Monarchia wczesnopiastowska: Różnice pomiędzy wersjami

 

=== Chrzest (966) ===

 

=== Bitwa pod Cedynią (972) ===

 

=== Przyłączenie Śląska (991) ===

 

=== Próby podporządkowania Prusów – śmierć św. Wojciecha (997) ===

W [[1000]] roku [[Święty Cesarz Rzymski|cesarz]] [[Otton III (cesarz rzymski)|Otton III]] pod pretekstem pielgrzymki do grobu kanonizowanego [[Święty Wojciech|Wojciecha]] udał się do Gniezna. Główną przyczyną spotkania obu władców były plany stworzenia [[Cesarstwo uniwersalistyczne|uniwersalistycznego cesarstwa]] przez Ottona, którego częścią miała być Polska pod rządami Chrobrego. Tzw. [[Zjazdy gnieźnieńskie|zjazd gnieźnieński]] stał się okazją do zaprezentowania potęgi młodego państwa i umocnienia jego pozycji. Zapadło wtedy postanowienie o utworzeniu w Polsce [[Archidiecezja|arcybiskupstwa]] w Gnieźnie (pierwszym arcybiskupem został brat [[Święty Wojciech|św.Wojciecha]], Radzim-Gaudenty) oraz 3 biskupstw: we Wrocławiu, Kołobrzegu oraz Krakowie. Zapewniało to uniezależnienie się polskiego Kościoła od arcybiskupstwa Magdeburskiego. Otton III wyraził też zgodę na koronację Bolesława, do której jednak wówczas nie doszło na skutek „zagubienia” się korony w drodze z Rzymu. Zamiast do Polski trafiła ona na Węgry.

 

Po śmierci Ottona rozpoczął się okres konfliktów polsko-niemieckich. W [[1002]] roku Bolesław zajął [[Łużyce]], [[Łużyce Górne|Milsko]] i [[Marchia Miśnieńska|Miśnię]], a w rok później, korzystając z walk o tron w Czechach, wkroczył do [[Praga|Pragi]] i podporządkował sobie [[Czechy]], [[Morawy]] i [[Słowacja|Słowację]]. Odmówił przy tym złożenia z podbitych ziem [[Hołd lenny|hołdu]] cesarzowi. W [[1004]] roku został z Czech usunięty przez miejscową ludność. Zajęcie Łużyc i odmowa złożenia hołdu spowodowały wybuch wojny z Cesarstwem Rzymskim. W [[1005]] roku wyrusza wielka wyprawa cesarza [[Henryk II Święty|Henryka II]] z Czechami i [[Wieleci|Wieletami]]. Cesarz dochodzi aż pod [[Poznań]], a Bolesław musi zrzec się Łużyc i Milska. [[II wojna polsko-niemiecka]] trwa w latach [[1007]]-[[1013]]. Bolesław ponownie zajmuje Milsko i Łużyce. Wojnę kończy układ w [[Merseburg]]u – Bolesław ma składać z tych ziem hołd cesarzowi. [[III wojna polsko-niemiecka]] trwająca w latach [[1015]]-[[1018]] kończy się zwycięstwem Chrobrego. Niemiecka wyprawa na Polskę podjęta w [[1017]] roku kończy się niepowodzeniem. Niemcom nie udaje się zdobyć [[Obrona Niemczy|Niemczy]] i wycofują się z wielkimi stratami. Dochodzi do zawarcia pokoju w [[Budziszyn]]ie w [[1018]] roku, na mocy którego Chrobry zatrzymuje Łużyce i Milsko, natomiast w Miśni wybierany miał być „władca przychylny Polsce” (zastosowano się do tego tylko na początku). Cesarz miał ponadto pomóc Bolesławowi w wyprawie na Ruś.