Hejtus: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne poprawki tekstu( akapit i wykreślenie zdublowanego słowa) nic nie wnoszące do treści. |
Fakty z podaniem źródła |
||
Linia 36:
W 1848 r. Heytusem zarządzał Urząd Domen w Kartuzach, stały tu 3 budynki, mieszkało 31 katolików. Obszar wsi zajmował 1 włókę (1 włóka "nowopolska" (od 1819 r.) = 30 morg = 16,79616 ha).
W 1852 r. Joseph Miotk posiadał grunty na Heytusie i w Pomieczynie Królewskim. Do 1882 r. jego areał ziemi ornej na Heytusie wynosił 1,69ha, zaś w Pomieczynie Królewskim 6,83ha. Ziemie te, wraz z budynkiem mieszkalnym na Heytusie, małym podwórkiem z ogrodem o powierzchni 3/4 morga(ok.0,42ha)oraz stodołą, na mocy umowy sądowej z 24.03.1882r. weszły w skład wspólności ustawowej małżeńskiej Albrechta i Marianny Wilczewskich. Umowa opiewała na rentę dożywotnią na kwotę 1200 marek dla Josepha Miotk i Magdalene z d. Meise. Wspomniane gospodarstwo rolne Wilczewscy sprzedali jakiś czas później Johannowi Schulz. Środki ze sprzedaży pozwoliły im nabyć majątek o powierzchni 82 mórg za zgodą pruskich władz od niemieckiego osadnika Brücknera. Część tego majątku pochodziła od rodziny Hoenego z Pępowa(Pempau). Wskutek pruskich prześladowań Wilczewscy zdecydowali się opuścić Heytus w 1904r.<ref>http://wolffamilie.wordpress.com/familie-wolf/linie-mahlkau/</ref> Po 1904r. część gospodarstwa po Wilczewskich na Heytusie nabyło małżeństwo Joseph Schroeder i Rosalia z d. Hoeft.
W III tomie Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, wydanego w 1882r., czytamy:
Hejtus, inaczej Haytus, wybudowanie do Sianowskiej Huty, powiat kartuski, w okolicy lesistej i piaszczystej, niedaleko traktu bitego lezeńsko-pomieczyńskiego(wejherowskiego, przedtem posiadłość starostwa mirachowskiego, na własność wydana w 1820r. Parafia Sianowo, szkoła Pomieczyno, poczta Kartuzy.<ref>Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, tom III, Warszawa, 1882r., s.50</ref>
W latach 1867-1905 dzieci z Hejtusa pobierały naukę (początkowo w języku polskim, a od 1873 r. usuwano polski ze szkolnictwa) w elementarnej szkole katolickiej w Pomieczynie Szlacheckim (budynek Jakuba Konkola naprzeciwko obecnego kościoła). Od 1905 r. dzieci z Hejtusa uczyły się w nowej ceglanej szkole elementarnej w Pomieczynie (obecnie ul.Kartuska 16)<ref>Jerzy Schroeder, Pomieczyno...,s.22 i następne</ref>. W 1905r. mieszkało tu 75 osób. <ref>www.westpreussen.de</ref>
| |||