'''Friedrich-Werner von der Schulenburg''' (ur. [[20 listopada]] [[1876]] w [[Kemberg]]; zm. [[10 listopada]] [[1944]] w [[Berlin]]ie) - [[Niemcy|niemiecki]] [[dyplomata]].
Był niemieckim [[arystokrataarystokracja|arystokratą]], a od [[1935]] roku pełnił funkcję [[ambasador]]a [[III Rzesza|Niemiec]] w [[Moskwa|Moskwie]]. Wierzył, że możliwa jest współpraca obydwu państw i za wszelką cenę chciał zapobiec wojnie. We wrześniu [[1939]], mimo stanu wojny pomiędzy [[Polska|Polską]] a Niemcami, jako [[Korpus dyplomatyczny|dziekan korpusu dyplomatycznego]] w Moskwie, pomógł ambasadorowi Polski, [[Wacław Grzybowski|Wacławowi Grzybowskiemu]] i pozostałym członkom polskiego personelu dyplomatycznego, których [[Przywileje i immunitety dyplomatyczne|immunitet dyplomatyczny]] po [[Agresja ZSRR na Polskę 1939|agresji ZSRR na Polskę]] zakwestionowały władze [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]], opuścić granice tego państwa<ref>Władze ZSRR utrzymywały,że państwo polskie przestało istnieć, a w konsekwencji immunitet dyplomatów polskich wygasł.</ref>.
W czerwcu [[1941]] roku powrócił do Berlina. Po klęsce pod [[StalingradWołgograd|Stalingradem]]em w styczniu [[1943]] ([[Bitwa stalingradzka]]) roku przyłączył się do organizacji antynazistowskiej planującej usunięcie [[Führer]]a. Obiecano mu, że w nowym rządzie obejmie stanowisko ministra spraw zagranicznych. [[Zamach 20 lipca|Zamach 20 lipca 1944 roku]] nie udał się, a Hitler przeprowadził krwawy odwet. Schulenburg został aresztowany i stracony 10 listopada br1944.
