Wersja z 08:09, 22 kwi 2013 edytuj MalarzBOT (dyskusja \| edycje) Boty, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP 4 833 928 edycji m MalarzBOT: {{Cząstki elementarne Modelu Standardowego}} jest redirectem {{Cząstki elementarne modelu standardowego}} + WP:SK ← poprzednia edycja		Wersja z 13:19, 30 kwi 2014 edytuj anuluj edycję Chrumps (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 50 054 edycje m drobne redakcyjne i techniczne następna edycja →
Linia 15: \| odkryta = 1937 }} {{Cząstki elementarne modelu standardowego}}▼ '''Miony''' to nietrwałe [[Cząstka elementarna\|cząstki elementarne]] należące do kategorii [[Lepton (mechanika kwantowa)\|leptonów]]. Występują w dwóch stanach ładunkowych (będących wzajemnie [[antymateria\|antycząstkami]]) μ<sup>+</sup> i μ<sup>–</sup>. Masa mionu wynosi 105,66 [[elektronowolt\|MeV]]/c², gdzie ''c'' - [[prędkość światła]] w próżni, okres połowicznego zaniku jest równy 1,5 mikrosekundy (średni czas życia τ=2,2×10<sup>–6</sup> s). Rozpadają się najczęściej na [[elektron]], anty[[Neutrino\|neutrino elektronowe]] oraz [[Neutrino\|neutrino mionowe]] (µ<sup>+</sup> odpowiednio na [[pozyton]], neutrino elektronowe i antyneutrino mionowe). Należą do drugiej generacji cząstek elementarnych i wykazują pokrewieństwo z [[elektron]]em, tzn. posiadają takie same własności co elektron, z wyjątkiem około 207 razy większej masy.▼ '''Miony''' – nietrwałe [[Cząstka elementarna\|cząstki elementarne]] należące do kategorii [[Lepton (mechanika kwantowa)\|leptonów]]. Występują w dwóch stanach ładunkowych (będących wzajemnie [[antymateria\|antycząstkami]]) μ<sup>+</sup> i μ<sup>–</sup>. ▲'''Miony''' to nietrwałe [[Cząstka elementarna\|cząstki elementarne]] należące do kategorii [[Lepton (mechanika kwantowa)\|leptonów]]. Występują w dwóch stanach ładunkowych (będących wzajemnie [[antymateria\|antycząstkami]]) μ<sup>+</sup> i μ<sup>–</sup>. Masa mionu wynosi 105,66 [[elektronowolt\|MeV]]/c², gdzie ''c'' -– [[prędkość światła]] w próżni, okres połowicznego zaniku jest równy 1,5 mikrosekundy (średni czas życia τ = 2,2×10<sup>–6</sup> s). Rozpadają się najczęściej na [[elektron]], anty[[Neutrino\|neutrino elektronowe]] oraz [[Neutrino\|neutrino mionowe]] (µ<sup>+</sup> odpowiednio na [[pozyton]], neutrino elektronowe i antyneutrino mionowe). Należą do drugiej generacji cząstek elementarnych i wykazują pokrewieństwo z [[elektron]]em, tzn. posiadają takie same własności co elektron, z wyjątkiem około 207 razy większej masy. Podstawowym źródłem mionów są rozpady [[Mezony\|mezonów]], przede wszystkim naładowanych [[pion (cząstka)\|pionów]]. Na powierzchnię ziemi dociera nieustannie strumień mionów stanowiących tzw. wtórne [[promieniowanie kosmiczne]]. Wysokoenergetyczne cząstki pierwotnego promieniowania kosmicznego (głównie [[proton]]y i jądra lekkich pierwiastków) w zderzeniach z jądrami atomów gazów atmosferycznych produkują wtórne [[hadrony]], w tym najliczniej piony. Docierające na powierzchnię Ziemi tzw. miony kosmiczne są produktami ich rozpadów (nie są więc cząstkami pochodzenia kosmicznego, stąd nazwa "miony kosmiczne" jest myląca). ▼ ▲Podstawowym źródłem mionów są rozpady [[Mezony\|mezonów]], przede wszystkim naładowanych [[pion (cząstka)\|pionów]]. Na powierzchnię ~~ziemi~~Ziemi dociera nieustannie strumień mionów stanowiących tzw. wtórne [[promieniowanie kosmiczne]]. Wysokoenergetyczne cząstki pierwotnego promieniowania kosmicznego (głównie [[proton]]y i jądra lekkich pierwiastków) w zderzeniach z jądrami atomów gazów atmosferycznych produkują wtórne [[hadrony]], w tym najliczniej piony. Docierające na powierzchnię Ziemi tzw. miony kosmiczne są produktami ich rozpadów (nie są więc cząstkami pochodzenia kosmicznego, stąd nazwa "miony kosmiczne" jest myląca). Fakt obserwacji na powierzchni ziemi silnego strumienia mionów, wytworzonych w górnych warstwach atmosfery, jest często cytowany jako dowód na istnienie przewidzianego przez [[Szczególna teoria względności\|szczególną teorię względności]] zjawiska [[Dylatacja czasu\|dylatacji czasu]]. Bez dylatacji mion poruszający się z prędkością bliską [[Prędkość światła\|prędkości światła]] powinien rozpadać się średnio po przebyciu drogi około 660 m. Tymczasem na Ziemi obserwujemy miony wyprodukowane na wysokości kilkudziesięciu kilometrów nad jej powierzchnią. Wynika to z relatywistycznego wydłużenia czasu życia szybko poruszającej się cząstki.▼ ▲Fakt obserwacji na powierzchni ~~ziemi~~Ziemi silnego strumienia mionów, wytworzonych w górnych warstwach atmosfery, jest często cytowany jako dowód na istnienie przewidzianego przez [[Szczególna teoria względności\|szczególną teorię względności]] zjawiska [[Dylatacja czasu\|dylatacji czasu]]. Bez dylatacji mion poruszający się z prędkością bliską [[Prędkość światła\|prędkości światła]] powinien rozpadać się średnio po przebyciu drogi około 660 m. Tymczasem na Ziemi obserwujemy miony ~~wyprodukowane~~powstałe na wysokości kilkudziesięciu kilometrów nad jej powierzchnią. Wynika to z relatywistycznego wydłużenia czasu życia szybko poruszającej się cząstki. ▲{{Cząstki elementarne modelu standardowego}} W laboratoriach miony produkowane są najczęściej w podobny sposób, tzn. w rozpadach pionów wyprodukowanych w zderzeniach wiązki protonów z [[akcelerator cząstek\|akceleratora]] ze stałą tarczą. Energie procesów zachodzących podczas rozpadu [[Izotopy\|izotopów]] promieniotwórczych, czy w [[reaktor jądrowy\|reaktorach jądrowych]] są zbyt niskie, by umożliwić ich produkcję. Miony są najsilniej penetrującymi cząstkami naładowanymi. Wynika to z faktu, że nie oddziałują silnie z jądrami ośrodka, w którym się poruszają, zaś z drugiej strony, dzięki wyższej masie, nie tracą znacząco energii na [[promieniowanie hamowania]] (jak to się dzieje z elektronami). Jedynym znaczącym mechanizmem utraty energii przez mion przechodzący przez ośrodek materialny jest [[jonizacja]] atomów tego ośrodka. Miony kosmiczne są dzięki temu obserwowane nawet na głębokości kilkuset metrów pod powierzchnią ~~ziemi~~Ziemi. Mion został odkryty przez [[Carl David Anderson\|C.D. Andersona]] w roku [[1937]] jako składnik wtórnego [[Promieniowanie kosmiczne\|promieniowania kosmicznego]]. Początkowo został zakwalifikowany do [[Mezony\|mezonów]], ze względu na swą masę, pośrednią pomiędzy masą elektronu a protonu. W miarę rozwoju nauki i zrozumienia budowy i oddziaływań cząstek elementarnych, nazwa ''mezon'' została zarezerwowana dla [[Hadrony\|hadronów]] o spinie całkowitym, a dawną nazwę ''mezon µ'' zastąpiła współczesna nazwa ''mion''. Linia 31 ⟶ 33: == Zobacz też == * [[~~Model Standardowy~~mionium]] * [[model standardowy]] [[Kategoria:Leptony]]

Mion: Różnice pomiędzy wersjami