Obrona Pragi: Różnice pomiędzy wersjami

|straty1 = 1 5001500 zabitych, 580 rannych.

|straty2 = ok. 9 0009000 wojska,<br />7-20 tys. cywili<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.czaswarszawski.pl/artykul.php?id=96&id_a=1019| tytuł = Dorosnąć do wielkości| data dostępu = 31 marca 2009| autor = Tadeusz Myślik| opublikowany =[http://www.czaswarszawski.pl Czas Warszawski] | język = pl}}</ref> <ref name="king">"According to one Russian estimate 20,000 people had been killed in the space of a few hours" (Adam Zamoyski: The Last King of Poland, London, 1992 p.429)</ref>, <ref>''"...Ciężkie nieszczęścia napełniły nas trwogą (...) Po zdobyciu przedmieścia [[Praga (Warszawa)|Praga]] ([[4 listopada]]) zostało wymordowanych ponad 16 000 ludzi - mężczyzn, kobiet i dzieci. Musieliśmy patrzeć na te okrutne sceny, gdyż działo się to naprzeciw naszego domu. Jedynie [[Wisła]] przepływa pomiędzy tym przedmieściem a naszym domem, który stoi tuż nad brzegiem rzeki..."'' [[Klemens Maria Hofbauer|św. Klemens Dworzak]] w liście do przełożonego za: {{cytuj książkę|nazwisko=Heinzmann|imię=Józef|tytuł=Głosić na nowo Ewangelię. Św. Klemens Maria Hofbauer (1751-1820)|wydawca=Homo Dei|miejsce=Tuchów|data=1992|strony=36}}</ref>,

Idący w kierunku Pragi Suworow [[26 października]] rozbił [[Bitwa pod Kobyłką|pod Kobyłką]] straż tylną cofającego się z Litwy generała [[Stanisław Mokronowski|Stanisława Mokronowskiego]]. Zdobył 9 dział, a dowódców wziął do niewoli.

W centrum obrony Pragi dowodził Józef Zajączek, lewym skrzydłem [[Jakub Jasiński (generał)|Jakub Jasiński]] a prawym skrzydłem W. Jabłonowski. Rosjanie przybyli pod Pragę [[2 listopada]] i przystąpili do działań pozorujących przygotowanie do oblężenia. Wojska rosyjskie rozłożyły się między [[Białołęka|Białołęką]] a [[Grochów (Warszawa)|Grochowem]]. Już [[3 listopada]] baterie rosyjskie otworzyły ogień. Energicznie działający Suworow nie zamierzał tracić czasu na oblężenie, czego spodziewało się polskie dowództwo, lecz właściwie oceniając słabą pozycję wojsk Rzeczypospolitej, postanowił opanować Pragę jednym szturmem.

[[Plik:Rzez pragi.png|thumb|rzeź Pragi – [[drzeworyt]] XIX w. wgwedług [[Juliusz Kossak|Juliusza Kossaka]]]]

Rosyjscy historycy obciążają odpowiedzialnością za rzeź Kozaków<ref name="How">{{cytuj stronę| url = http://books.google.com/books?vid=ISBN019822575X&id=X7aBrrs4iOMC&pg=PA216&lpg=PA216&dq=Soviet+looting+Poland&sig=4l93Z-mtZ8pueSTnSFE6uzM0k18 | tytuł = ''Soldiers of the Tsar: Army and Society in Russia, 1462-1874'', Keep, Oxford University Press, 1995, ISBN 0-19-822575-X,| data dostępu = 27 marca 2009| autor = John Leslie Howard| opublikowany = [http://books.google.com Google Print]| strony=216|język = en}} </ref>, Suworow miał nakazać zniszczenie mostów, aby uchronić lewobrzeżną Warszawę. Jednak rosyjski oficer służący w armii Suworowa w czasie rzezi Pragi zaznacza, że przyczyną wydania rozkazu zniszczenia mostów była chęć uniknięcia kontrataku wojsk polskich z lewowobrzeżnej Warszawy na całkowicie pijane pułki rosyjskie<ref name="az_lib_ru">{{cytuj stronę| url = http://az.lib.ru/d/dawydow_d_w/text_0040.shtml| tytuł = ВСТРЕЧА С ВЕЛИКИМ СУВОРОВЫМ (''Spotkanie z wielki Suworowem'')| data dostępu = 31 marca 2009| autor = [[Denis Dawidow]] ([[:ru:Денис Васильевич Давыдов]])| opublikowany = Lib.ru/Классика: | język = ru}}</ref>. Jednocześnie wgwedług relacji świadków Suworow nie tylko nie podjął działań zapobiegających rzezi, nie ukarał sprawców, ale odniósł spore korzyści z przeprowadzonej masakry, gdy polecił później odtworzenie wąskiej kładki i wpuszczanie z prawobrzeżnej Warszawy rodzin pomordowanych, co zapoczątkowało psychozę strachu wśród cywilnej ludności miasta i przyśpieszyło kapitulację<ref name="az_lib_ru"/>.

O ósmej wieczorem ([[4 listopada]]) przybyli na Pragę trzej przedstawiciele magistratu Warszawy - [[Dominik Borakowski]], [[Franciszek Ksawery Makarowicz]] i [[Stanisław Strzałkowski]]. Mieli oni ze sobą list od króla [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta]] oraz pismo municypalności, które upoważniało ich do rozmów w sprawie kapitulacji Warszawy.

Pomimo kapitulacji Warszawy wojska rosyjskie wkroczyły do stolicy Polski dopiero [[9 listopada]], gdyż jakiś czas zajęła naprawa zniszczonego mostu. Ponieważ wojskom polskim nie udało się wywieźć z arsenału całej artylerii, pozostałe działa zagwożdżono. W Warszawie Rosjanie zastali jedynie króla Stanisława Augusta oraz Ignacego Potockiego, który trafił potem do carskiego więzienia. [[Hugo Kołłątaj]] i Zajączek uszli z Warszawy do [[Galicja (Europa Środkowa)|Galicji]], gdzie zostali uwięzieni przez Austriaków.