Klemens VII (antypapież): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}} |
|||
Linia 39:
|www =
}}
'''Klemens VII''' (właśc. '''Robert de Genève''', '''Robert z Genewy'''; ur. w [[1342]] w [[Genewa|Genewie]]{{r|Wollpert}} lub [[Annecy]]{{r|FIU}}, zm. [[16 września]] [[1394]] w [[Awinion]]ie{{r|Wollpert}}) – [[antypapież]]
== Życiorys ==
Linia 46:
Wybitny dyplomata i dowódca Państwa Kościelnego. Papież [[Grzegorz XI]] powierzył mu funkcję [[legat]]a na terenie północnych [[Włochy|Włoch]] oraz organizowanie wojsk zaciężnych przeciw władcom [[Mediolan]]u, [[Visconti]]m i [[Florencja|Florencji]]{{r|Kelly}}. Robert z Genewy wspólnie z kardynałem [[Francesco Tebaldeschi]] zwerbował [[wojsko najemne|wojska zaciężne]] pod dowództwem [[kondotier]]a [[John Hawkwood|Johna Hawkwooda]], które zdobyły [[Bolonia|Bolonię]], a 3 lutego 1377 dokonały rzezi ludności miasta [[Cesena]] (po zdobyciu miasta, nieprzychylni kardynałowi, nadali mu przydomek ''Rzeźnika z Ceseny''). Otworzyło to drogę do powrotu papieża do [[Rzym]]u.
Podczas [[konklawe]] w Rzymie po śmierci [[Grzegorz XI|Grzegorza XI]] doszło do zamieszek ulicznych. Rzymianie w obawie, że kolejny [[papież]] ponownie zdecyduje się wyjechać z [[Państwo Kościelne|Państwa Kościelnego]] domagali się od [[
Antypapież Klemens VII ekskomunikował papieża Urbana VI i rozpoczął wojnę celem zagarnięcia [[Rzym]]u{{r|Kelly}}. Wojska [[papież]]a zwyciężyły jednak armię [[antypapież]]a pod [[Marino (Włochy)|Marino]], zajęły [[Zamek Świętego Anioła]] i przejęły kontrolę nad [[Rzym]]em. Klemens VII wycofał się do [[Neapol]]u, a w czerwcu 1379 udał się do [[Awinion]]u{{r|Kelly}}. Wkrótce potem antypapieża poparły Francja, Burgundia, Sabaudia, Szkocja, Kastylia i Aragonia{{r|Kelly}}. Po stronie Urbana stanęły Niemcy, Anglia, Dania, Węgry, Skandynawia i Polska{{r|Kelly}}. We [[Francja|Francji]] jako kuzyn króla, Klemens cieszył się opieką i bezpieczeństwem. Wiódł życie wystawne, otaczając się przepychem, co zmusiło go do nałożenia wysokich podatków{{r|Kelly}}. Zwołał jedenaście [[konsystorz]]y, na których powołał ponad trzydziestu kardynałów, głównie Francuzów; przyjął także dwóch kardynałów rzymskich, zrażonych okrucieństwem Urbana{{r|Kelly}}. Prowadził kampanię a rzecz zdobycia Rzymu i wygnania prawowitego papieża (zdobył wpływy m.in. w południowych Włoszech, Neapolu i Lombardii){{r|Kelly}}. Był przekonany o ważności swojego wyboru i nie wykazywał najmniejszej ochoty do zakończenia schizmy{{r|Kelly}}.
|