Wersja z 13:51, 6 kwi 2014 edytuj Ptjackyll (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 49 254 edycje m Wycofano edycje użytkownika 83.8.71.144 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Spider55555. ← poprzednia edycja		Wersja z 17:14, 9 maj 2014 edytuj anuluj edycję 15.195.201.86 (dyskusja) Literówka Znacznik: VisualEditor następna edycja →
Linia 116: [[Plik:Stany wzbudzone chlorofilu(pl).svg\|thumb\|300px\|Chlorofil może absorbować kwanty światła czerwonego i niebieskiego.]] Maksimum absorpcji dwóch najczęściej występujących chlorofili 430 nm i 662 nm dla chlorofilu a oraz 453 nm i 642 nm dla chlorofilu b<ref>[http://docs.google.com/viewer?a=v&q=cache:NTUb18tlfVcJ:www.staff.amu.edu.pl/~wlodgal/Chlorofil%2520i%2520karoten1.pdf+Maksimum+absorpcji+chlorofil&hl=pl&gl=pl&pid=bl&srcid=ADGEESjBD91RFK2B-Muuq4cUF2CjqlcQ_vqVJIXlZQen4q5ZzptgA-2KoEc30w-runCBd3iibqTzZIGdbmPhS_NECHEPkWfxewpdnDfD_3Ev2AdsFPCbH7byFBBMY34iR1p1-UhlAjFD&sig=AHIEtbQMCeVVwyjs8ZZYXyOfJG3y9C5PUw W oparciu o Dokumenty Google<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref>. Po raz pierwszy widmo absorpcyjne chlorofilu wyznaczył w 1883 r. niemiecki biolog [[Theodor Wilhelm Engelmann]]. Maksymalny molowy współczynnik absorpcji dla chlorofilu a wynosi 10<sup>5</sup> M<sup>-1</sup> cm<sup>-1</sup> i jest jednym z najwyższych wyliczonych dla związków organicznych<ref>{{Cytuj książkę \| nazwisko= Berg \| imię=Jeremy Mark \| nazwisko2= Tymoczko \| imię2=John L \| nazwisko3= Stryer \| imię3=Lubert \| nazwisko4= Clarke \| imię4=Neil D \| nazwisko5= Szweykowska-Kulińska \| imię5=Zofia \| nazwisko6= Jarmołowski \| imię6=Artur \| nazwisko7= Augustyniak \| imię7=Halina \| tytuł= Biochemia \| url=http://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/bv.fcgi?rid=stryer.section.2704#2708 \|data=2007 \| wydawca=Wydawnictwo Naukowe PWN \| miejsce=Warszawa \| isbn=978-83-01-14379-4 \| strony=530}}</ref>. Cząsteczka chlorofilu po zaabsorbowaniu [[kwant]]u [[światło\|światła]] ([[foton]]u) ulega wzbudzeniu. Pochłonięcie ~~kwanty~~kwantu światła czerwonego wiąże się z przejściem do pierwszego stanu wzbudzonego, pochłonięcie kwantu światła niebieskiego skutkuje przejściem do drugiego stanu wzbudzonego. Stan wzbudzenia przekazywany jest przez kolejne cząsteczki chlorofilu do centrum reakcji – pary cząsteczek chlorofilu a w specyficznym otoczeniu białkowym. Z chlorofilu stanowiącego centrum reakcji [[elektron]] jest wybijany, dochodzi do fotoindukcyjnego rozdziału ładunków, i następnie przechwytywany przez kolejnych pośredników zlokalizowanych w obrębie [[fotoukład\|fotosystemów]], a następnie na kolejne przekaźniki w obrębie błony [[tylakoid]]ów, biorące udział w [[fotosynteza#faza jasna\|fotosyntetycznym łańcuchu transportu elektronów]]. Transport elektronów w błonach tylakoidów jest konieczny do wytworzenia [[Dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy\|NADPH]] (tzw. "siły redukcyjnej") oraz gradientu protonowego w poprzek błony tylakoidu, co jest konieczne do produkcji [[Adenozyno-5'-trifosforan\|ATP]] przez [[chloroplast]]ową [[syntaza ATP\|syntazę ATP]]. W [[chloroplast]]ach, chlorofil wchodzi w skład większych kompleksów barwnikowo-białkowych (tak zwanych [[Fotoukład\|fotosystemów]] oraz układów antenowych).

Chlorofile: Różnice pomiędzy wersjami