John Harrison: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) uzupełnienie |
Niezgodne z "historyczne przykłady crowdsourcingu" w artykule "Crowdsourcing", drobne techniczne |
||
Linia 2:
'''John Harrison''' (ur. [[24 marca]] [[1693]], zm. [[24 marca]] [[1776]]) – [[Wielka Brytania|angielski]] [[cieśla]] i [[zegarmistrz]] samouk; zbudował pierwszy [[Zegar (czasomierz)|zegar]] (tzw. [[chronometr]]), który mógł być używany na [[statek wodny|statkach]].
Umożliwiło to rozwiązanie problemu określania [[długość geograficzna|długości geograficznej]]. Dzięki swej konstrukcji Harrison zdobył ustanowioną w 1714 roku przez ustawę ''Longitude Act'' <ref>[http://timeandnavigation.si.edu/multimedia-asset/longitude-act-of-1714 ''Longitude Act of 1714'']</ref> nagrodę [[Parlament Wielkiej Brytanii|parlamentu brytyjskiego]] w wysokości
Harrison urodził się w miejscowości [[Foulby]], niedaleko [[Wakefield (Anglia)|Wakefield]] w hrabstwie [[Yorkshire (Anglia)|Yorkshire]]. Około roku 1700 jego rodzina przeniosła się do miejscowości [[Barrow upon Humber]]. John był najstarszym dzieckiem w rodzinie i został przyuczony do zawodu cieśli przez ojca. Pracując jako cieśla, zajmował się naprawą zegarów w wolnym czasie.
Linia 17:
* H-4 – ukończony w roku 1759, który dzięki zastosowaniu kamieni szlachetnych jako łożysk dla miniaturowych kół zębatych przypominał duży zegarek kieszonkowy (13 cm średnicy, waga 1,5 kg). Zegar ten, pod koniec roku 1761, na pokładzie okrętu [[HMS Deptford|HMS "Deptford"]] wyruszył w rejs z [[Portsmouth]] do [[Kingston (miasto na Jamajce)|Kingston]] na [[Jamajka|Jamajce]], którego celem było udowodnienie przydatności zegara do pomiaru długości geograficznej. Maksymalny błąd chronometru w czasie rejsu nie przekroczył 1 minuty i 15 sekund (przy marginesie błędu dopuszczonym przez ''Longitude Act'' w wysokości 2 minut – co odpowiadało połowie stopnia (30 minutom) długości geograficznej). Mimo takiego rezultatu na wniosek komisji Harrison otrzymał jedynie połowę nagrody (10 000 funtów). Dopiero po 4 latach i interwencji [[Jerzy III Hanowerski|króla Jerzego III]] otrzymał w czerwcu 1773 roku drugą połowę.
{{Przypisy}}
=== Bibliografia ===
* {{cytuj książkę |tytuł=Dzieje zegara |autor=[[Ludwik Zajdler]] |wydawca=Wiedza Powszechna |miejsce=Warszawa |rok=1980 |isbn=83-2140-132-5}}
| |||