędna, co wynika z ustaleń śledztwa w sprawie tego obozu prowadzonego przez łódzki oddział Instytutu Pamięci Narodowej; przewyższa ogólną ilośćliczbę małych więźniów, która była tu więziona w czasie całego okresu jego funkcjonowania obozu.</ref>
}}
 
Linia 151:
; publikacje
* Józef Wnuk, Helena Radomska-Strzemecka, Dzieci polskie oskarżają, PAX, Warszawa '''1961'''.
* Józef Witkowski: Hitlerowski obóz koncentracyjny dla małoletnich w Łodzi. Wrocław '''1975''' <small>'''(Autor był więźniem tego obozu. Praca nieco już przestarzała faktograficzne i źródłowo oraz miejscami mocno dyskusyjna, np. w zakresie ilościliczby więźniów i ofiar, ale nadal podstawowa monografia historyczna tego obozu.)</small>
* Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich, 1939-1945. Informator historyczny. Warszawa 1979 (ss. 297-298).
* Roman Harbar, Zofia Tokarz, Jacek Wilczur, Czas niewoli, czas śmierci, Interpress, Warszawa '''1979'''.