Szlak turystyczny: Różnice pomiędzy wersjami

Powstałe w [[1873]] r. [[Polskie Towarzystwo Tatrzańskie|Galicyjskie Towarzystwo Tatrzańskie]] (potem [[Polskie Towarzystwo Tatrzańskie|Towarzystwo Tatrzańskie]] i [[Polskie Towarzystwo Tatrzańskie]]) za jeden z celów postawiło sobie zachęcanie do zwiedzania [[Góra|gór]], ułatwianie dostępu i pobytu w nich turystom. Realizując te cele od roku [[1874]] rozpoczęto budowę m.in. ścieżek turystycznych. Z czasem zaistniała potrzeba umieszczania na ścieżkach dodatkowych znaków orientacyjnych – głównie malowanych farbą. Pierwszy polski szlak za pomocą drogowskazów wyznakował [[Leopold Wajgel]] już w [[1880]] ([[Wierchowina (osiedle)|Żabie]] – [[Krasnik (Ukraina)|Krasny Łuh]] – [[Howerla]]). Począwszy od [[1887]], gdy [[Walery Eljasz-Radzikowski|Walery Eljasz]] wyznacza szlak do [[Morskie Oko|Morskiego Oka]], rozpoczęto udostępnianie [[Tatry|tatrzańskich]] dolin aż po śmiałe szlaki [[grań|graniowe]], takie jak np. [[Orla Perć]] (ks. [[Walenty Gadowski]] w latach [[1903]]-[[1906]]). Od 1893 r. powstają pierwsze szlaki turystyczne w [[Beskidy Zachodnie|Beskidach Zachodnich]] – niemiecka organizacja [[Beskidenverein]] oznakowała trasy w okolicach [[Klimczok]]a, [[Szyndzielnia|Szyndzielni]] i [[Magurka Wilkowicka|Magurki]] (nie wiemy jednak w jakiej formie), w [[1894]] wytyczyła czerwony szlak na [[Babia Góra|Babią Górę]], najpierw od strony węgierskiej, a następnie od galicyjskiej ([[1895]]).

 

 

Mimo to na międzywojennych mapach topograficznych [[Wojskowy Instytut Geograficzny|WIG-u]] widnieje sześć kolorów szlaków<ref>patrz np. mapa rejonu Bochni: http://www.mapywig.org/m/WIG100_300DPI/P49_S31_BOCHNIA_300dpi.jpg</ref>: